Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

Niezależnie od tego czy masz lat 20 czy 50, czy też postanowiłeś, inspirowany chęciami swojej pociechy, wspólnie z nią się tym zająć, albo też może już wcześniej próbowałeś i teraz masz chęć do tego wrócić i podjąć kolejne wyzwanie nauki gry na pianinie, to trafiłeś we właściwe miejsce. Postanowiliśmy się podzielić skutecznymi radami na temat tego jak grać na pianinie, aby szybko zgłębić tajniki gry i osiągnąć wirtuozerię na klawiszach. 

Najważniejsze to zapał. Jeśli Twoja chęć nauki jest silna, a czynione postępy będą sprawiały radość i dawały satysfakcję, to i na rezultaty nauki nie trzeba będzie długo czekać. Jak do każdego przedsięwzięcia, dobrze jest i w nauce zaplanować poszczególne jej elementy, czyli to co masz zamiar zgłębiać i w jakiej kolejności. Na taką naukę składa się czytanie nut, opanowanie podstawowych pojęć muzycznych czy akordów. Dobrze jest na początek zaplanować codzienne ćwiczenia min. 15 – 30 minut, a po kilku tygodniach zauważysz jak wiele się przez ten okres nauczyłeś. 

Bezsprzecznie nie da się rozpocząć nauki gry bez instrumentu. Na początek wystarczy pianino dla poczatkujących, aby się przekonać, czy pasja będzie stałym zainteresowaniem. Nie musisz kupować drogiego instrumentu na początek, ale nie możesz kupić sprzętu zniszczonego. Kupując pianino lepiej skorzystać z pomocy osoby, która ma pewne doświadczenie w grze na instrumencie klawiszowym. Będzie ona w stanie podpowiedzieć na co zwrócić uwagę przy wyborze sprzętu dla siebie. 

Jeśli samodzielna nauka gry na pianinie nie jest dla Ciebie, potrzebny Ci będzie nauczyciel. Nauczycielem może być właściwie każdy, kto umie grać na pianinie, a do tego umie przekazać swoją wiedzę innym. Czasem wystarczy mentor, który podpowie, jak rozpocząć, pokaże technikę gry czy wytłumaczy pojęcia muzyczne, aby nauka gry na pianinie, nawet samodzielnie, poszła sprawniej. 

Metoda uproszczona

Dla osób oczekujących szybkich efektów, gdy tradycyjny kurs gry na pianinie jest zbyt mozolny i długi, może się sprawdzić metoda uproszczona. Jest to także nauka gry dla osób, które chcą grać swoje ulubione utwory i po prostu cieszyć się grą. Sposób ten po prostu polega na naśladowaniu osoby, która już na pianinie gra. Nie musi to być nauczyciel obok siedzący, można skorzystać z nauki gry na pianinie online. Internet oferuje kursy na różnych stronach muzycznych, a także takie kursy można znaleźć w serwisie YouTube. Gra polega w większości na nauce akordów lub uproszczonych wersji partytury. Dzięki opanowaniu kilku akordów staje się możliwa samodzielna gra, a naśladowanie gry przychodzi znacznie łatwiej niż żmudna nauka prowadzona w tradycyjny sposób. Częstym pytaniem adeptów gry jest pytanie o to, ile trwa nauka gry na pianinie. Metoda uproszczona pozwala na to, aby płynnie zagrać niektóre melodie już po upływie kilku dni. Opanowanie trzech akordów: Tonicznego, dominującego i subdominanta pozwolą nawet na tworzenie własnych improwizacji. Jednak, jeśli myślisz o nauce gry na pianinie poważnie i chciałbyś stać się profesjonalnym muzykiem, nie ma innej metody jak tradycyjna. 

 

Metoda tradycyjna

Tu można wydzielić trzy sekcje nauki, czyli naukę solfeżu, trening rytmiczny oraz ćwiczenia na pianinie z zapisami nutowymi. 

Solfeż to nic innego jak nauka czytania nut i ich zapisywania ze słuchu. Solfeż kształtuje słuch muzyczny i rozwija zdolność analizy muzyki. Nuty do nauki gry na pianinie odczytuje się wzrokowo, bez grania, dopiero potem przechodząc do ćwiczeń praktycznych. Ćwiczenia pomocnicze pozwalają na intonację gam, skal, akordów i interwałów w różnych postaciach. 

Równocześnie z nauką solfeżu trzeba ćwiczyć poczucie rytmu. Można w rytm muzyki uderzać palcami lub podawać się mu całym ciałem, ważne jest, aby znaleźć zależność rytmu i muzyki jaką znajdziemy na partyturach nutowych. Naucz się różnych rytmów i tempa. Naucz się rozpoznawać całe nuty, półnuty, ćwierćnuty, a potem ósmemki, a nawet trzydziestodwójki oraz ich wartości. 

Gdy opanujesz podstawy czas zabrać się za intonowanie struktur melodycznych. Zamiast odczytywać poszczególne, pojedyncze nuty, ogarniaj wzrokiem cale struktury i składaj je w „zdania” tworząc melodię.

Nie mniej ważna jest koordynacja rąk podczas gry i praca nóg. Nauka gry na pianinie wymaga również prawidłowej postawy ciała. Każda książka do nauki gry prezentuje właściwą postawę pozwalającą na właściwe wydobycie dźwięku poprzez umiejętne uderzanie w klawisze. Dla niejednego adepta gry na pianinie właśnie synchronizacja całego ciała, koordynacja pracy rąk i nóg z zachowaniem niezależności dłoni jest najtrudniejszym zadaniem. Dobrym ćwiczeniem będzie gra zaczynająca się od dźwięku G do D i z powrotem. W ćwiczeniu tym prawa ręka gra ósemki, a lewa ćwierćnuty. Żaden z dźwięków nie powinien dominować nad drugim. 

Gdy opanujesz solfeż, rytmikę i koordynację program do nauki gry na pianinie przewiduje przejście do utworów muzycznych i ćwiczeniu ich techniki grania. Zacznij od łatwiejszych utworów stopniowo zwiększając ich trudność. 

 

Literatura

Gdy nie korzystasz z wsparcia nauczyciela, trzeba skądś czerpać wiedzę. Można instruktaże znaleźć w Internecie. Jak dobrze poszukasz, to znajdziesz nie tylko podręcznik czy materiały na YouTube prezentujące sposoby nauki, ale także będziesz w stanie skorzystać z całych kursów dostępnych w sieci. Pomocne też są podręczniki książkowe. Pamiętaj jednak, aby literaturę dobierać odpowiednią do wieku i umiejętności ucznia. Inny podręcznik powinien wybrać adept gry na pianinie, który ma już podstawy opanowane, a inny osoba stawiająca swoje pierwsze kroki w grze na tym instrumencie. Wśród podręczników znajdą się te adresowane do osób poczatkujących, zainteresowanych szybkimi postępami i domowym muzykowaniem, a także dla nauczycieli przedszkoli i ognisk muzycznych, potrzebujących opanować podstawy, aby je wykorzystać w pracy. Nierzadko podręczniki takie zawierają nuty na pianino dla początkujących, które są dostosowane do niewielkich umiejętności ucznia. W całkiem odmienny sposób należy nauczać dzieci, a materiały do ich nauki powinny być dostosowane do wieku juniora. 

Nauka przez zabawę, czyli kolorowa nauka gry na pianinie

Rodzice często zadają pytanie od kiedy nauka gry na pianinie powinna być rozpoczynana przez małe dzieci. Tak naprawdę, jeśli dziecko przejawia zdolności i chęci w tym kierunku nie ma dolnej granicy wieku. Dziecko przedszkolne chętnie uczy się kolorowej nauki gry. Można ją przeprowadzić nawet w domu. Jest to połączenie zapisu nutowego z kolorami, które lepiej do dziecka przemawiają niż nuty na pięciolinii. Poszczególne klawisze pianina oznaczamy kolorami:  C kolor różowy, D kolor pomarańczowy, E kolor żółty, F kolor zielony, G kolor niebieski, A kolor brązowy, H kolor czerwony.

Następnie za użyciem piosenek z „kolorowym zapisem” wprowadzamy je do gry. Aby dziecko chętniej wykonywało utwór samodzielnie, wciskając właściwe klawisze pianina, dobrze jest, aby grany utwór był dobrze dziecku znaną piosenką. W takim przypadku maluch chętniej podejmie się zagrania melodii. Nauka gry na pianinie dla dzieci przebiega sprawniej, gdy wykorzystuje się znane i lubiane przez dziecko melodie. Gdy nie mamy kolorowych nutek w domu, można się posłużyć zasobami Internetu, gdzie można znaleźć wiele materiałów wykorzystujących tę metodę. Ważnym jest tu, aby przestrzegać tej samej kolorystyki przy każdym kolejnym utworze, a także starać się wykonywać oznaczenia tej samej wielkości i kształtu. Pozwoli to dziecku bezbłędnie rozpoznać klawisz na pianinie, który kolejno ma zostać wciśnięty.  Gdy maluch opanuje kolory kropeczek na karteczce i bezbłędnie wybierze klawisze do gry czas na podniesienie poprzeczki. Nauka gry na pianinie dla dzieci będzie się posuwała, gdy kolorowe kropeczki umieścimy w kolejnym etapie na pięciolinii we właściwym dla danego miejsca dźwięku, wciąż pamiętając o zachowaniu pierwotnych kolorów odpowiadających przypisanym dźwiękom, a także każdy dźwięk zostanie nazwany. Dziecko pamiętając kolory do przypisanych im dźwięków bez problemu opanuje zarówno nazwę dźwięku jak i jego miejsce na pięciolinii, a jest to początek do nauki nut. Kontynuując dalszą naukę można powoli wprowadzać fachowe nazewnictwo, pamiętając jednak, żeby nie zarzucić w nauce elementów zabawy, bo tylko w takim wypadku dziecko będzie żywo zainteresowane, aby nabywać nowe umiejętności. 

 

Garść rad dodatkowych

By skutecznie uczyć się i nauczyć grać określ, ile czasu każdego dnia i o jakiej jego porze będziesz poświęcać na grę. Dobrze, aby to była stała pora, aby gra stała się codzienną rutyną. Postaraj się, aby w tym czasie skupić się wyłącznie na pianinie, wycisz telefon, wyłącz notyfikacje i inne dźwięki, które mogą Cię rozpraszać. Zanim przystąpisz do gry wykonaj rozgrzewkę. Znajdź właściwe gamy, pasaże czy etiudy, które w odpowiedni sposób rozruszają Twoje palce i przygotują je do gry. Graj prawą, a potem lewą ręką naprzemiennie. 

Wybierz właściwy instrument. Musi on być przede wszystkim sprawny i oddawać właściwe brzmienie, które pasuje przede wszystkim Tobie. Pianino musi tez pasować pod względem rozmiaru do pomieszczenia, w którym zamierzasz je ustawić. Nie kupuj pianina w ciemno, koniecznie je oglądnij i wypróbuj. 

Staraj się też nawiązać kontakt z innymi ćwiczącymi osobami, pozwoli to porównać wzajemne umiejętności, dzielić się pasją i utrzymać motywację na wysokim poziomie. Zaproś od czasu do czasu kolegę do wspólnego muzykowania.

A gdy znajdziesz szczególnie trudne dla Ciebie ćwiczenie, poświęć mu więcej czasu niż innym, podziel na fragmenty, powtarzaj te najtrudniejsze do uzyskania biegłości. Nagraj grane przez siebie utwory, aby porównać z nagranymi wcześniej i ocenić postępy w nauce. Znajdź utwory, które są dla Ciebie ciekawe i interesujące. Nie zapomnij od czasu do czasu zagrać koncert na żywo dla rodziny i znajomych.

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Klawiatura MIDI – przewodnik zakupowy, ranking i test 

 

Zastanawiasz się, jak wybrać dobrej jakości klawiaturę MIDI? W naszym artykule znajdziesz potrzebne informacje. Przygotowaliśmy dla Ciebie ranking i poradnik zakupowy, z których dowiesz się, które modele są najlepsze i czym kierować się podczas zakupu. Na samej górze listy polecanych klawiatur MIDI znajduje się model AKAI LPK 25. Urządzenie współpracuje z każdym wirtualnym programem audio, więc odznacza je uniwersalność. Aby zacząć korzystać z kontrolera, nie trzeba tracić czasu na instalację dodatkowych programów. Drugie miejsce w rankingu zajęła klawiatura MIDI M-Audio Oxygen 49 MK4. Ma ona sporo programowalnych pokręteł, suwaków i padów. To zwiększa kontrolę nad oprogramowaniem.

 

 

Tabela porównawcza

 

Zalety
Wady
Podsumowanie
Oferty

Najlepszy produkt

Zalety

Mini klawiatura sterująca AKAI LPK 25 współpracuje z platformami Mac i PC. Nie trzeba instalować żadnych sterowników, aby zacząć korzystać z jej możliwości. Sprzęt jest mały, mieści się bez problemu do plecaka. Obudowa odznacza się wytrzymałością.

Wady

Pewna grupa użytkowników twierdzi, że skrajne klawisze lekko skrzypią podczas wciskania. Wadą jest to, że trzeba użyć więcej siły, aby je wcisnąć.

Podsumowanie

Kontroler MIDI jest dostępny w niskiej cenie. Ma on 25 klawiszy i jest zasilany przez port USB. Wymiary urządzenia zostały dopasowane do innych sprzętów z serii Akai MPK. Kontroler to urządzenie typu Plug & Play. Klawiatura ma 4 programowalne banki pamięci.

Drugi wybór

Zalety

Kontroler MIDI ma wgrane presety, które przyporządkowują kontrolery do popularnych instrumentów. Urządzenie można bez trudu połączyć z klawiaturą M-Audio. Sprzęt ma 8 przypisywalnych pokręteł, 9 suwaków i 6 kontrolerów. Dodatkowo na klawiaturze są przyciski track up/down.

Wady

W jednej z opinii można przeczytać, że pady nie zawsze reagują tak, jak powinny. W związku z tym czasami trudno osiągnąć efekt, na jakim nam zależy.

Podsumowanie

Klawiatura MIDI waży 2,9 kg, więc wygodnie się ją przenosi. Pozwala ona na łączenie różnych nagrań i tworzenie oryginalnych utworów. Urządzenie umożliwia też łatwe udostępnianie piosenek na SoundCloud. Kontroler ma 49 dynamicznych klawiszy.

Rozważ też

Zalety

Ten model to zaawansowany technicznie sprzęt, który pozwala na sterowanie funkcjami DAW z poziomu padów, przycisków i pokręteł. Są one podświetlane. Urządzenie jest zasilane za pomocą dołączonego do zestawu, solidne wykonanego kabla USB.

Wady

Na początku korzystanie z tej klawiatury wydaje się skomplikowane. Potrzeba więcej czasu na to, aby poznać dostępne w niej funkcje i wszystkie możliwości, jakie daje.

Podsumowanie

Sprzęt jest sprzedawany w zestawie z oprogramowaniem Ableton Live Lite Alesis Edition & MIDI. Klawiatura składa się z 61 pełnowymiarowych klawiszy. Model ma wymiary: Szerokość - 102 cm, głębokość - 18 cm i wysokość - 7,3 cm. Jego waga wynosi 3 kg.

 

 

6 najlepszych klawiatur MIDI. Opinie w 2024 roku 

 

Poniżej znajdziesz ranking klawiatur MIDI, który powstał po dokładnym przeanalizowaniu potrzeb konsumentów i sprawdzeniu dostępnych na rynku urządzeń. Rekomendowane przez nas sprzęty występują w różnych cenach i są przeznaczone dla osób o różnym stopniu zaawansowania.

 

Klawiatura MIDI Akai

 

1. Mini Klawiatura Sterująca USB/MIDI AKAI LPK 25

 

Model AKAI LPK 25 to dobra i tania klawiatura MIDI dostępna w zestawie z kablem USB i CD z oprogramowaniem. Urządzenie ma kompaktowe wymiary, jego długość nie przekracza 33 cm. Sprzęt waży mniej niż 0,45 kg. Można go bez trudu schować w plecaku i wygodnie przenosić. 

Kontroler MIDI AKAI wyposażono m.in. w przyciski obniżania i podwyższania klawiatury o oktawę i przycisk sustain. Urządzenie współpracuje z urządzeniami PC i Mac. Użytkownik ma możliwość zapisania konkretnych ustawień i przypisania ich do odpowiedniego programu. Ten sprzęt muzyczny jest łatwy w obsłudze i jest solidnie wykonany. 

Dlaczego warto wybrać kontroler MIDI AKAI LPK 25? Do jego głównych zalet zaliczane są niewielkie wymiary. Urządzenie można zabrać ze sobą np. na wyjazd i w wolnej chwili tworzyć nową muzykę. Ten model jest idealnym wyborem dla osób początkujących, bo ma niską cenę.

 

 

 

 

Klawiatura sterująca MIDI

 

2. Klawiatura MIDI M-Audio Oxygen 49 MK4 

 

Klawiatura sterująca MIDI M-Audio Oxygen 49 MK4 ma wymiary: Szerokość – 73,7 cm, głębokość – 23,9 cm i wysokość – 9,4 cm. Jej waga wynosi 2,9 kg. Kontroler MIDI ma 49 klawiszy dynamicznych. Użytkownik może ustawić 8 pokręteł, a także wykorzystać suwaki i kontrolery do łatwiejszego wybierania ustawień.

Klawiatura MIDI ma przyciski “select”, które pozwalają na szybką zmianę presetów, programów i kanałów MIDI. Dodatkowo są 3 stałe ustawienia dynamiki i 4 krzywe dynamiki. Urządzenie pozwala na eksportowanie plików WAV i MIDI, które można wykorzystać z dowolnym programem DAW.

Opinie o klawiaturach MIDI marki Oxygen są pozytywne, a opisywany przez nas model 49 MK4 cieszy się uznaniem użytkowników. Większość opinii na jego temat jest pozytywna. Z wielu recenzji wynika, że klawiatura poprawnie działa i jest przyjemna w dotyku. Ponadto sprzęt jest solidny i estetycznie wykonany.

 

 

 

 

Klawiatura MIDI 61

 

3. Klawiatura Sterująca Alesis V61 MIDI USB 

 

W tym zestawieniu musiała znaleźć się klawiatura MIDI 61 Alesis V61 MIDI USB. Ma ona wymiary: Szerokość – 102 cm, wysokość – 7,3 cm i głębokość – 18 cm. Jej waga wynosi 3 kg. Urządzenie jest zasilane kablem USB, który dołączono do zestawu. Kontroler MIDI ma 61 klawiszy o gładkiej powierzchni. 

Efekty i wirtualne instrumenty można kontrolować za pomocą programowalnych przycisków i pokręteł. Dodatkowo pozwalają one na modyfikację różnych parametrów, sterowanie filtrami i ustawianie głośności. Kontroler MIDI USB po lewej stronie ma 8 podświetlanych padów, które wykorzystuje się jako triggery perkusyjne. Sprzęt jest dostępny w zestawie z oprogramowaniem Ableton Live Lite Alesis Edition & MIDI.

Prezentowana klawiatura MIDI USB jest chętnie wybierana przez osoby zainteresowane tworzeniem muzyki. Ich zdaniem sprzęt ma wiele ciekawych ustawień i płynnie działające klawisze. Granie na kontrolerze okazuje się więc przyjemnością.

 

 

 

 

Klawiatura MIDI 49

 

4. Klawiatura MIDI Native Instruments Komplete Kontrol S49

 

Native Instruments Komplete Kontrol S49 to dobrze oceniania przez muzyków klawiatura MIDI 49. Ma ona półważone klawisze FATAR-a z aftertouchem. Wymiary sprzętu są następujące: 27,4 cm x 8,5 cm x 83,7 cm. Jego waga wynosi 5,5 kg. Zastosowane w kontrolerze wyświetlacze Clear View gwarantują czytelność każdego parametru. 

KOMPLETE Browser ujednolica instrumenty i daje do nich dostęp poprzez tagi i jeden panel. Osoba tworząca muzykę nie musi otwierać wszystkich instrumentów, może je także łatwo wyszukać. System Light Guide to wielokolorowe diody wskazujące różne parametry i ułatwiające pracę z instrumentem. 

Przeprowadzony test klawiatur MIDI dowiódł, że model Native Instruments Komplete Kontrol S49 jest godny polecenia. Urządzenie muzyczne daje duże możliwości i pozwala tworzyć różnorodne utwory. Do urządzenia można podłączyć pedały ekspresji i sustain.

 

 

 

 

Klawiatura MIDI 88

 

5. M-Audio Keystation 88 II

 

M-Audio Keystation 88 II to zasilana przez USB klawiatura MIDI 88. Urządzenie obsługuje także łączność USB-MIDI, można je podłączyć do Apple iPad Camera Connection Kit. Tym samym możliwe jest tworzenie i granie muzyki na żywo przy wykorzystaniu aplikacji audio zainstalowanej na iPadzie.

Sprzęt ma 88 pełnowymiarowych klawiszy dynamicznych, a do tego kontrolery. Tym samym zakres granych dźwięków można swobodnie rozszerzać i uzyskać efekt, na jakim nam zależy. Duża ilość przycisków przekłada się także na łatwiejsze nagrywanie. Do wykorzystania są m.in. przyciski zmiany oktawy i modulacji. Klawiatura MIDI ma wejście pedału sustain 1/4″ (6,3 mm).

Osoby, które zdecydowały się zainwestować w ten sprzęt muzyczny, są zadowolone z możliwości, jakie on daje. Zdaniem kupujących to dobra klawiatura MIDI, która ma wiele ciekawych funkcji, pozwala na nagrywanie różnego rodzaju muzyki i przy tym jest solidnie wykonana.

 

 

 

 

Klawiatura nożna MIDI

 

6. Studiologic MIDI Klawiatura Nożna MP 113 

 

Interesuje Cię dobrej jakości klawiatura nożna MIDI? Jeśli tak, mamy dla Ciebie propozycję. Mowa o sprzęcie Studiologic MIDI MP 113. To kompaktowy i wytrzymały pedalboard, który spełni oczekiwania niejednego muzyka. Urządzenie zostało zaprojektowane do używania jako kontroler głośnomówiący. 

Z uwagi na to, że sprzęt Studiologic MIDI MP 113 kontroluje się nogami, można jednocześnie grać na instrumencie lub śpiewać. Na powierzchni pedalboardu znajdują się 4 duże przyciski. Pozwalają one na szybką zmianę ustawień. Klawiatura nożna ma kompaktowe wymiary, dlatego łatwo się ją przenosi. Można ją bez problemu wziąć wszędzie tam, gdzie będzie potrzebna.

Sprzęt marki Studiologic jest pozytywnie oceniany przez muzyków. Jakość wykonania urządzenia jest bardzo dobra. Obudowa i przyciski są wytrzymałe. Obsługa kontrolera nie jest trudna, nawet przez osoby bez dużego doświadczenia.

 

 

 

 

Przewodnik zakupowy – Jaką klawiaturę MIDI kupić?

 

Obecnie na rynku dostępnych jest wiele modeli klawiatur MIDI, dlatego każdy, bez względu na poziom zaawansowania i swoje potrzeby, powinien znaleźć sprzęt, który go zadowoli. Wiemy, że osoby bez doświadczenia, które nie mają jeszcze sprecyzowanych planów i wiedzy o sprzętach, mogą nie zdawać sobie sprawy, na co zwracać uwagę podczas zakupów. Mamy nadzieję, że ten poradnik, w którym odpowiadamy na pytanie, jaką klawiaturę MIDI wybrać, okaże się dla nich pomocny.

Ilość klawiszy

Czym wyróżnia się najlepsza klawiatura MIDI? Na pewno jest ona dopasowana idealnie do potrzeb konkretnego twórcy muzyki. Osoba, która myśli o zakupie takiego sprzętu, powinna więc w szczególności odpowiedzieć sobie na pytanie, jak dużą klawiaturę chce kupić. Mowa dokładniej o liczbie klawiszy. Wyróżnić można m.in. następujące klawiatury MIDI:

♦ 25-klawiszowe – są lekkie, mobilne i zajmują mało miejsca. Można na nich grać jedną ręką. Urządzenia tego typu są polecane w szczególności osobom początkującym, które chcą spróbować swoich sił w tworzeniu muzyki i sprawdzić, czy im to odpowiada;

♦ 49-klawiszowe – sprzęty z taką liczbą klawiszy również pozostają mobilne, tyle że można na nich grać dwoma rękami. Urządzenia te dają nieco większe możliwości;

♦ 61-klawiszowe – dwuręczne klawiatury z pełną liczbą klawiszy. Mają one tyle klawiszy co klasyczne pianino;

♦ 88-klawiszowe – to duże urządzenia, na których gra się obiema rękami. Mają one taką samą liczbę klawiszy co pianino akustyczne. 

Osoba początkująca może z powodzeniem zdecydować się na zakup klawiatury z 25 klawiszami, choć dobrym wyborem będzie też model z 37 klawiszami (2 oktawy, niewymieniony na liście). Muzycy, którzy chcą tworzyć skomplikowane akordy, powinni myśleć o zakupie sprzętu z 61 lub więcej, klawiszami. Liczba klawiszy wpływa nie tylko na komfort gry i możliwości tworzenia muzyki, ale też samą wygodę użytkowania. Trzeba zastanowić się, ile miejsca ma się w mieszkaniu i gdzie będzie stał sprzęt. Dobra wiadomość jest taka, że na rynku można znaleźć kontrolery MIDI o różnych wymiarach. 

 

Klawiatura

Aby dokonać dobrej decyzji zakupowej, trzeba wiedzieć, jaka klawiatura jest w danym sprzęcie. Wyróżnia się modele z klawiaturą dynamiczną i młoteczkową. Pierwsza z wymienionych przypomina klawiatury występujące w syntezatorach. Klawisze są lekkie i gładkie. Szybciej też reagują na dotyk i wracają do początkowego miejsca. Klawiatura młoteczkowa działa podobnie jak klawiatura w fortepianie. Klawisze są cięższe i wolniej reagują na dotyk.

 

Inne elementy

Przy zakupie należy także zwrócić uwagę na dodatkowe wyposażenie klawiatury. Mowa tutaj o obrotowych pokrętłach zwanych knobami, miękkich, podświetlanych przyciskach, czyli padach i faderach – pionowych suwakach. Warto wiedzieć, że wspomniane przyciski można odpowiednio zaprogramować, tak aby pozwalały ustawić konkretny parametr. Tym samym osoba grająca na klawiaturze może łatwiej zmieniać poszczególne funkcje. Nie musi ustawiać tego na komputerze w programie audio, może to zrobić od razu. Gwarantuje to większą swobodę podczas gry. Wybrane dla konkretnego przycisku ustawienia można w razie potrzeby zmieniać.

Kompatybilność

Zastanawiając się nad tym, jaka jest najlepsza klawiatura MIDI, nie można pominąć kwestii związanych z kompatybilnością sprzętu. Większość dostępnych na rynku urządzeń podłącza się do komputera, korzystając z gniazda USB. To bardzo wygodne rozwiązanie. Klawiatury MIDI na USB działają na zasadzie Plug & Play. Nie trzeba tracić dużo czasu na ich wstępną konfigurację. Komputer natychmiast rozpoznaje klawisze i pozwala na ich wykorzystanie przy odpowiednim oprogramowaniu muzycznym, które, większość klawiatur MIDI ma w zestawie. Oczywiście programy są dostępne w wersji podstawowej, ale jest ona wystarczająca dla osób, które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z produkcją muzyki. Na rynku dostępne są też różne inne polecane przez doświadczonych producentów programy.

 

Klawiatury MIDI w dobrych cenach

Zakup klawiatury MIDI wcale nie musi być ogromnym wydatkiem, choć oczywiście wszystko zależy od tego, jaki model się wybierze. Osoby, które dopiero zaczynają tworzyć muzykę, na początku powinny być zadowolone z klawiatury z 25 klawiszami. Taki sprzęt można kupić już za 200 zł. Modele z większą liczbą klawiszy i przycisków są droższe. Ceny bardziej zaawansowanych urządzeń zaczynają się od ok. 1000 zł. Kupując klawiaturę MIDI, warto stawiać na modele od sprawdzonych i cenionych wśród muzyków producentów.

 

 

FAQ

 

P1: Co to jest klawiatura sterująca MIDI?

Klawiatura sterująca MIDI to sprzęt, który można kupić w każdym sklepie muzycznym. Urządzenia są dostępne w różnych cenach i mają różne wymiary. Każdy może znaleźć model, który odpowiada mu pod wieloma względami. Należy jednak pamiętać, że klawiatury sterujące MIDI to wbrew pozorom nie są instrumenty muzyczne. To elektroniczny protokół nut, który jest pozbawiony możliwości wydawania dźwięków. Klawiatura tego typu wysyła jedynie sygnał w formie protokołu MIDI, które nuty i w jakim momencie mają zostać uruchomione. Aby móc stworzyć muzykę i ją odtwarzać, konieczny jest syntezator i zestaw głośników lub komputer i odpowiednie oprogramowanie. Za zakupem klawiatur sterujących MIDI przemawia to, że mają one dużo dodatkowych kontrolerów (gałek, przycisków czy suwaków), które pozwalają na sprawne sterowanie parametrami.

 

P2: Jaka klawiatura MIDI do FL Studio?

Zacznijmy od wyjaśnienia, czym jest FL Studio. To program do obróbki dźwięku, który umożliwia stworzenie całej kompozycji i miksowanie utworów. FL Studio pozwala na łatwą modyfikację dźwięku, łączenie z innymi programami i dodawanie różnych nowych, ciekawych brzmień. Osoba zainteresowana produkcją muzyki z pewnością będzie zadowolona z możliwości, jakie daje ten program. Obecnie niemal każda dostępna na rynku klawiatura MIDI będzie kompatybilna z programem FL Studio, dlatego nie ma żadnego problemu z wyborem sprzętu pod tym względem. Przed zakupem warto tylko sprawdzić, z jaką wersją FL Studio działa dany kontroler.

P3: Jak podłączyć kontroler MIDI do FL Studio?

Podłączenie nowo zakupionego kontrolera MIDI do FL Studio nie jest niczym trudnym. Większość dostępnych na rynku sprzętów ma wejście USB, więc wszystko w nich jest zintegrowane. Wystarczy więc podłączyć kontroler przy użyciu dostępnego w zestawie kabla USB do komputera. Jeśli kontroler nie ma wejścia USB, w komputerze musi być interfejs MIDI. Tzw. “Game Port” występuje w szczególności w starszych komputerach. Jeśli nie ma go w PC, konieczny jest zakup interfejsu na USB. Po tym odpowiedni program powinien bez trudu wykryć urządzenie. Oczywiście do podłączenia kontrolera MIDI do FL Studio konieczna jest też instalacja oprogramowania. Występuje ono w różnych wersjach, można je kupić na stronie producenta.

 

P4: Jak podłączyć kontroler MIDI do komputera? 

Podłączenie kontrolera MIDI do komputera przebiega bez większych problemów. Jeśli nie ma zintegrowanego wejścia USB na klawiaturze MIDI, potrzebny jest tzw. “Game Port”. W przypadku jego braku konieczny jest zakup interfejsu MIDI na USB. Taki sprzęt kosztuje przeciętnie od 100 zł w górę. Najtańsze modele nie zawsze są wystarczająco solidne, dlatego warto wziąć to pod uwagę. Lepiej zapłacić trochę więcej, ale mieć pewność, że sprzęt będzie dobrze spełniał swoją funkcję i szybko nie ulegnie awarii.

 

P5: Jaka klawiatura MIDI na początek?

Wybierając klawiaturę MIDI na początek, należy przede wszystkim uwzględnić swoje potrzeby. Zazwyczaj osoby kupujące swój pierwszy sprzęt, nie są do końca pewne, czy tworzenie muzyki to coś, czym będą chciały zajmować się przez cały czas. W związku z tym dobrym rozwiązaniem jest inwestycja w tańszą klawiaturę. Małe urządzenia można kupić nawet już za 200 zł. Na początek wystarczy sprzęt z 25 klawiszami. Pozwala on zagrać różne melodie. Przydadzą się też pady i kilka gałek, aby sterowanie dźwiękiem było wygodne. 

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Syntezator – przewodnik zakupowy, ranking i test

 

Pasjonaci muzyki z pewnością będą zadowoleni z zakupu syntezatora Yamaha Reface CP. Instrument zapewnia zabawę podczas tworzenia własnego brzmienia i eksperymentowania z dźwiękami. Zainstalowane tryby nawiązują do muzyki z końca XX wieku, a dodatkowe efekty pozwalają interpretować proste melodie we własny sposób. Syntezator ma 128 głosów polifonii. Jest łatwy i komfortowy w obsłudze. Ciekawym wyborem jest także nieduży syntezator Novation MiniNova. Sprawdza się zarówno dla osób początkujących, jak i zaawansowanych muzyków. 256 barw dźwięków i liczne pokrętła i przyciski pozwalają na dowolne tworzenie melodii i nieustanne zmienianie ich. Syntezator Novation można łączyć z komputerem i innymi urządzeniami przez złącze USB. 

 

 

Tabela porównawcza

 

Zalety
Wady
Podsumowanie
Oferty

Najlepszy produkt

Zalety

Syntezator Yamaha wyposażono w wiele trybów, między innymi nawiązujące do stylu lat 80. i 90. Dźwięki można dowolnie wzbogacać o jeden z dostępnych efektów. Maksymalna polifonia instrumentów składania się ze 128 głosów. Do syntezatora można podłączyć słuchawki oraz inne urządzenia przez port USB, MIDI, Aux in lub wyjście liniowe.

Wady

Syntezator jest zasilany bateriami AA, które szybko się rozładowują przy częstym i intensywnym użytkowaniu instrumentu. Wielu muzykom brakuje dodatkowych oktaw w dostępnych brzmieniach.

Podsumowanie

Każdy profesjonalny muzyk będzie zadowolony z syntezatora Yamaha. Instrument umożliwia tworzenie, interpretowanie i zmienianie utworów we własny, unikalny sposób. Dostępne brzmienia i wiele funkcji sprawiają, że praca z syntezatorem jest przyjemnością i zabawą. Instrument jest łatwy w obsłudze, zapewnia czysty i głośny dźwięk.

Drugi wybór

Zalety

W syntezatorze Novation zastosowano polifonię osiągającą do 18 głosów. Do instrumentu można dołączyć mikrofon i nagrywać wokal, a następnie zmieniać brzmienie swojego głosu. W syntezatorze dostępnych jest 256 barw dźwięków oraz duża ilość fal, takich jak fale klasyczne, cyfrowe, czy wavetable. Instrument jest łatwy w obsłudze i nadaje się do nauki tworzenia własnych melodii.

Wady

Mały rozmiar syntezatora sprawia, że wszystkie klawisze i pokrętła są blisko siebie, przez co łatwo jest nieuważnie przestawić któryś z przycisków podczas gry. Trzeba dokładnie naciskać lub przekręcać każdy z kontrolerów.

Podsumowanie

Jeśli szukasz syntezatora do nauki gry na instrumencie, model Novation dobrze sprawdzi się w tym celu. Jest łatwy w obsłudze, a szeroki wybór dostępnych efektów, trybów i udogodnień sprawia, że nawet profesjonaliści będą zadowoleni z instrumentu. Syntezator ma możliwość nagrywania własnego głosu, co wzbogaci każdy tworzony utwór.

Rozważ też

Zalety

Zaletą syntezatora Korg jest duża ilość dostępnych brzmień, trybów i efektów. Bibliotekę można dodatkowo wzbogacić własnymi plikami, ponieważ w instrumencie dostępnych jest 96 MB wolnej pamięci. Syntezator ma wyraźny, kolorowy wyświetlacz. Na instrumencie można wykonywać utwory w każdym stylu i gatunku. Wyposażono go w cztery efekty stereofoniczne Master.

Wady

Instrukcja obsługi nie wyjaśnia wielu kluczowych kwestii, dlatego nauka użytkowania syntezatora jest żmudna i wymaga samodzielnego poznawania możliwości instrumentu. Uruchomienie plików MP3 jest skomplikowane.

Podsumowanie

Syntezator Korg zapewnia wiele godzin rozrywki podczas zmieniania i syntetyzowania dźwięków, tworząc niezwykłe melodie w stylu muzyki elektronicznej. Instrument ma wbudowanych ponad 950 brzmień, co daje wiele możliwości muzykom. Sprawdza się do profesjonalnego studia, jak i dla amatorów grających w domu.

 

 

6 najlepszych syntezatorów. Opinie w 2024 roku

 

Jeśli lubisz tworzyć własną muzykę i fascynuje Cię elektryczne brzmienie syntetyzowanej muzyki, z pewnością spodoba Ci się dobry syntezator. To instrument, który pozwala dowolnie zmieniać dźwięki, tworząc nowe i niepowtarzalne melodie. Wybór odpowiedniego sprzętu, szczególnie dla osoby początkującej, może okazać się wyzwaniem. Dlatego przygotowaliśmy ranking syntezatorów, aby ułatwić Ci podjęcie decyzji.

 

Syntezator Yamaha

 

1. Syntezator Yamaha Reface CP

 

Każdy miłośnik tworzenia nowej muzyki powinien mieć syntezator Yamaha Reface CP. Nawiązuje on do stylu vintage, przede wszystkim dostępnymi brzmieniami. Syntezator wyposażono w sześć trybów. W efekcie tworzenie własnej muzyki staje się zabawą. Syntezator muzyczny Yamaha dostępnymi trybami nawiązuje do brzmień lat 60. i 70., między innymi do elektrycznego klawikordu Clavinet, czy elektrycznego fortepianu.

Każdy z trybów może być skonfigurowany z jednym z efektów — Drive, który zniekształca brzmienie i wzbogaca je o harmonię oraz Tremolo i VCM Wah z regulacją wartości nasycenia dźwięków. Syntezator Yamaha ma dodatkowe cztery inne efekty do tworzenia nietypowych, zniekształconych lub mocno przejaskrawionych brzmień. Ponadto instrument wyposażono w 128 głosów polifonii. Syntezator jest łatwy w obsłudze, ma wygodne klawisze, które ułatwiają grę oraz pedał do funkcji sustain. Wysokiej jakości głośniki 2 W zapewniają donośne i wyraźne brzmienie instrumentu. Syntezator można połączyć z komputerem przez złącze USB.

Muzycy, którzy wybrali instrument Yamaha do tworzenia niepowtarzalnej muzyki, są zadowoleni z zakupu. Użytkownikom podoba się, że jest to dobry syntezator nawiązujący do stylu vintage i łączy brzmienie dawnych lat z nowoczesnością. 

 

 

 

 

Syntezator dla początkujących

 

2. Syntezator Novation MiniNova 

 

Jeśli chcesz rozpocząć naukę tworzenia własnych, unikalnych utworów, przyda Ci się syntezator Novation MiniNova. Sprawdzi się on jako instrument dla osób początkujących, ponieważ jest łatwy w obsłudze. Klawiatura syntezatora składa się z 37 mini klawiszy, które umożliwiają zagranie dźwięków w 18-głosowej polifonii. Instrument ma także pokrętła do modulacji oraz czytelny wyświetlacz. Syntezator muzyczny Novation może być połączony z innymi urządzeniami przez złącze USB.

Instrument oferuje 256 barw dźwięków, które można dowolnie zmieniać za pomocą pokręteł lub przycisków „animate”. Model Novation MiniNova to nie tylko syntezator dla początkujących, choć w tej roli sprawdza się bardzo dobrze. To także instrument przeznaczony na sale koncertowe, ponieważ umożliwia tworzenie szerokiej gamy dźwięków i utworów w czasie rzeczywistym. Do zestawu dołączono mikrofon, co pozwala na nagrywanie wokalu oraz dostrajanie go do odtwarzanego brzmienia. Instrument umożliwia dodawanie jednego z pięciu dostępnych efektów lub wybór spośród czternastu filtrów. 

Użytkownicy, którzy przeprowadzili test syntezatorów Novation, podkreślają, że instrumenty tego producenta są godne polecenia. Model MiniNova daje wiele możliwości tworzenia i zabawy dźwiękami. Sprawdza się zarówno dla amatorów, jak i profesjonalistów.  

 

 

 

 

Syntezator dźwięku 

 

3. Syntezator Korg PA 600

 

Proponujemy zakup syntezatora Korg PA 600, ponieważ daje dużo możliwości kreowania nowych brzmień, tworzenia własnych utworów oraz interpretowania na nowo znanych melodii. Instrument wyposażono w system DNC, który zapewnia wysoką jakość wydobywającego się z głośników dźwięku. W efekcie syntezator nadaje się do pracy w niemal każdym gatunku muzycznym. Dla lepszego efektu i komfortu pracy ma on wbudowanych ponad 950 brzmień i 64 zestawy perkusyjne.

Syntezator dźwięku umożliwia dodanie wielu różnych efektów do gotowych melodii lub stworzenie własnych utworów z niepowtarzalnymi dźwiękami. W pamięci instrumentu znajduje się 125 algorytmów, w tym cztery stereofoniczne efekty Master. Daje to duże możliwości podczas gry, zarówno dla osób początkujących, jak i profesjonalistów. Do gotowej biblioteki danych można dodać swoje utwory i efekty. Umożliwia to 96 MB wolnej pamięci w syntezatorze. Dotykowy wyświetlacz ułatwia pracę z instrumentem. 

Konsumenci, którzy zakupili syntezator Korg, są z niego zadowoleni. Instrument pozwala na dowolne interpretowanie utworów, wykorzystując dostępne efekty lub na tworzenie własnych melodii, unikalnych i nietypowych.  

 

 

 

 

Roland syntezator

 

4. Syntezator, Stacja Robocza Roland FA-06

 

Wśród najlepszych instrumentów do tworzenia muzyki, warto zwrócić uwagę na syntezator, stację roboczą Roland FA-06. Pozwala on szybko i łatwo kreować własne, niepowtarzalne utwory ze specjalnymi efektami dźwiękowymi w czasie rzeczywistym. W syntezatorze znajduje się ponad 2000 różnych brzmień, które można wykorzystać. Dostępne są również nagrania perkusyjne i akustyczne. Syntezator Roland jest prosty w obsłudze, co pozwala szybko i bez zatrzymywania melodii dodawać nowe pomysły i je zapisywać.

Instrument wyposażono w sequencer, który nagrywa dźwięki i umożliwia zapisanie ich na karcie SDHC. Syntezator pozwala na zagranie dowolnych brzmień w 128-głosowej polifonii. Wygodne klawisze i duży wyświetlacz ułatwiają obsługę instrumentu. W obudowie znajduje się specjalne wejście do podłączenia mikrofonu i gitary, co znacznie rozszerza możliwości syntezatora. Porty USB pozwalają także na połączenie instrumentu z komputerem, a nawet iPadem lub przenośnym odtwarzaczem muzyki.

Opinie o syntezatorach Roland, wystawione przez początkujących i zaawansowanych muzyków, są pozytywne. Instrument nadaje się do tworzenia skomplikowanych utworów, syntetyzowania dźwięków i zmieniania ich na wiele sposobów. Jest łatwy w obsłudze i zapewnia wyraźny i głośny dźwięk.  

 

 

 

 

Syntezator analogowy

 

5. Syntezator Analogowy Behringer Crave

 

Jeśli pasjonuje Cię muzyka z lat 80. i 90., z pewnością zainteresuje Cię syntezator analogowy Behringer Crave. Autentyczny oscylator 3340 nawiązuje do klasycznych instrumentów do syntetyzowania dźwięków, takich jak Prophet-5. Syntezator dobrze sprawdza się do odtwarzania brzmień z poprzednich lat, jak i tworzenia współczesnych utworów muzyki elektronicznej. Wspomniany oscylator, odpowiedzialny za generowanie pulsacyjnych i piłokształtnych przebiegów fal, umożliwia dowolne kształtowanie dźwięków, obniżając lub podwyższając je o oktawę.

Analogowy syntezator składa się z 47 elementów do sterowania i syntetyzowania dźwięków. Instrument ma drabinkowy filtr 24 dB., który pozwala na zmianę charakteru melodii w czasie rzeczywistym. Generator obwiedni, sekwencer i arpeggiator sprawiają, że syntezator Behringer Crave daje wiele możliwości tworzenia utworów, pozwalając dostosowywać nawet długość wybrzmiewania dźwięków. Bogate wyposażenie instrumentu umożliwia wybór jednego z zapisanych patternów, czy zapisanie własnych brzmień w pamięci syntezatora.

Syntezator analogowy Behringer Crave jest polecany przez użytkowników ze względu na możliwości muzyczne, jakie oferuje. Instrument nadaje się do tworzenia utworów w duchu lat 80. i 90. oraz w nowoczesnym stylu.  

 

 

 

 

Syntezator Gitarowy

 

6. Syntezator Gitarowy Boss SY-1 Synthesizer 

 

Gitarzyści, którzy szukają dobrego syntezatora gitarowego, z pewnością będą zainteresowani modelem Boss SY-1 Synthesizer. Jest on łatwy w obsłudze, nawet osoby początkujące nie będą miały trudności z dodawaniem własnych elementów do powstających utworów. Polifoniczne dźwięki w syntezatorze pozwalają na zagranie zarówno pojedynczych nut, jak i całych akordów. Boos Sy-1 może być używany z każdym rodzajem gitary. Syntezator podłącza się w łatwy sposób Plug-and-Play kablem o średnicy 1/4 cala.

Syntezator gitarowy ma zainstalowanych 11 kategorii i 121 dźwięków, które można wykorzystywać podczas gry. Dostępne brzmienia to między innymi klasyczne struny w analogowym stylu, dźwięki perkusyjne, czy basowe. Impedancja wejściowa syntezatora wynosi 2,2 Om, a wyjściowa to 1 kiloom. Zapewnia to donośny i czysty dźwięk. Syntezator ma nieduże wymiary, można go łatwo przenosić i przechowywać.

Konsumenci określają model Boss Sy-1 jako dobry i tani syntezator gitarowy, który pozwala tworzyć nową muzykę w łatwy i przyjemny sposób. Użytkownicy są zadowoleni, że można podłączyć go do każdego rodzaju gitary.  

 

 

 

 

Przewodnik zakupowy – jaki syntezator kupić?

 

Syntezator zyskuje coraz większą popularność wśród muzyków profesjonalnych i tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z tworzeniem melodii. Instrumentów przeznaczonych do zabawy dźwiękiem i poszukiwania nowego, ciekawego brzmienia jest bardzo wiele. Różnią się one pod wieloma względami, dlatego części osób trudno wybrać odpowiedni. Nasz przewodnik podpowiada, jaki syntezator wybrać i na co zwracać uwagę podczas zakupu.

Rodzaje syntezatorów

Sprzęty służące do syntezy dźwięków istnieją w dwóch typach — analogowym i cyfrowym. Zasada działania pierwszego z nich opiera się na modyfikacji prądu. Analogowe syntezatory charakteryzują się ciągłym i płynnym sygnałem. Instrumenty cyfrowe generują falę dźwiękową cyfrowo. Syntezatory analogowe tworzą bardziej realistyczne brzmienia naśladujące instrumenty, takie jak perkusja, czy bas. Wybór pomiędzy instrumentem analogowym a cyfrowym zależy przede wszystkim od własnych preferencji. Wiele osób, szczególnie początkujących muzyków, nie potrafi dokładnie określić różnicy w dźwiękach wydobywających się z tych dwóch różnych instrumentów. Syntezatory analogowe zapewniają nieprzewidywalne brzmienie. W tej kwestii przypominają klasyczne instrumenty, ale są też trudniejsze w obsłudze. Dlatego modele analogowe wykorzystywane są głównie przez profesjonalistów i miłośników muzyki.

Coraz częściej w sklepach muzycznych spotykane są także tak zwane stacje robocze. Dają one użytkownikowi większe możliwości niż tradycyjny instrument do syntezy dźwięków. Przede wszystkim stacje robocze mają więcej funkcji, między innymi: Arpeggiator, który wykonuje arpeggio, sekwencery do automatycznego odtwarzania danych sekwencji, czy wielościeżkowe rejestratory umożliwiające nagrywanie. 

 

Dźwięk

Zastanawiając się, jaki jest najlepszy syntezator, warto zwrócić uwagę na parametry, które wpływają na jakość dźwięku z instrumentu. Pierwszym elementem, który wpływa na jakość brzmienia, jest oscylator. Odpowiada on za generowanie dźwięku w postaci fali, najczęściej sinusoidalnej, trójkątnej, prostokątnej lub piłokształtnej. Oscylator może być często przestrajany, w taki sposób, aby umożliwić zmianę dźwięku na wyższy lub niższy. W syntezatorach analogowych wykorzystywane są oscylatory sterowane napięciem, które może powodować rozstrojenia i zniekształcenia fali. Właśnie to zjawisko odpowiada za „nieprzewidywalność” tych instrumentów. Syntezatory cyfrowe wykorzystują specjalne oprogramowanie, które imituje pracę oscylatora. 

Oprócz oscylatorów ważną kwestią, która wpływa na jakość tworzonych utworów jest rodzaj wykorzystanego generatora obwiedniego. Pozwala on decydować o tym, jak głośność danego dźwięku będzie zmieniać się w określonym czasie. Inaczej mówiąc, generator obwiedni pozwala zakończyć melodię poprzez puszczenie klawisza lub na przykład przez stopniowe wyciszanie jej. Najczęściej stosuje się generatory ADSR. 

O tym, jaki będzie najlepszy syntezator, decyduje także rodzaj zastosowanego filtra. Odpowiada on za przepuszczanie i blokowanie wybranych przez użytkownika dźwięków. Właściwy filtr i umiejętne wykorzystywanie go pozwala całkowicie zmienić brzmienie poszczególnych instrumentów i stworzenie niepowtarzalnej melodii. Filtry występują w prawie każdym syntezatorze i mogą być górnoprzepustowe, dolnoprzepustowe, środkowoprzepustowe oraz środkowozaporowe. Współczesne modele instrumentów do syntezy dźwięków wyposażone są zwykle w kilka rodzajów filtrów.

 

Syntezator a keyboard

Syntezatory bardzo często mają formę podobną do keyboardu z klawiszami i wyświetlaczem. Te dwa instrumenty różnią się jednak od siebie w wielu kwestiach. Odmienny jest przede wszystkim sposób generowania dźwięku. Syntezator tworzy nowe brzmienia, a keyboard jedynie odtwarza to, co zostało zapisane w jego pamięci. Różnią się one także możliwością odtwarzania akompaniamentu. Keyboard umożliwia zagranie utworu w taki sposób, jakby uczestniczyła w tym cała orkiestra. W większości syntezatorów takiej funkcji nie ma.

Ceny syntezatorów

Syntezatory w dobrych cenach dostępne są w licznych sklepach muzycznych. Online można znaleźć szeroką ofertę różnego rodzaju instrumentów — analogowych, cyfrowych, a nawet stacji roboczych. Również stacjonarne sklepy mają duży wybór syntezatorów, z których każdy z pewnością znajdzie model dla siebie. Najtańsze są sprzęty przeznaczone do gitar, ich cena to ok. 800 zł. Syntezatory analogowe można znaleźć za ok. 770 zł. Instrumenty przypominające formą tradycyjny keyboard są droższe. Umożliwiają stworzenie dźwięków i melodii w różnych technikach i stylach. Kosztują od ok. 1 400 zł do ok. 4 200 zł. 

 

 

FAQ

 

P1: Co to jest syntezator?

Syntezator to instrument muzyczny, który najczęściej wyglądem przypomina tradycyjny keyboard. Jego zadaniem jest modulowanie, syntezowanie dźwięku i w ten sposób tworzenie nowych melodii i utworów, zaliczanych do grupy muzyki elektronicznej. Zwykle syntezatory dzieli się na cyfrowe i analogowe. Wyróżnia się także instrumenty muzyczne, syntezatory dźwięku (o krótszej gamie, przeznaczone nie do tworzenia całych utworów, a jedynie krótkich fragmentów) oraz głosu. Modelowany dźwięk jest zmieniany na kilku różnych płaszczyznach — wysokości, barwy, długości trwania. Syntezatory wykorzystywane są zarówno przez osoby początkujące do nauki i zabawy, jak również przez profesjonalistów. Używa się ich w studiach nagraniowych, na koncertach i podczas gry w zespole, czy orkiestrze.  

 

P2: Ile kosztuje syntezator?

Ceny syntezatorów różnią się w zależności od typu instrumentu, jego przeznaczenia oraz ilości dodatkowych funkcji i wgranych ustawień. Najtańsze są modele przeznaczone dla gitarzystów i kosztują zwykle mniej niż 1 000 zł. W podobnej cenie można znaleźć syntezatory analogowe, które, inaczej niż większość modeli, nie mają klawiszy jak tradycyjny keyboard. Jeśli jednak szukasz instrumentu do syntezy dźwięków, który przyda Ci się w studiu nagraniowym, podczas prób zespołu, czy tworzenia własnych utworów, musisz zainwestować więcej. Ceny syntezatorów sięgają nawet 5 000 zł. Warto jednak zapłacić więcej za sprawdzony instrument, polecany przez innych użytkowników, aby mieć pewność, że jakość sprzętu jest wysoka. 

P3: Jaki syntezator wybrać do nauki gry?

Rozpoczynając naukę gry na syntezatorze, warto mądrze wybrać swój pierwszy instrument. W sklepach można znaleźć wiele różnych modeli o innych funkcjach i możliwościach. Do wykonywania pierwszych utworów lepiej sprawdzi się syntezator cyfrowy. Instrumenty analogowe wymagają większej wprawy i wiedzy, aby można było na nich tworzyć odpowiednie melodie. Ponadto szukając syntezatora jako osoba początkująca, warto wybrać prosty model. Dzięki temu z łatwością opanujesz podstawy pracy z instrumentem do modulowania dźwięków. Kiedy już poznasz techniki i zrozumiesz, jak prawidłowo obsługiwać syntezator, możesz wybrać inny sprzęt, także analogowy. Przed zakupem można zapoznać się z opiniami innych użytkowników, aby dowiedzieć się, czy dany instrument to dobry wybór.  

 

P4: Jak podłączyć syntezator do komputera?

Aby podłączyć syntezator do komputera potrzebny będzie odpowiedni kabel. Jeśli nie był on dołączony do zestawu z instrumentem, musisz zakupić go osobno. Oprócz tego potrzebny będzie odpowiedni program komputerowy. W zależności od tego, do czego chcesz wykorzystać oba sprzęty, musisz znaleźć odpowiednie oprogramowanie i zainstalować je na komputerze. Program ten powinien przede wszystkim umożliwiać nagrywanie i odtwarzanie dźwięków z syntezatora. Połączenie instrumentu z komputerem wymaga kabla USB lub MIDI. Przewód należy umieścić w odpowiednich portach na syntezatorze. Drugi koniec kabla trzeba wpiąć do komputera. Po połączeniu sprzętu z instrumentem i uruchomieniu zainstalowanego wcześniej programu można dowolnie tworzyć i zapisywać muzykę.  

 

P5: Jaki syntezator wybrać do gry w zespole?

Syntezatory to instrumenty, które pozwalają tworzyć muzykę w czasie rzeczywistym. Dlatego wykorzystywane są nie tylko w studiach nagraniowych, ale również przez muzyków na koncertach solowych i w zespołach. Syntezatory to także instrumenty bardzo często wykorzystywane na imprezach okolicznościowych, takich jak wesela. Rodzaj instrumentu powinien być dostosowany do stylu, w jakim gra zespół. Ważne jest także, jakie zadanie ma spełniać syntezator, czy będzie on tylko dodatkiem do innych instrumentów, czy też będzie odgrywał główną rolę. Na podstawie tych informacji można wybrać odpowiedni model. Do gry w zespole warto wybrać syntezator, który ma możliwość wygrywania własnych dźwięków oraz odtwarza pliki w formacie MP3. 

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Są osoby, które marzą o tym, aby nauczyć się grać na keyboardzie, ale zupełnie nie wiedzą, jak się do tego zabrać. Kluczem jest oczywiście odpowiednia motywacja i systematyczność. Jak wygląda nauka? Ile czasu trzeba na nią poświęcić, aby zauważyć efekty? Od czego zacząć? Na te i inne pytania odpowiadamy w tym tekście. Jeśli jesteś zainteresowany, zachęcamy do jego przeczytania.

 

Nauka nut, czyli keyboard dla początkujących

Kiedy już postanowimy, że będziemy uczyć się gry na instrumencie, powinniśmy rozpocząć od nut. Bez ich znajomości trudno będzie grać piosenki. Nie jest to niemożliwe, ale próby odtwarzania utworu ze słuchu są zarezerwowane raczej dla doświadczonych osób. Należy rozpocząć od nauki nut na pięciolinii i ich rozkładu na klawiaturze. Zazwyczaj zaczyna się od nut w kluczu wiolinowym, później konieczne jest też opanowanie nut klucza basowego. Dla osób początkujących sporym ułatwieniem mogą być nuty literowe na keyboard. Dzięki takim oznaczeniom łatwiej przeczytać, jak należy zagrać dany utwór. Wpisując w wyszukiwarkę frazę ‘nauka gry na keyboardzie nuty literowe’, można znaleźć darmowe opracowania dla wielu utworów. Część osób nakleja sobie na klawiaturę oznaczenia, aby wiedzieć, który klawisz należy nacisnąć, aby zagrać daną nutę.

Jeden ze sposobów na nauczenie się nut przewiduje korzystanie z alfabetu. Nuty zaczynają się od C, później jest D, E, F, G, A i H. Wykrzyknienie AHa stanowi przypomnienie nuty A i H i po tym następuje znowu powrót do C. Zapamiętanie kolejności nut nie jest trudne. Wiele osób podaje też inny sposób na zapamiętanie nut, a mianowicie taki, aby na początek opanować dwie nuty, a położenie kolejnych odliczać względem tych znanych. To rozwiązanie jest przydatne na początek, bo poprzez praktykę można nauczyć się więcej. Najlepiej opanować nuty C i G, ponieważ proste utwory na keyboard często opierają się w dużej mierze właśnie na nich.

 

Praca nad utworem

Nauka gry na keyboardzie dla początkujących skupia się głównie wokół opanowywania nut i grania łatwych utworów. Później jednak trzeba zacząć pracować nad tym, jak brzmi dana piosenka, a dokładniej dopracować ją. Pod uwagę należy wziąć dynamikę, czyli siłę natężenia dźwięków. To dynamika określa, w jaki sposób dany utwór ma być zagrany, czy należy robić to ciszej czy głośniej. Kolejnym ważnym pojęciem jest artykulacja, która oznacza sposób łączenia dźwięków. Staccato polega na akcentowaniu każdego z dźwięków, legato natomiast oznacza grę łączną. Są to określenia łacińskie, które mogą występować w formie słownej albo graficznej. Aby ładnie zagrać, trzeba też dopasować styl wykonania do tego, z jakiej epoki pochodzi utwór.

 

Gdzie uczyć się gry na keyboardzie?

Jednym ze sposób na opanowanie nowych umiejętności jest nauka gry na keyboardzie online. W ostatnim czasie taka forma przyswajania wiedzy i to nie tylko w kontekście instrumentów, ale ogólnie, cieszy się ogromną popularnością. Wynika to z tego, że uczyć można się z każdego miejsca, wystarczy dostęp do Internetu. Co istotne, można znaleźć sporo darmowych materiałów i do pewnego etapu opanować samodzielną grę bez korzystania ze standardowych lekcji. Za bardziej rozbudowane kursy się płaci, niemniej jednak zawsze warto inwestować w swój rozwój. Nauka przez Internet jest polecana przede wszystkim dorosłym, którzy po pierwsze potrafią szukać źródeł i materiałów do nauki, a ponadto są zmotywowani i wiedzą, po co to robią. Inną możliwością jest zapisanie się do szkoły, można wybrać placówki państwowe lub prywatne. Te pierwsze są darmowe i oferują odrębny od szkół zwykłych system nauczania. Oznacza to, że dziecko zapisane do szkoły muzycznej musi jednocześnie wypełniać powszechny obowiązek szkolny. W szkołach muzycznych I stopnia zajęcia wyglądają w ten sposób, że jest nauka gry na wybranym instrumencie wraz z nauczycielem, ponadto dzieci mają grupowe zajęcia teoretyczne m.in. z rytmiki i kształcenia słuchu.

Szkoły muzyczne, niezależnie czy bezpłatne (państwowe) czy płatne (prywatne) działają w sposób kompleksowy. Obowiązuje program określający m.in. to, jak nauka gry na keyboardzie ma wyglądać. Na bardziej indywidualne podejście można liczyć na zajęciach prywatnych z nauczycielem. Ta opcja jest odpowiednia zarówno dla dzieci, jak i młodzieży i dorosłych. W przypadku osób starszych, które mają motywację i zapał do pracy, wystarczy jedna lekcja w tygodniu. Jeśli mowa o dzieciach, lepiej zdecydować się na spotkania dwa razy w ciągu tygodnia. Pomocna w przyswajaniu wiedzy może okazać się też dobra książka. Nauka gry na keyboardzie wymaga dużego zaangażowania i trzeba o tym pamiętać, niezależnie od tego, jaki sposób przyswajania wiedzy i nabywania umiejętności się wybierze. Mając zajęcia regularnie, w szkole czy z nauczycielem, łatwiej zmotywować się do pracy. Osoba doświadczona jest też w stanie wskazać nam błędy, które popełniamy podczas gry. Nauka samodzielna jest trudniejsza, ale nie jest niemożliwa.

 

Ile trwa nauka gry na keyboardzie?

Wiele osób na początku swojej drogi zadaje pytanie, ile zajmuje nauka gry na keyboardzie. Kolędy czy inne pojedyncze piosenki można opanować stosunkowo szybko. Jeśli jednak chce się grać możliwie najlepiej, improwizować, komponować własne utwory i być w stanie zagrać niemal wszystko, potrzeba wielu lat praktyki. Początek nauki wygląda w ten sposób, że uczy się nut i układania palców na klawiszach. Po wstępnym zapoznaniu z instrumentem przechodzi się do kolejnego etapu, poznaje się proste nuty na keyboard i gra się mało skomplikowane piosenki. Z biegiem czasu poziom trudności granych utworów się zwiększa, a tym samym uczeń może się rozwijać. Dobra gra na keyboardzie wymaga wielu lat. Osoby, którym zależy na szybkich efektach, mogą poczuć się zawiedzione. Tak jak wspomnieliśmy, łatwe piosenki na keyboard nie są trudne do przyswojenia i można się ich nauczyć bez większego przygotowania. Jeśli jednak chce się zostać wirtuozem, trzeba nastawić się na wiele lat nauki. 

Z pewnością kluczem do sukcesu jest systematyczność. Trzeba być przygotowanym na to, że nauka zajmie nam kilka lat, a w tym czasie najlepiej codziennie ćwiczyć, aby nie wyjść z wprawy. Dla niektórych może brzmieć to mało atrakcyjnie, ale niezależnie od dziedziny, poza talentem liczy się też ciężka praca. Bez niej trudno cokolwiek osiągnąć. Jeśli uczymy się grać z profesjonalnym nauczycielem, musimy pamiętać o tym, aby ćwiczyć też poza lekcjami i poznawać chwyty na keyboard. Uczeń uczęszczający do szkoły muzycznej albo na lekcje prywatne ma dostęp do wielu sprawdzonych materiałów. Osoby uczące się samodzielnie muszą same szukać materiałów. Na szczęście jest Internet, w którym można znaleźć wiele cennych informacji. Wystarczy wpisać w wyszukiwarkę frazę ‘nauka gry na keyboardzie piosenki’ lub podobną, aby znaleźć darmowe lekcje czy dobrze opisane nuty. Nauka gry na instrumencie wymaga też cierpliwości, bo na początku trudno grać utwory płynnie i bez przerw. 

 

Jak przygotować się do pierwszej lekcji?

Jeśli posyłamy małe dziecko na pierwszą lekcję gry na keyboardzie, właściwie nie musimy je do tego specjalnie przygotowywać. Kluczem jest znalezienie odpowiedniego nauczyciela, który ma dobre podejście do młodszych uczniów i jest w stanie zainteresować dziecko instrumentem. Jak wygląda to w przypadku nieco starszych uczniów? Początkowa nauka gry na keyboardzie to nuty, dlatego też warto się ich nauczyć przed pierwszą lekcją. Można to spokojnie zrobić bez pomocy nauczyciela, korzystając z darmowych materiałów w Internecie. Osobie, która będzie miała podstawową wiedzę, będzie po prostu łatwiej. Poza tym nie straci ona pierwszych lekcji na naukę czegoś, co może opanować samodzielnie.

 

Czy warto zainwestować w keyboard?

Jak już nieraz wspominaliśmy w naszym artykule, nauka gry na instrumencie wymaga dużego zaangażowania i regularnych ćwiczeń. Bez instrumentu w domu nie da się uczyć i być systematycznym. Oznacza to, że osoba, która rzeczywiście chce opanować grę na keyboardzie, musi mieć swobodny dostęp do sprzętu, kiedy tylko chce. W przypadku dzieci, gdy nie jesteśmy pewni, czy akurat ten instrument im się spodoba, możemy zdecydować się na jego wypożyczenie. To dobra opcja dla wszystkich tych, którzy chcą spróbować nauczyć się grać, ale jednocześnie nie wiedzą, czy to zainteresowanie utrzyma się długo. Wypożyczanie instrumentu jest dobre na początek, ale później bardziej opłaca się zainwestować we własny sprzęt. W sklepach można znaleźć wiele ciekawych modeli dla osób początkujących i bardziej zaawansowanych. Wybór sprzętu można skonsultować na przykład ze swoim nauczycielem, dobrym sposobem na znalezienie godnego polecenia instrumentu jest też sprawdzenie opinii różnych muzyków i wyszukiwanie zestawień najlepszych produktów.

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Wśród najbardziej znanych kompozytorów muzyki klasycznej wymienia się Wolfganga Amadeusza Mozarta. Każdy kojarzy jego nazwisko i wie, w jakiej dziedzinie zasłynął. Nie wszyscy znają biografię Mozarta i potrafią wymienić choć jeden jego utwór. Warto jednak poznać tego kompozytora i przeczytać kilka interesujących faktów na jego temat w poniższym artykule.

 

Mozart — krótka biografia

Zanim poznamy kilka ciekawych faktów o klasycznym kompozytorze, warto dowiedzieć się, kim prywatnie był Wolfgang Amadeusz Mozart. Uznaje się go za jednego z najważniejszych wirtuozów w całej historii muzyki. Mozart urodził się w Salzburgu w 1756 roku, jako syn kompozytora Leopolda Mozarta z Anną Marią. Miał szóstkę rodzeństwa, jednak pięcioro z jego braci i sióstr zmarło w wieku dziecięcym. Wolfgang Amadeusz oraz jego siostra, Maria Anna, przejawiali zdolności w dziedzinie muzyki. Już od wczesnej młodości oboje grali wspólnie skomplikowane utwory. Wiele osób zastanawiając się, na czym grał Mozart, bez wahania odpowie — fortepian. Jednak w młodości rozpoczął on naukę nie na tym instrumencie, a na klawesynie. Należy on do grupy instrumentów strunowych szarpanych, ale wyposażony jest dodatkowo w klawiaturę. Mozart uczył się gry na klawesynie już w wieku 5 lat. Choć obecnie z muzyką klasyczną utożsamiane jest przede wszystkim pianino, Mozart w późniejszych latach życia grał nie na tym instrumencie, a przede wszystkim na fortepianie. 

Jak wskazuje jego biografia, Mozart wykazywał zdolności muzyczne już w bardzo młodym wieku. Jako 3-latek potrafił poprawnie powtarzać dźwięki wygrywane przez jego siostrę na klawesynie. W 1762 roku, gdy Wolfgang miał 6 lat, jego ojciec zabrał dwójkę swoich dzieci w trasę koncertową. Przez kolejne lata młody Mozart spędzał większość czasu w podróży. Bywał w niemal wszystkich ważnych miejscach Europy, w każdej stolicy kultury. Ciągłe podróże ukształtowały młodego człowieka, podobnie jak współczesna mu epoka. Mozart mógł nieustannie uczestniczyć w życiu kulturowym najważniejszych krajów XVIII wieku, miał dostęp do najnowszych trendów w sztuce i muzyce. Podróże miały jednak również negatywny wpływ na życie młodego kompozytora. Mozart nie poznał, czym jest beztroskie dzieciństwo, bo większą jego część spędził w trasach koncertowych. Ponadto przysporzyły mu one wielu cierpień związanych z licznymi chorobami. Kilkakrotnie młody Mozart był bliski śmierci.

Jako 13-latek Mozart został koncertmistrzem arcybiskupa i księcia Salzburga. Szybko jednak zauważył, jak bardzo ogranicza go ta funkcja oraz, jak niedoceniany jest jego talent muzyczny. Dlatego po 12 latach służby zwolnił się z posady koncertmistrza i przeniósł się do Wiednia, który w ówczesnym czasie był muzyczną stolicą XVIII-wiecznego świata.

Życie prywatne Mozarta obfitowało w spotkania z wielkimi osobowościami tamtych czasów. Poznał on między innymi syna Jana Sebastiana Bacha, czy przyszłą królową Francji, Marię Antoninę. Ożenił się z Konstancją, austriacką śpiewaczką, która przyczyniła się do jego późniejszych kłopotów finansowych, wspierając jego ekstrawagancki styl życia. Kompozytor oraz śpiewaczka mieli wspólnie szóstkę dzieci, jednak czworo z nich zmarło w niemowlęctwie. Przeżyli jedynie dwaj synowie, Carl Thomas oraz Franz Xaver Wolfgang. Żaden z nich nie doczekał się jednak potomstwa, co oznacza, że ród Mozarta wymarł w połowie XIX wieku. Żywa jest jedynie pamięć o wielkim kompozytorze, a jego liczne dzieła wciąż wybrzmiewają w salach koncertowych na całym świecie.  

 

Mozart — twórczość

Mozart nie żył długo, zmarł w wieku 36 lat. Jednak pozostawił po sobie liczne utwory, wśród których znajdują się symfonie, koncerty fortepianowe, skrzypcowe i fletowe, msze oraz opery. Każdy tworzony przez niego gatunek muzyczny był na najwyższym poziomie. Wszystkie utwory Mozart dopracowywał w najdrobniejszych szczegółach. Jedną z jego najważniejszych cech była świadomość własnego talentu oraz to, że starał się tworzyć nie tylko dla elit. Jego utwory łatwo trafiały do gustów i serc szerokiej publiczności. Można niemal stwierdzić, że to młody Mozart spopularyzował dotąd niedostępną dla mas muzykę klasyczną.

Wśród najbardziej znanych utworów można z pewnością wyróżnić operę, którą napisał Wolfgang Amadeus Mozart Czarodziejski flet. Dwuaktowa opera miała swoją prapremierę w 1791 roku. W tym samym roku skomponował Koncert fortepianowy B-dur KV 595 oraz Kwintet smyczkowy Es-dur KV 614. Jednak już zimą 1791 roku Mozart zaczął poważnie chorować. Kompozytor przeczuwał, że umrze, dlatego pozostawił szczegółowe informacje, jak dokończyć jego utwory. Mozart zmarł 5 grudnia 1791 roku. Pochowano go następnego dnia, niemal po cichu, bez udziału bliskich mu osób.

Wymieniając najsłynniejsze utwory Mozarta trzeba wspomnieć o niedokończonym Requiem d-moll KV 626 oraz operach Uprowadzenie z seraju, Wesele Figara, czy Don Giovanni. Przykładem melodyki figuracyjnej w twórczości kompozytora jest Marsz turecki. Mozart skomponował go w tonacji a-moll w 1783 roku. Jest to część sonaty fortepianowej A-dur.

Obecnie utwory kompozytora odgrywane są na licznych koncertach, ale stały się tak popularne, że słuchają ich wszyscy. Niektóre utwory dobrze sprawdzają się jako kołysanka dla dziecka. Mozart tworzył zróżnicowaną muzykę, dlatego każdy może znaleźć coś dla siebie.  

Interesujące fakty o Mozarcie

Mozart żył krótko, zaledwie 36 lat. W ciągu swojego życia zajmował się przede wszystkim tworzeniem muzyki. Nie wiązały się z nim liczne skandale, a jego codzienność nie obfitowała w ciekawe wydarzenia. Nie oznacza to jednak, że jeden z trzech „klasyków wiedeńskich” jest nieciekawą postacią. Oto kilka ciekawostek na temat wirtuoza muzyki klasycznej, którego imię do dziś jest znane niemal każdemu:

Pierwsze utwory Mozarta pochodzą już z jego lat dziecięcych. Kompozytor zaczął tworzyć muzykę jako 3-latek. Swoją pierwszą symfonię Mozart skomponował w wieku 8 lat. Opery Mozarta powstawały, odkąd skończył on 12 lat. Tworzenie utworów nigdy nie przysparzało mu trudności. Pisał na bieżąco, improwizując, bez wcześniejszego przygotowania, prób i nanoszenia poprawek. W ten sposób powstały liczne msze, koncerty i symfonie. Mozart stworzył w swoim krótkim życiu niemal 700 utworów, które nagrane na płyty CD zajęły prawie 180 nośników. Tak liczny dorobek jest również wynikiem szybkiego tworzenia. Jedną z najbardziej znanych oper jest Don Giovanni. Mozart napisał do niej uwerturę w rekordowo krótkim czasie, zaledwie w 24 godziny. Po śmierci kompozytora zadanie inwentaryzacji i katalogowania wszystkich powstałych utworów przerastało niemal każdego. Udało się to dopiero Ludwigowi von Köchel, botanikowi z zawodu. Jego księga miała 551 stron i zawierała chronologiczny spis wszystkich dzieł. Od jego nazwiska wziął się system oznaczania utworów. Sygnatura KV odnosi się do katalogu Köchla (Köchel-Verzeichnis). 

Przyczyna śmierci Mozarta w tak młodym wieku pozostaje tajemnicą. Badacze, naukowcy, miłośnicy muzyki i kompozytora mają wiele teorii na ten temat. Do tej pory powstało ich ponad 100. Jednymi z najbardziej prawdopodobnych są: Ostra gorączka reumatyczna, włośnica, zapalenie nerek albo zakażenie paciorkowcem. Niektórzy miłośnicy jego twórczości posuwają się w swoich przypuszczeniach jednak znacznie dalej niż zwykła choroba. Niektórzy podejrzewają, że młody Mozart został otruty przez Antonia Salieriego, włoskiego kompozytora. Był on jego największym rywalem. Legenda głosi, że sam Salieri wyznał po latach, że otruł Mozarta, jednak nikt nie uwierzył w jego wersję wydarzeń. 

Mozart często zmagał się z niedostatkiem pieniędzy. Szczególnie pod koniec życia. Brak pieniędzy wiązał się z rozrzutnością kompozytora, nie z niedostatecznymi dochodami z tworzonej muzyki i koncertów. Jego kłopoty finansowe nie sprawiły jednak, że Mozarta można było w którymkolwiek momencie życia uznać za nędzarza. Według niektórych źródeł w ostatnim roku życia i twórczości udało mu się zgromadzić środki, które odpowiadają dzisiejszej kwocie 150 000 dolarów.

Już jako 3-latek Mozart potrafił odtwarzać z pamięci dźwięki grane przez jego siostrę na klawesynie. Było to możliwe za sprawą niespotykanej pamięci muzycznej. W gronie miłośników kompozytora wciąż powtarzana jest historia, która pokazuje jak niezwykłe zdolności miał Mozart. Muzyka była dla niego tak ważna, ponieważ wszystko, co z nią związane przychodziło mu z dużą łatwością. Jako 14-latek zanotował 9-głosowe Miserere Allegriego i to po zaledwie jednym wysłuchaniu. Jest to szczególnie wybitne osiągnięcie między innymi dlatego, że partytura tego utworu była dobrze strzeżoną tajemnicą.

Mozart, gdy przebywał w Wiedniu, należał do loży masońskiej. Został jej członkiem z polecenia swojego ojca, który też należał do tej organizacji. W pewnym okresie swojego życia marzył nawet o założeniu własnej loży. Była to rewolucyjna i nietypowa jak ta na tamtą epokę myśl, ponieważ Mozart zakładał, że jego loża przyjmowałaby również kobiety. Niektórzy uważają, że w operze Czarodziejski flet, Mozart zawarł symbolikę masońską oraz odniesienia do wolnomularzy. Prawdopodobnie nie spodobało się to jego zwierzchnikom z loży. Premiera opery miała miejsce kilka miesięcy przed śmiercią Mozarta, a sam kompozytor ponoć wspominał, że ktoś chce go otruć.

Pełne imiona Mozarta brzmią: Joannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus. Jedno z nich jest na cześć katolickiego patrona z dnia urodzenia kompozytora, Jana Chryzostoma. Imię Wolfgang dostał po dziadku ze strony swojej matki, a Teofil po swoim ojcu chrzestnym. Sam kompozytor przez większą część życia posługiwał się tylko dwoma — Wolfgang Amade. Drugie imię, Amade, to francuski odpowiednik greckiego imienia Teofil, oznaczającego „umiłowany przez Boga”. Na początku Mozart używał także imion Wolfgang Gottlieb (czyli niemieckiego tłumaczenia Teofila). Według listów jego ojca, kompozytora w młodości w domu rodzinnym nazywano Wolferl, Wolfgangerl lub Wolfi.

Mozart był wirtuozem muzyki klasycznej już od najmłodszych lat. Nuty znał wcześniej niż litery alfabetu. Osiągał mistrzostwo w każdym gatunku, który tworzył. Pomimo swojego krótkiego życia, skomponował więcej utworów niż niejeden kompozytor żyjący dłużej. Był popularny jeszcze w XVIII wieku, szczególnie jako młody muzyk. Stał się niemal dziecięcą gwiazdą ówczesnej europejskiej sceny muzycznej. Jego największe osiągnięcia przypadają na lata przed ukończeniem 20. roku życia.

W 1770 roku Wolfgang Amadeusz Mozart został odznaczony przez papieża Klemensa XIV Orderem Złotej Ostrogi. Przyznawana była ona tym, którzy przyczynili się do rozsławiania dobrego imienia Kościoła i mają wobec niego licznego zasługi. Mozart otrzymał odznakę za swoje liczne utwory kościelne.

Mozart miał nietypowe zwierzę domowe — szpaka. Prawdopodobnie kompozytora zainteresowała zdolność ptaka do naśladowania. Kupił szpaka w Wiedniu w 1784 roku. Zwierzę towarzyszyło kompozytorowi niemal wszędzie, Mozart zabierał je ze sobą podczas licznych przeprowadzek. Śmierć szpaka miała miejsce tydzień po tym, jak odszedł ojciec kompozytora. Mozart jednak według niektórych źródeł nie pojawił się na pogrzebie ojca. Wyprawił jednak pochówek swojemu ukochanemu zwierzęciu. W pogrzebaniu szpaka udział wzięli liczni „żałobnicy”, którzy szli w procesji i śpiewali hymny, a Mozart czytał napisane specjalnie na tę okazję wiersze.

Mozart dla dzieci nie był najlepszym ojcem. Nalegał, aby jego żona nie karmiła ich piersią, a wodą. W tamtym okresie była to częsta praktyka w wyższych sferach. Mozartowi zależało także, aby dzieci nie były karmione przez mamkę. W końcu jednak uległ namowom teściowej oraz żony i pozwolił, aby niemowlę spożywało mleko swojej opiekunki. Tylko dwójka z sześciu dzieci Mozarta przetrwała okres niemowlęcy.

Ciekawą historię ma czteroaktowa opera Wesele figara. Mozart stworzył do niej muzykę, a Lorenzo Da Ponte napisał libretto. Utwór powstał na podstawie sztuki „Cyrulik sewilski” Pierre’a Beaumarchais’go. Skrytykował ją sam król Francji, Ludwik XVI. Sztuka została objęta zakazem publicznego wykonywania, ponieważ została uznana za obrazę ówczesnej moralności. Tak naprawdę była krytyką systemu feudalnego i arystokracji w XVIII wieku. Sława sztuki szybko dotarła do Wiednia, między innymi do mieszkającego tam Mozarta. Kompozytora zainteresowały bogate postacie oraz panujące między nimi relacje. Zainspirowało go to do napisania opery. Do współpracy zaprosił nadwornego dramaturga cesarza austriackiego.

„Efekt Mozarta” to niedawne odkrycie naukowców, które wydawało się potwierdzać istniejące od dawna teorie, że muzyka wpływa na ciało i umysł. Badania wykazały, że utwory, które skomponował Mozart, do nauki mogą się nadawać niemal idealnie. Naukowcy uznali, że muzyka barokowa i klasyczna pobudza umysł, pomaga się lepiej skoncentrować i przyswajać nowe informacje. Efekt jest jednak krótkotrwały. Ponadto w społeczeństwie obecnie przywiązuje się za mocną wagę do „Efektu Mozarta”. Muzyka wykorzystywana jest szczególnie w poprawie rozwoju dzieci, jednak warto pamiętać, że wszelkie pozytywne skutki są tylko krótkotrwałe.  

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Każdy potrafi wymienić przynajmniej jeden z pięciu polskich tańców narodowych. Wśród niż wyróżnia się poloneza, mazura, kujawiaka, krakowiaka i oberka. Nie wszyscy jednak potrafią zatańczyć wymienione tańce, a tym bardziej je scharakteryzować. Czym więc różnią się od siebie, jakie są ich najważniejsze cechy i skąd się wywodzą, przeczytasz w tym artykule.

Polskie tańce narodowe

Zbiór tańców, które ukształtowały się na terytorium Polski na przestrzeni wieków, w różnych okresach historii i wywarły wpływ na tworzenie kultury i tradycji muzycznej określa się jako polskie tańce narodowe. Należą do nich: Polonez, krakowiak, kujawiak, oberek i mazur. Niektóre z nich powoli zostają zapomniane, wykonuje się je przede wszystkim w regionach, z których się wywodzą. Inne, jak na przykład polonez, znane są w całej Polsce i wciąż wykorzystuje się je na ważnych uroczystościach. Tańce te z pewnością zmieniały się i będą się zmieniać przez pokolenia, jednak wciąż zawierają w sobie klasyczne elementy z czasów, gdy powstały. Jeśli interesują Cię tradycyjne, polskie tańce narodowe, poniżej znajdziesz krótką charakterystykę każdego z nich.  

 

Polonez

Najbardziej znanym polskim tańcem jest polonez. Jego nazwa prawdopodobnie nie powstała na terenie Polski. Współczesne słowo to spolszczona wersja jednej z funkcjonujących nazw w czasie powstania opisywanego tańca. Pierwsze wzmianki o polonezie stanowią relacje osób przebywających na polskim dworze w XVI wieku. Nazywany był on wtedy Chorea Polonica, Paletto Polachio, Polnischer Tanz, Polonoise, Polonaise, czy Polonesso. Współcześnie taniec ten określa się także jako chodzony. Polonez zmieniał się na przestrzeni wieków. Zawierał inne elementy w XVIII wieku, a odmienne w XIX wieku. Uważa się, że taniec ten jako zespół konkretnych cech tanecznych i muzycznych ukształtował się na przełomie XVIII i XIX wieku. Liczne świadectwa zagranicznych dyplomatów potwierdzają, że polonez obecny był wśród niemal wszystkich warstw społecznych.

Taniec polonez pojawiał się zarówno na dworze, wykonywany przez magnaterię i szlachtę, jak i wśród mieszczaństwa, a nawet na scenach i w szkołach. Od 1730 roku funkcjonuje również nazwa „taniec polski”. Przed XVIII wiekiem wzmianki na temat poloneza pochodzą z relacji cudzoziemców przebywających na polskim dworze. Według ich opisów taniec pieszy, jak był określany, otwierał lub zamykał bal. Był również szansą na przywitanie się, złożenie ukłonu władcy, czy zaprezentowanie swoich strojów. Najstarsza wzmianka na temat poloneza pochodzi jednak ze znacznie wcześniejszego okresu. W 1406 roku pojawia się on w kronice śląskiej. W 1574 roku, podczas koronacji Henryka Walezego, opisał go jeden z gości. Polonez został określony jako wolny taniec z uginaniem nóg w kolanach i licznymi ukłonami.

Stroje do poloneza nie są ściśle określone. Na dworach królewskich szlachcianki i magnatki nosiły swoje najlepsze, balowe suknie. Obecnie stosuje się jedynie kostiumy podczas występów i przedstawień, na których wykonuje się taniec polonez. Strój nawiązuje wtedy zazwyczaj do XIX wieku, rzadziej do epok wcześniejszych.

Polonez to taniec uroczysty, należący do grupy trójmiarowych. Ma on metrum 3/4 i jednakowe, umiarkowane, wolne tempo. Taniec polonez ma układ bardzo prosty, rozpoczyna się zawsze na mocnej części taktu. Charakteryzuje się on dostojną postawą, rycerskością w stosunku do swojej partnerki oraz bardzo płynnym ruchem. Po dwóch krokach następuje trzeci z ugięciem kolana. Pary tańczące poloneza tworzą pochód, posuwają się po liniach kolistych i nierzadko wplatają inne figury taneczne, szczególnie we współczesnych wersjach.

Polonez z XVIII i XIX wieku był często powiązany z tekstami o charakterze patriotycznym lub historycznym. Jednym z najbardziej znanych z tamtego okresu jest „Polonez Kościuszki” z tekstem Rejnolda Suchodolskiego. W XIX wieku polonez często pojawiał się w muzyce artystycznej, jako przejaw patriotyzmu kompozytora. Utwory wykorzystujące elementy tańców nazywane są tańcami stylizowanymi. Najwięcej powstało ich w okresie romantyzmu, gdy Polska znajdowała się pod zaborami. Jednymi z najbardziej znanych kompozytorów, których inspirował polonez byli: Fryderyk Chopin (skomponował ich aż 16) oraz Stanisław Moniuszko, a współcześnie Wojciech Kilar.

Polonez to także polski taniec ludowy, nie tylko narodowy. Każdy region miał bowiem własną jego odmianę. Różniły się one od siebie cechami melodycznymi i rytmicznymi, które pochodziły najczęściej z lokalnego folkloru. Cechy poloneza wykształciły się jednak w specyficznym środowisku — na dworze królewskim, wśród szlachty i magnaterii. Obecnie wykonuje się go w całej Polsce. Jest najczęściej tańczony na ważnych uroczystościach, szczególnie w szkołach. Do zagrania melodii wystarczy jedynie keyboard. Z tego powodu łatwo można zatańczyć go w niemal każdym miejscu.

 

Mazur

Mazur to taniec ludowy, który prawdopodobnie pochodzi z mazurskich wsi, gdzie funkcjonował pod nazwą mazurek. Obecne nazewnictwo pochodzi z okresu, gdy taniec ten zdobył zainteresowanie szlachty. W źródłach pisanych pojawia się on dopiero w XVIII wieku, choć naukowcy wzmianek na jego temat doszukują się we wcześniejszych tekstach. Taniec mazur cieszył się dużą popularnością wśród szlachty w Polsce i za granicą przede wszystkim na początku XIX wieku. Charakteryzuje się metrum 3/4 lub 3/8 oraz żywym tempem. Pary poruszają się po okręgu posuwistym krokiem, często przytupując. Podstawowy ruch jest bardzo skomplikowany, zawiera wiele trudnych figur. Taniec ten charakteryzuje się także rytmami punktowymi oraz akcentowaniem słabszej części taktu. Do jednych z najpopularniejszych figur wykonywanych podczas tańca należą: Hołubce, krzesańce, czy liczne obroty. Polskie tańce narodowe, mazur także, inspirowały licznych kompozytorów. Przykładem stylizowanego mazura jest utwór Stanisława Moniuszki z opery Halka.

Kujawiak

Kujawiak to taniec pochodzący z regionu Kujaw, którego pochodzenie nie jest jasne. Pojawił się prawdopodobnie na przełomie XVIII i XIX wieku, wyodrębniając się z gatunku mazura. Na dworach szlacheckich pojawił się on dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Taniec kujawiak utrzymany jest w umiarkowanym tempie, w metrum 3/4 i płynnym rytmie. Określany jest często jako kołysany lub kolebany. Ma nastrojowy, liryczny charakter, szczególnie w formie narodowej. Krok w tańcu jest elastyczny, ozdobiony wieloma figurami tanecznymi. Liczne polskie tańce narodowe, kujawiak, krakowiak, czy polonez, wciąż są chętnie tańczone. Nie straciły na znaczeniu, a wręcz po II wojnie światowej zyskały większą popularność. Uważa się, że kujawiak powstał jako odzwierciedlenie melancholijnego krajobrazu Kujaw. W regionie, z którego pochodzi ten taniec, ma liczne nazwy, wskazujące między innymi na kierunek i rodzaj figur tanecznych. Określa się go jako ksebka, gdy tancerze tańczą ku sobie, czyli w lewo lub odsibka, gdy poruszają się w prawo. Ma to związek z ruchami wykonywanymi przez siewcę — w lewo ku sobie, w prawo od siebie.

 

Krakowiak

Taniec krakowiak, jako jedyny z pięciu polskich tańców narodowych, ma metrum 2/4. Pochodzi z okolic Krakowa, w muzyce ludowej często rozpoczynał się odpowiednią przyśpiewką. Nazwa pochodzi najprawdopodobniej z XVIII wieku i początkowo odnosiła się do wszystkich regionalnych tańców. Cechą charakterystyczną krakowiaka są liczne synkopy, czyli przesunięcia akcentu na dźwięk nieakcentowany. Taniec ten pojawiał się nie tylko w utworach ludowych, ale inspirował także kompozytorów muzyki poważnej, między innymi Fryderyka Chopina, czy Ignacego Jana Paderewskiego. Krakowiak jest żywy i skoczny. Tancerze najczęściej wykonują go w ludowym, krakowskim stroju. W tradycyjnej formie taniec ten przeplatany był śpiewem kolejnych par. W wersji narodowej krakowiak stylizowany jest na wiejskich tańcach krakowskiego regionu. Jego historia jest z pewnością krótsza niż poloneza, ale pierwsze wzmianki o nim zaczęły pojawiać się już pod koniec XVIII wieku.

Oberek

Nie można zapomnieć o oberku, wymieniając polskie tańce ludowe. Charakterystyka tego tańca to przede wszystkim metrum 3/4 lub 3/8 i wesoła melodia. Oberek jest najszybszym polskim tańcem narodowym. Nazywa się go także obertasem lub obyrtanym. Nazwa oberek pochodzi od szybkich obrotów, które wykonują tancerze. Taniec ten występuje przede wszystkim w regionie Kujaw i Mazowsza. Pary efektownie wirują, poruszają się szybko i zwinnie, od czasu do czasu energicznie tupiąc. Taniec oberek jest żywiołowy, radosny i energetyzujący. Wykonuje się go w ludowym stroju, charakterystycznym dla regionu, z którego pochodzi. Mężczyzna ubrany jest w buty z cholewą, spodnie w pasy, pas wykonany z wełny, białą koszulę nazywaną bielunką, kamizelkę ze sznurkami, czyli lejbikę oraz kapelusz z okręconą wokół wstążką. Tancerka ma na sobie trzewiki, pasiastą zapaskę, gorset z aksamitnego materiału, szeroką wzorzystą spódnicę, białą koszulę oraz chustę nazywaną jedwabnicą. Oberek wywodzi się z terenów wiejskich, jednak został przejęty przez szlachtę w XIX wieku. Razem z kujawiakiem oraz mazurem należy on do grupy tańców mazurkowych. Jako jeden z nielicznych ludowych tańców nie występuje w postaci wokalnej, ze względu na bardzo szybkie tempo. Oberek często pojawiał się na weselach jako część kompletu, w skład którego wchodziły także inne tańce — kujawiak i polka. W taki sposób mazurki łączył między innymi Fryderyk Chopin. W jego kompozycjach tańce te często przenikają się w jednym utworze.  

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Jak przyznają muzycy, gra na pianinie sprawia dużo przyjemności. Jednak dla początkujących osób samodzielne odtworzenie na klawiszach wybranej melodii często jest dużym wyzwaniem. Jednym z podstawowych problemów pianistów bez doświadczenia jest sprawne granie akordami. Czy są sposoby na to, żeby nieco ułatwić sobie naukę?

Dlaczego warto zdecydować się na naukę gry na pianinie?

Pianino to bardzo popularny instrument klawiszowy, na który zwracają uwagę nie tylko dzieci, ale i dorośli. Uważa się, że gra na nim ma bardzo pozytywny wpływ na pracę mózgu. Wynika to z tego, że musimy się skoncentrować, aby uderzyć w odpowiednie klawisze, a dodatkowo zapamiętywać kolejne melodie i nuty. Gra na pianinie to bardzo dobre ćwiczenie dla rąk, w ten sposób możemy poprawić ich sprawność i koordynację. Jak dowiedli naukowcy, tego typu czynność aktywuje pracę obu półkul mózgowych, pozytywnie wpływa na pamięć krótkotrwałą i operacyjną, a ponadto ułatwia wyobrażanie sobie skomplikowanych figur przestrzennych.

Gra na takim instrumencie jak pianino pozwala się odstresować i ułatwia wyrażanie emocji, także tych negatywnych. Bezbłędne odtworzenie wybranej melodii sprawia dużo satysfakcji i poprawia nastrój, motywuje również do dalszej nauki. Ciekawe jest też to, że poznawanie kwestii teoretycznych, takich jak akordy na pianino czy kolejność klawiszy, nierzadko ułatwia rozumienie tekstu czytanego. Grając, ćwiczymy swoją cierpliwość i wytrwałość, musimy też zadbać o organizację i odpowiedni plan dnia, co przydaje się również w pracy, szkole, a także życiu codziennym. Należy również wspomnieć o tym, że gra na instrumentach, w tym na pianinie, poprawia życie towarzyskie. Jak to możliwe? Wiele osób decyduje się na zajęcia w szkole muzycznej, gdzie lekcje dotyczące teorii odbywają się w grupie, to szansa na zawieranie nowych znajomości. Jest to możliwe także w przypadku, gdy zdecydujemy się na indywidualne zajęcia z nauczycielem, na co wpłynął rozwój Internetu i pojawienie się tematycznych serwisów internetowych oraz forów.

Bardzo ważne jest to, że nie musimy inwestować w pianino, aby ćwiczyć w domu, jeśli mamy ograniczony budżet. W takiej sytuacji możemy zdecydować się na keyboard, który zajmie mniej miejsca i z pewnością okaże się tańszy.

Czym są akordy na pianino?

Akordy na pianinie to inaczej połączone ze sobą dźwięki (minimum 3) wybrzmiewające w tym samym momencie. Każdy ma inną nazwę, a jest ona uzależniona od pierwszego dźwięku odpowiadającego za jego budowę. W przypadku pianina możemy wyróżnić dwie podstawowe grupy akordów:

♦ Durowe – niekiedy określa się je również mianem majorowych, oznacza się je wielką literą. To np.: G-dur, C-dur, E-dur czy F-dur. Dźwięki wchodzące w skład durowych akordów są radosne, współbrzmią czysto i pozytywnie, dlatego często nazywa się je wesołymi.

♦ Molowe – inaczej minorowe, ich nazwy składają się z dwóch elementów: Wielkiej litery, na której zbudowany jest dany akord, a także małego ‘m’. To np.: Cm, Am i Fm, czyli kolejno c-moll, a-moll oraz f-moll. Akordy molowe na pianino nazywane są smutnymi, gdyż ich brzmienie jest bardziej melancholijne, a czasami wręcz przygnębiające.

Zarówno akordy durowe, jak i molowe, zaliczane są do trójdźwięków. W tej grupie są również akordy zwiększone (np. C+, D#+) oraz zmniejszone, do których należy m.in. D0 i Cis0. Warto wiedzieć, że wyróżniamy też:

♦ czterodźwięki – septymowe akordy na pianino (inaczej durowe z septymą małą) oraz molowe z septymą małą;

♦ pięciodźwięki – akordy nonowe.

 

Jak grać akordami na pianinie?

Początkujące osoby często zastanawiają się, czy muszą znać wszystkie akordy na pianino, aby grać melodie. Na szczęście nie jest to konieczne już na samym początku nauki. Wystarczy, że poznamy cztery podstawowe akordy: G-dur, C-dur, F-dur i a-moll, wtedy będziemy mogli zagrać wiele prostych piosenek. O wspomnianych trójdźwiękach nierzadko mówi się, że są magiczne. Są one podstawą utworów klasycznych, a także bardziej nowoczesnych, m.in. popowych, rockowych czy bluesowych, dlatego kiedy je poznamy, zyskujemy dużo nowych możliwości.

Aby nauczyć się grać akordami na pianinie, trzeba przede wszystkim dowiedzieć się, jakie dźwięki wchodzą w ich skład. Dla przykładu akord G-dur składa się z dźwięków: G, H i D. Czasami możemy spotkać się z innym oznaczeniem: G, B i D. Wynika to z tego, że w języku angielskim dźwięk H oznacza się literą B. Poznanie podstaw teoretycznych może w dużym stopniu ułatwić naukę gry na pianinie i nie powinniśmy ignorować tej kwestii. Nie będziemy tracić czasu np. na zastanawianie się, dlaczego akord z dźwiękiem H na keyboard i pianino został opisany z uwzględnieniem litery B (może to rozproszyć i wybić z rytmu, a czasami nawet zniechęcić do dalszych ćwiczeń).

Podczas gry początkowo bardzo przydatna może być rozpiska prezentująca akordy na pianino. Jednak możemy też samodzielnie wyszukiwać je na klawiaturze. Jak to zrobić? Chcąc zagrać akord C-dur, odszukujemy pierwszy dźwięk, czyli C, a następnie kierujemy się zasadą 4/3. Przesuwamy palce 4 klawisze w prawo (uwzględniając zarówno te czarne, jak i białe), to będzie dźwięk E. Następnie ponownie przechodzimy w prawo, tym razem przesuwając palce o 3 klawisze, dzięki temu trafimy na dźwięk G. Stosując tę metodę, możemy swobodnie budować akordy durowe. W przypadku tych molowych wygląda to nieco inaczej, ponieważ stosuje się zasadę 3/4. Znajdujemy pierwszy dźwięk budujący akord, np. A dla a-moll i przesuwamy palce o 3 klawisze, trafiając na dźwięk C. Na koniec przesuwamy się o 4 klawisze, również w prawo, ostatnim dźwiękiem a-moll będzie E.

 

Przewroty w akordach

Kiedy nauczymy się wyszukiwać odpowiednie dźwięki dla danych akordów, możemy spróbować grać je w przewrotach. W każdym przewrocie znajdują się te same 3 dźwięki, ale zmienia się ich kolejność. W pozycji zasadniczej G-dur prezentuje się w następujący sposób: G-H-D. Jeśli przeniesiemy pierwszy dźwięk z podstawy o oktawę wyżej, uzyskamy przewrót: H-D-G. To nadal jest ten sam trójdźwięk, ale kolejność dźwięków jest inna. W przypadku akordu G-dur można wykonać jeszcze jeden przewrót: D-G-H. Do czego może nam się przydać taka umiejętność? Znając akordy na pianino do poszczególnych piosenek oraz ich przewroty, będziemy mogli wykonywać bardziej płynne, ładniej brzmiące przejścia na klawiaturze. Jest kilka ćwiczeń, dzięki którym można opanować to nieco szybciej. Jedno z nich polega na graniu każdego akordu osobno najpierw lewą, a potem prawą ręką (pamiętając przy tym o prawidłowym ustawieniu palców). Warto również grać dwiema dłońmi jednocześnie, robiąc to wolno i precyzyjnie. Wówczas przekonamy się, czy rzeczywiście używamy właściwych palców i bezbłędnie trafiamy w dźwięki. Początkowo ćwiczenia te będą sprawiały trudność, ale z czasem na pewno dojdziemy do wprawy i okaże się, że akordy na pianino do danej piosenki są mniej skomplikowane, niż początkowo sądziliśmy.

Jak podkładać akordy pod melodie?

Jeżeli znamy zapis nutowy w kluczu wiolinowym i podstawowe akordy, możemy spróbować podłożyć je pod wybraną piosenkę ze śpiewnika. Za ich grę będzie odpowiadać lewa dłoń, do prawej należy odtworzenie linii melodycznej. Akordy są zapisywane pod konkretnymi nutami, w ten sposób jesteśmy informowani, kiedy należy je zmieniać. Dla ułatwienia możemy też cicho śpiewać słowa, to nierzadko ułatwia przechodzenie do kolejnych kombinacji dźwięków. Poza tym nic nie stoi na przeszkodzie, aby samodzielnie komponować proste melodie z akordami. To bardzo dobra zabawa i jednocześnie skuteczne ćwiczenie na szybkie rozpoznawanie dźwięków na klawiaturze.

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Pianina Cyfrowe – Przewodnik zakupowy, ranking i test

 

Zdaniem wielu konsumentów jedne z najlepszych pianin cyfrowych produkuje firma Yamaha. Nie sposób się z tym nie zgodzić biorąc pod uwagę pozytywne opinie użytkowników. Do przygotowanego przez nas zestawienia wybraliśmy modele cieszące się największą popularnością wśród kupujących. Pierwsze miejsce w rankingu zajął instrument Yamaha YDP-163WH Arius. Model ma biały kolor i wygląda klasycznie, dzięki czemu podoba się dużej grupie osób. To pianino cyfrowe pozwala nie tylko ćwiczyć umiejętności muzyczne, ale też stanowi bardzo ładny dodatek do wnętrza. Użytkownik ma zapewniony maksymalny komfort gry. Jest to możliwe za sprawą solidnie wykonanej klawiatury z systemem Graded Hammer Standard 3. Producent zapewnia, że klawisze są dobrze wyważone. Nagłośnienie stereo ma zadowalającą jakość nawet dla bardziej wymagających muzyków. Poznaj opisy pozostałych urządzeń. Drugie miejsce należy do pianina cyfrowego Yamaha P-45 B. Ma ono złącze słuchawkowe i wejście USB. Istnieje także możliwość nagrywania utworów. W związku z tym użytkownik ma możliwość dzielenia się swoimi kompozycjami z innymi.

 

 

Tabela porównawcza

 

 

 

 

3 najlepszych cyfrowych pianin Yamaha. Opinie w 2024 roku

 

1. Yamaha YDP-163 Arius pianino cyfrowe

 

Prezentujemy pianino cyfrowe Yamaha YDP-163WH Arius, które zachwyca klasycznym designem. Instrument wykonano z najlepszych gatunkowo materiałów, co wpływa zarówno na jego wygląd, jak i wytrzymałość. Wymiary modelu to: 135,7 cm x 84,9 cm x 42,2 cm. Jego waga wynosi 42 kg. Pianino ma drewniany statyw, na którym znajdują się 3 pedały.

Instrument ma klawiaturę z systemem Graded Hammer 3. Jest ona wyposażona w 3 sprawnie działające czujniki, które reagują na najdelikatniejszy ruch. Klawisze zrobiono z syntetycznej kości słoniowej. Na uwagę zasługuje dobrej jakości głośniki stereo o mocy 20 W. Dzięki modułowi Pure CF w YDP-163 użytkownik ma zapewniony ekspresyjny dźwięk.

Wiele osób podziela zdanie, że warto zainwestować w pianino cyfrowe Yamaha YDP-163WH Arius. Podczas jego produkcji zwrócono szczególną uwagę na jakość wykonania, a także komfort gry. Instrument ma wiele rozwiązań, które zwiększają jego funkcjonalność. Należy do nich m.in. możliwość nagrywania własnych utworów.

Pianino cyfrowe Yamaha YDP-163WH Arius ma biały kolor i tradycyjny design. Wymiary instrumentu są następujące: 135,7 cm x 84,9 cm x 42,2 cm.

 

Zalety

Funkcja half-damper: Sprzęt ma funkcję half-damper (pół-pedału), dzięki której możliwe jest zwiększenie długości dźwięku po wciśnięciu pedału. W ten sposób możliwe jest granie bardziej subtelnych i nastrojowych melodii.

Wykonanie klawiszy: Pianino cyfrowe ma 88 klawiszy z systemem Graded Hammer Standard 3. Są one odpowiednio wyważone, co oznacza, że aby wydobyć niższe dźwięki, trzeba użyć większej siły niż w sytuacji, kiedy zależy nam na zagraniu wyższych tonów. Wysokiej jakości czujniki pozwalają wychwycić nawet bardzo delikatny ruch.

Wgrane utwory fortepianowe: Instrument ma wgrane klasyczne utwory fortepianowe, które z powodzeniem można wykorzystać do nauki gry.

Jakość dźwięku: Funkcji Yamaha Intelligent Acoustic Control zapewnia, że nawet przy ustawieniu małej głośności osoba grająca będzie dobrze słyszała każdy dźwięk.

Wejście USB: Urządzenie ma wejście USB, więc można do niego podłączyć komputer czy smartfon.

 

Wady

Waga: Model waży ponad 40 kg, dlatego trzeba użyć sporo siły, aby go przenieść.

 

 

 

 

 

2. Yamaha P 45 B pianino cyfrowe

 

Model P-45 B to jedno z najczęściej wybieranych pianin cyfrowych marki Yamaha. Ze względu na swoje kompaktowe gabaryty, sprzęt ten może służyć nam do grania w domu lub w pracy czy szkole. Dzięki jego niewielkim wymiarom i wadze, jest on dość mobilny.

Rozłożenie klawiszy na klawiaturze GHS (Graded Hammer Standard) jest takie samo, jak w przypadku klasycznych pianin. Również stymulacja ciężkości klawiszy została zachowana. Polega ona na tym, że z prawej strony są „lżejsze” klawisze, a z lewej „cięższe”.

Ważnymi zaletami modelu jest 10 stereofonicznych brzmień oraz 64 głosy polifonii. To oraz wysoka jakość takich efektów, jak chorus czy pogłos, daje dużo możliwości komponowania utworów. Co więcej, tryb Dual sprawia, że będziesz mógł jednocześnie używać dwóch brzmień. Wymienione opcje będą na pewno ciekawe zarówno dla profesjonalnych muzyków, jak również dla amatorów czy nawet dzieci.

Opinie konsumentów o tym urządzeniu są bardzo pozytywne. Wielu użytkowników zdecydowało się na jego zakup ze względu na możliwość przesyłania skomponowanych utworów na komputer czy urządzenia IOS.

Model P-45 B to dobre pianino cyfrowe Yamaha do 1500 zł. Urządzenie waży 11,5 kg, a jego wymiary to: 132,6 cm x 15,4 cm x 29,5 cm.

 

Zalety

Ładne brzmienie: Instrument gwarantuje przyjemne brzmienie, co potwierdza wykonany przez muzyków test pianin cyfrowych Yamaha. Jakość dźwięku jest bardzo dobra.

Technologia próbkowania AWM: Przy produkcji wykorzystano technologię próbkowania AWM. To znaczy, że każdy z osiemdziesięciu ośmiu klawiszy był oddzielnie nagrywany. To pozwoliło na uchwycenie pogłosu, który w normalnym wypadku można usłyszeć tylko podczas korzystania z profesjonalnego fortepianu.

Funkcja Dual: Użytkownik może skorzystać z funkcji Dual, dzięki której możliwe jest ustawienie jednocześnie dwóch odmiennych barw. To umożliwia tworzenie ciekawych aranżacji.

Złącze USB: Model ma łączę USB, więc można podłączyć do niego komputer lub smartfon, co zwiększa jego funkcjonalność.

 

Wady

Tylko dla początkujących muzyków: Część osób przyznaje, że instrument Yamaha P-45 B jest odpowiedni tylko dla osób początkujących.

 

 

 

 

 

3. Yamaha DGX 650 keyboard z ważoną klawiaturą

 

Model DGX 650 BK przez wielu uważany jest za najlepsze pianino cyfrowe Yamaha w dobrej cenie. Dźwięk urządzenia, niemal do złudzenia przypomina ten, który generują fortepiany najwyższej klasy, jak Yamaha CFIIIS. Instrument posiada klawiaturę GHS, czyli Graded Hammer Standard oraz system wysokiej jakości głośników stereo. Takie rozwiązania gwarantują dynamiczne brzmienia.

Dużą zaletą sprzętu jest wgrana w jego system biblioteka stylów, która na pewno przypadnie do gustu profesjonalnemu kompozytorowi. Wystarczy zagrać jednaą linie melodyczną, a pianino cyfrowe samo podłoży akompaniament. Taka opcja na pewno zainteresuje również dzieci.

Duża ilość akompaniamentów, efektów czy polifonii sprawia, że gra na tym urządzeniu szybko staje się zabawą. Z tego powodu warto dodać, jak proste jest nagranie powstałych dźwięków. Spowodowane jest to licznymi wejściami jak USB czy PHONE, ale także AUX mini-jack stereo. Nowoczesna technologia sprawia, że do pianina możesz podłączyć niemal każde urządzenie mobilne.

Opinie konsumentów o tym urządzeniu są bardzo pochlebne. Wielu użytkowników zdecydowało się na jego zakup ze względu na duże głośniki, które gwarantują wysoką jakość granego dźwięku.

Pianino cyfrowe Yamaha DGX 650 BK ma wymiary: 140,5 cm x 77,3 cm x 48,5 cm, a jego waga wynosi 25,5 kg.

 

Zalety

Automatyczny dobór podkładu: Instrument ma funkcję Yamaha Smart Chord, która gwarantuje automatyczny dobór podkładu muzycznego na podstawie pierwszych zagranych akordów. Ta opcja ułatwia grę na instrumencie.

Dobrej jakości głośniki: Pianino cyfrowe wyposażono w dobrej jakości głośniki (nisko i wysokotonowe). Wydobywający się z nich dźwięk ma przyjemne brzmienie i jest pozbawiony zakłóceń.

Łatwe podłączanie do urządzeń zewnętrznych: Sprzęt ma złącze USB i wejście AUX, więc można do niego podłączyć różne urządzenia zewnętrzne. To pozwala m.in. na nagrywanie utworów i dzielnie się nimi z innymi.

 

Wady

Wybór ustawień: Trzeba liczyć się z tym, że pojawiające się na ekranie informacje są przekazywane w języku angielskim, co może utrudniać sprawną obsługę sprzętu.

 

 

 

 

 

Przewodnik zakupowy – Jakie pianino cyfrowe Yamaha wybrać?

 

Ponieważ gra na instrumencie to bardzo przydatna umiejętność, wiele dzieci już od małego rozpoczyna naukę. Jednym z najczęściej wybieranych sprzętów są pianina. Niestety, nie każdy posiada odpowiednio duże mieszkanie by je zmieścić. W takiej sytuacji dobrym rozwiązaniem jest zakup urządzenia cyfrowego. Takie modele są zdecydowanie tańsze i zajmują mniej miejsca. Jeśli zatem zastanawiasz się nad zakupem takiego produktu, to polecamy lekturę naszego poradnika. Dowiesz się z niego na co zwrócić uwagę. Ponadto na jego końcu umieściliśmy niewielkie zestawienie, gdzie znalazły się trzy najlepsze pianina cyfrowe Yamaha.

 

Japońska firma Yamaha to jeden z czołowych liderów w dziedzinie produkcji sprzętów elektrotechnicznych czy elektronicznych. Marka ta zajmuje się również motoryzacją i przemysłem muzycznym. Wielu konsumentom Yamaha znana jest jako producent kart muzycznych i instrumentów. W swojej ofercie ma zarówno produkty klasyczne, jak również ich nowoczesne odpowiedniki. Obecnie nazwa firmy utożsamiana jest z precyzją, trwałością i innowacyjnością.

Przed zakupem pianina cyfrowego należy zwrócić uwagę na liczbę klawiszy. Dostępne na rynku modele mogą ich posiadać albo 61 albo 88. Wybór konkretnego urządzenia powinien być podyktowany Twoim stopniem zaawansowania. Jeśli jesteś profesjonalnym muzykiem, zdecyduj się na sprzęt z większą ilością klawiszy. Z kolei w przypadku, gdy grasz sporadycznie, amatorsko, lepiej wybrać model z 61 klawiszami.

Kolejnym elementem, który wymaga Twojej uwagi jest ilość wejść w pianinie. Jest to niezbędne, gdy chcemy podłączyć słuchawki podczas komponowania utworów. Istotna jest też możliwość podłączenia złącza USB, które umożliwia wymianę danych między naszym instrumentem a komputerem. Warto również zadbać o obecność złącza AUX – in, dzięki któremu będziesz mógł podłączyć iPod’a. Te właściwości przydadzą się nie tylko profesjonalnym kompozytorom i autorom ścieżek dźwiękowych, ale również tym, którzy chcą dokumentować swój postęp w nauce gry.

Zanim zdecydujesz się na zakup interesującego Cię modelu, zapewne będziesz chciał się upewnić, czy posiada on bazę podkładów. Jest to bardzo ciekawa opcja, która pomoże nam zastąpić niemal całą orkiestrę. Musisz jednak wiedzieć, że każdy model ma inną bazę dźwięków. Z tego powodu przed zakupem powinieneś zastanowić się, na jakich efektach Ci zależy. Do najpopularniejszych funkcji zaliczamy Reverb, czyli pogłos, Chorus – stereo, DSP – modulowanie głosu.

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Disco polo to temat obszerny jak rzeka, a jednocześnie pełen sprzeczności. Dla jednych to utwory nadające charakter całej imprezie, z kolei dla drugich totalny kicz. I choć ten gatunek muzyczny nie wszystkim przypada do gustu, to jednak kariera niektórych zespołów rozrosła się na ogromną skalę, a piosenki są rozchwytywane przez weselne orkiestry. Jak postrzegana jest muzyka disco polo przez obecnych słuchaczy oraz dlaczego od kilku lat przechodzi swój renesans?

 

Disco polo to połączenie europejskiej muzyki tanecznej z italo disco, będącego swego czasu pewnym wyznacznikiem w rozrywce, a także elementów przyśpiewek biesiadnych. Włoskie przeboje, w których niejednokrotnie pojawiały się instrumenty klawiszowe, z wielkim przytupem wpasowały się w polską kulturę masową (zwaną bazarową) lat 90. Fenomen nowego gatunku muzycznego na dobre rozpoczął się od kabaretowego żartu i związanego z nim słynnego „mydełka Fa”, gdzie kluczową rolę odegrał Marek Kondrat. 

 

Disco polo jako nowy gatunek muzyczny

Pojawienie się nowego gatunku muzycznego na polskiej scenie nie mogło obejść się bez nazwy. Jej autorstwo przypisuje się wielu twórcom, jednakże prawdopodobnymi autorami są Zenek Martyniuk jako lider zespołu Akcent i Sławomir Skręta – producent muzyczny. Mężczyźni wymyślili nazwę przed jednym z koncertów, na którym mieli się zjawić także zagraniczni muzycy.

Dawniej disco polo określane było mianem muzyki chodnikowej, co na tle światowych artystów mogło wydać się śmieszne i mało profesjonalne. Na podstawie italo disco Z. Martyniuk wymyślił spolszczoną nazwę nowo rozwijającego się gatunku muzycznego, na co przytaknął Sławomir Skręta i tak od tamtego czasu w Polsce pojawiły się liczne hity, które do dziś są kojarzone z dobrą zabawą, a ich przewodnim instrumentem muzycznym jest nie tylko gitara, ale przede wszystkim profesjonalny keyboard.

Największe hity disco polo i ich pierwsi twórcy 

Główny temat hitowych piosenek disco polo to oczywiście nieszczęśliwa miłość i związane z nią rozstania, złamane serce oraz łzy. Ścieżka rozwojowa nowego gatunku muzycznego była jednak kręta i długa, a jej pierwszym reprezentantem był Sławomir Świerzyński wraz z zespołem Bayer Full. Ich pierwszy singiel pt. „Blondyneczka” podbił serca wielu słuchaczy i pomimo że piosenka ma aż 25 lat, to nadal jest chętnie śpiewana przez weselne orkiestry, zapewniając przy tym tańce do białego rana. Bayer Full to doskonały przykład na to, że stare hity disco polo są nadal lubiane przez spore grono słuchaczy. 

Bayer Full to nie jedyny przodujący zespół piosenki disco polo. Swoje hity stworzyła także grupa Top One, która wzorując się na włoskim gatunku, wypuściła na rynek muzyczny „Ciao Italia”. Z kolei koniec lat 80. XX wieku to powstanie i późniejszy rozkwit zespołu Akcent na czele z Zenkiem Martyniukiem. Ich największe hity disco polo tamtych czasów to „Tabu tibu” oraz późniejsza „Gwiazda”. 

Ale czymże byłoby disco polo bez popularnej „Szalonej” i zespołu Boys powstałego w 1991 roku? Grupa rozwijała się tak szybko, że pewnym okresie potrafiła wydawać przynajmniej jedną płytę w ciągu roku, co było jednocześnie prawdziwym sukcesem dla całej branży disco polo. Hity wszechczasów zespołu Boys, takie jak „Wolność i swoboda” oraz „Kochana uwierz mi” nadal cieszą się sporą oglądalnością w Internecie. Co prawda trudno przebić popularność piosenki „Jesteś szalona”, jednak muzycy wznowili swoją działalność i zapraszają na liczne koncerty, którym towarzyszą słynne układy taneczne z teledysków lat 90. 

Kluczowym momentem w muzyce disco polo była Gala Piosenki Chodnikowej i Popularnej w 1992 r. w Sali Kongresowej. Całość transmitowała Telewizja Polska, a udział w koncercie wzięły gwiazdy takie jak: Boys, Crazy Boys (późniejszy Akcent), autorka słynnego „Mydełka Fa” – Magdalena Drozdowska oraz Top One. Ku dużemu zaskoczeniu organizatorów impreza disco polo i jej piosenki zyskały tak ogromną rzeszę odbiorców, że postanowiono zabawę przenieść również na drugi dzień. 

Rok 1995 to pełny rozkwit disco polo. Na czasie była przede wszystkim Shazza jako niekwestionowana królowa popularnego już gatunku muzycznego. Swoim hitem „Bierz, co chcesz” zyskała duże grono odbiorców. Stare disco polo zawładnęło tak bardzo polską kulturą masową, że wkroczyło nawet w świat polityki, a dokładniej w kampanię prezydencką Aleksandra Kwaśniewskiego. Top One stworzyło piosenkę, co prawda o mało wzruszającym i poetyckim tekście pt. „Ole!, Olek”, to jednak przyczyniło się do pozytywnego wyniku polityka w wyborach. Niektórzy z dużym uśmiechem na twarzy twierdzą nawet, że losy Polski leżały w rękach disco polo. 

Można powiedzieć, że disco polo swoją popularność zyskało z potrzeby zaistnienia muzyki tanecznej w latach 90. Rockowe piosenki były coraz mniej odpowiednie do tańca i dobrej zabawy, zawierały trudne i niekiedy przygnębiające teksty, dlatego disco polo miało być czymś nowym, porywającym publiczność do tańca i chwytającym słuchaczy za serce.

 

Przeboje disco polo i ich chwilowy przestój

Schyłek XX wieku to czas wielkiego przestoju popularnego gatunku muzycznego. Gwałtownie spadła sprzedaż płyt, a koncerty z dużych miast przeniosły się do bardziej wiejskich klimatów. Z anteny zniknął również popularny program „Disco Polo Live”, gdzie prezentowane były największe hity disco polo, a lista piosenek tygodnia dla słuchaczy pozostała już tylko wspomnieniem. Kolejny rozkwit nastąpił z końcem pierwszej dekady XXI wieku, gdzie nowe piosenki disco polo swoją popularność zawdzięczają stronom internetowym i popularnym kanałom muzycznym. Choć dla wielu muzyka wydawała się kiczowata, to jednak z wielkim przytupem powróciła na salony. 

Dawne hity disco polo przeszły pewnego rodzaju renesans i tak między innymi „Szalona” grupy Boys, jako niemalże najważniejsza w historii muzyki rozrywkowej piosenka, zaistniała w całkiem innym, wręcz zaskakującym wydaniu. Przyczynił się do tego Adam Sztaba, który wraz ze swoją orkiestrą i grupą Boys wykonali utwór w aranżacji operowej. Oczywiście nie spowodowało to u Marcina Millera rezygnacji z wcześniejszego gatunku muzycznego. Do dziś tworzy on hity disco polo. Jego najnowsze piosenki to m.in.: „Najpiękniejsza dziewczyno”, „Ogród pełen róż” oraz „Choćbyś tęsknił”.  

Nowe hity disco polo zawładnęły scenami muzycznymi niemalże w całym kraju. Trudno sobie obecnie wyobrazić wesele czy też inną większą imprezę bez tanecznych kawałków, które zapewniają zabawę do białego rana. Jednakże nadal najbardziej popularne są doskonale wszystkim znane dawne piosenki i hity lat 90. Disco polo, to gatunek, w którym co prawda tworzy się wciąż nowe utwory, to jednak niektórych trudno do nich przekonać, chociaż wyjątek może stanowić Zenon Martyniuk wraz z grupą Akcent, który polską publiczność rozgrzał utworem pt. „Przez Twe oczy zielone”. 

Nieco młodszym wykonawcą jest Radosław Liszewski znany z zespołu Weekend, z którym stworzył super hity disco polo. Największy z nich to bez wątpienia „Ona tańczy dla mnie”. Tekst utworu przez wielu uważany jest za ciekawy i znacznie różniący się od pozostałych. W swoim programie Kuba Wojewódzki poprosił Kubę Badacha o odtworzenie słynnego kawałka, co w publiczności wywołało wielkie zdziwienie i jednocześnie pozytywne zaskoczenie. 

 

Najnowsze hity disco polo

Do niedawno powstałych zespołów popularnej muzyki należy grupa Playboys, której w żaden sposób nie należy łączyć z Marcinem Millerem. Jakub Urbański jako założyciel, autor tekstów i muzyki w 2013 r. stworzył piosenkę „Nasza noc”, która od razu stała się hitem Internetu. Swoje pierwsze koncerty zespół rozpoczął w 2014 r. i tym samym zyskał rzeszę fanów. Playboys jako pierwsi z branży disco polo wystąpili w Norwegii, jednakże to nie jedyny sukces, którym mogą się pochwalić. Chyba jako jedyni w świecie disco polo zdobyli wyższe wykształcenie muzyczne, a podczas ich koncertów wykorzystywane są jedynie prawdziwe instrumenty. Do najbardziej popularnych utworów zespołu możemy zaliczyć: „Lejde”, „Ile czekać mam?” czy też „Wchodzę na parkiet”.

Piękni i Młodzi to zespół powstały w 2012 roku. Swoją karierę zaczął od weselnych występów, gdzie zwrócił na siebie uwagę publiczności, po czym w 2013 roku na popularnym kanale internetowym pojawił się ich pierwszy singiel pt. „Niewiara”. W tym samym roku jesienią Piękni i Młodzi wypuścili na rynek kolejny utwór pt. „Kocham się w Tobie”. Z kolei rok 2014 był dla nich, można powiedzieć, przełomowym punktem w karierze. Przyczynił się do tego udział w programie telewizyjnym „Must Be the Music. Tylko muzyka”, gdzie początkowo zaprezentowali kawałek „Kocham się w Tobie”, a w późniejszych odcinkach – „Niewiara”. Piękni i Młodzi jednogłośnie znaleźli się w finale i byli jednocześnie pierwszym zespołem disco polo w całej historii programu, który zaszedł tak daleko. Trzy miesiące od udziału w wielkim show zespół nagrał kolejny utwór pt. „Ona jest taka cudowna”. W bardzo krótkim czasie stał się on hitem w sieci i zdobył ponad 47 milionów wyświetleń na kanale YouTube. 

W 2016 roku na polskiej scenie muzycznej pojawił się nowy zespół disco polo – Baby Full. Czyżby to nowa nazwa Bayer Full? Nie do końca, aczkolwiek grupa ma bardzo dużo wspólnego ze Sławomirem Świerzyńskim. Otóż Baby Full tworzą dzieci popularnego piosenkarza. Mają one już na swoim koncie kilka utworów, które stworzył dla nich ojciec. Najsłynniejszy to „Bella ciao”. Piosenka – tak jak nazwa obu zespołów, zaczyna się na literę ‘B’. Zdaniem Sławomira Świerzyńskiego pod spółgłoską kryje się szansa na wielki sukces, tak jak miało to miejsce w przypadku Bayer Full, grupy Boys, a nawet Beatlesów – jak twierdzi piosenkarz. 

Ciut różniący się od swoich poprzedników, jednakże nadal w klimatach disco polo tworzy swoje teksty zespół Daj To Głośniej, którego wokalistką jest Emilia Sanecka. Grupa powstała w 2019 roku, z kolei popularność zapewnił jej utwór „Mama ostrzegała”, który zyskał ponad 150 milionów odsłon na YouTubie. W tym samym roku powstała piosenka „Zwariowana noc”, a w 2020 – „Kochaj mnie” oraz „Ochotę mam”. Muzyka grana przez Daj To Głośniej nosi nazwę folk-polo.  

 

 

Ostatnio aktualizowane: 28.04.24

 

Taniec często bywa nie tylko pokrzepieniem dla ciała, ale przede wszystkim dla ducha. Pozwala na wyrażenie ludzkich emocji, ale i niejednokrotnie rozwija poczucie własnej wartości i wiarę w swoje możliwości. Uznawany za jedną z najlepszych i najbardziej naturalnych form aktywności oraz sposób na nawiązywanie kontaktów towarzyskich przeniósł się na ekrany telewizorów. Filmy o tańcu dla widza stanowią rozrywkę, jednak dla bohaterów to najczęściej walka o marzenia, miłość i historia, której towarzyszą łzy. Po jakie tytuły sięgamy najczęściej i które z nich należą do filmowych bestsellerów?

Wybór filmu na sobotni wieczór niekiedy wprowadza nas w niemałe zakłopotanie. Wszystko zazwyczaj zależy od nastroju, w jakim jesteśmy danego dnia. Przygnębiająca historia oparta na faktach raczej nie będzie odpowiednim pomysłem na weekend. Z kolei komedie romantyczne mogą wydać się mało wartościowe. Być może z tego względu powstały filmy muzyczne i taneczne, jako połączenie kilku gatunków.  

 

Film o tańcu — lista popularnych hitów 

♦ „Dirty Dancing” w reżyserii Emilie Ardolino — w zestawieniach prezentujących najlepsze filmy o tańcu, nie może zabraknąć kultowego hitu „Dirty dancing”. I choć film o mało ciekawym polskim tytule, który przetłumaczono „Wirujący seks”, bez wątpienia okazuje się ponadczasowym hitem. Taniec w filmie z 1987 roku stanowi nie tylko pasję obojga bohaterów, ale przede wszystkim wpływa na ich początek miłosnej historii. Bohaterką jest młoda dziewczyna — Frances (nazywana również jako Baby) pochodząca z dobrego domu. Podczas wakacji w jednym z droższych kurortów poznaje instruktora tańca — Johnny’ego. W rolę wcielił się brawurowy Patrick Swayze, który wystąpił w niej fenomenalnie i chyba nie skłamiemy, jeśli powiemy, że nikt tak jak on w ostatniej scenie nie poruszał się na ekranie w rytm muzyki. Różnice i pochodzenie społeczne, jak to często bywa w filmach o miłości, również i w tym przypadku nie mają znaczenia, kiedy w grę wchodzi uczucie prowadzące do szybszego bicia serca. „Dirty dancing” to doskonały przykład tego, że filmy o tańcu i miłości mogą być ponadczasowe. Ścieżka dźwiękowa – „She’s like the wind”, jaką możemy usłyszeć w trakcie seansu, otrzymała miano kultowej, z kolei układ taneczny bohaterów jest jednym z chętniej wybieranych przez młode pary na pierwszy taniec.

♦ „La la land” — amerykański film taneczny, którego reżyserem jest Damien Chazelle. Jego tytuł to pewnego rodzaju gra słów, całość odnosi się do Los Angeles, gdzie z resztą toczy się akcja filmu, a także idiomu pochodzącego z języka angielskiego. „Be living in la la land” w tłumaczeniu na język polski oznacza bujanie w obłokach. I choć tytuł, jak i historia bohaterów są nieco cukierkowe, to jednak film zyskał spore grono fanów i co najważniejsze, zdobył aż 6 Oscarów. Filmy romantyczne z tańcem niekiedy potrafią tak zaskoczyć, że sięgamy po nie zdecydowanie częściej. A jak jest w przypadku „La la land”? Historia dotyczy uczucia popularnego pianisty jazzowego do młodej aktorki, więc jak możemy się domyślać, taniec jest jedynie elementem dekoracyjnym, ale mimo wszystko „La la land” ma w sobie coś, co wyróżnia go na tle innych popularnych filmów o miłości.

♦ „W rytmie hip-hopu” — filmy o tańcu hip-hop nie zawsze są do końca pozytywnie odbierane przez szerokie grono widzów. Być może wszystko przez specyfikę tego gatunku muzycznego. Wyjątek jednak stanowi film pt. „W rytmie hip-hopu”. Fabuła opiera się na historii nastoletniej dziewczyny, która musi na nowo poukładać swoją rzeczywistość. Śmierć matki zmusza ją do zamieszkania u ojca, co wiąże się również ze zmianą dotychczasowej szkoły. Nowe miejsce jest jednak zdominowane przez czarnoskórą młodzież, a dziewczyna marząca o karierze baletnicy musi zmierzyć się ze światem hip-hopu. Filmy o tańcu i miłości dla młodzieży, jak na przykład „W rytmie hip-hopu”, uczą, jak żyć między podziałami, ukazują również obraz o dorastaniu i poszukiwaniu własnego „ja”. 

♦ „Zatańcz ze mną” — filmy związane z tańcem często potrafią zaskakiwać, czego doskonałym przykładem jest „Zatańcz ze mną” z Jennifer Lopez w roli głównej. John Clark jest z zawodu prawnikiem, a dodatkowo mężczyzną w średnim wieku, który prowadzi udane, ale mimo wszystko monotonne życie. Pewnego dnia zatrzymuje się pod studiem tanecznym, gdzie oczarowany piękną, młodą instruktorką postanawia zapisać się na kurs. Filmy romantyczne o tańcu nie od początku mają oczywiste zakończenie, a jak jest w przypadku „Zatańcz ze mną? Przekonajcie się sami.

♦ „Kochaj i tańcz” — w kinach pojawiają się również polskie filmy o tańcu, jeden z nich to „Kochaj i tańcz”, którego reżyserem jest Bruce Parramore. Chociaż fabuła komedii nie jest bardzo skomplikowana, to jednak ma w sobie coś, co przed ekrany przyciągnęło spore grono widzów. W główne role wcielają się Izabella Miko i Mateusz Damięcki. Historia dotyczy młodej dziennikarki, Hani, która poznaje Wojtka — pasjonata street dance. Kobieta zaczyna interesować się tańcem, aby poznać swoją przeszłość, która jak się okazuje, jest zaskakująca.    

♦ „Czarny łabędź” — filmy z tańcem w roli głównej potrafią być niekiedy mroczne i dramatyczne. „Czarny łabędź” opowiada historię młodej baletnicy, w której postać wcieliła się Natalie Portman. Nina początkowo na skutek marzeń i ambicji, a następnie z obłędu dąży do perfekcji. Kiedy nadarza się okazja zagrania tytułowej roli w jednym ze spektakli, jakim było „Jezioro łabędzie”, tancerka musi rywalizować o szansę wystąpienia z młodą Lily (Mila Kunis). Nina za wszelką cenę chce osiągnąć sukces, nawet jeśli miałoby to doprowadzić do tragedii. Pierwszoplanową rolę Natalie Portman doceniła Akademia, przyznając jej tym samym Oscara dla najlepszej aktorki. 

♦ „Step up: Taniec zmysłów” — filmy o tańcu ulicznym zebrały przed ekrany sporą liczbę widzów, najszersze grono wśród nich do tej pory stanowiła młodzież. Nic w tym dziwnego, skoro fabuła często ukazuje społeczne realia, zawiera wątki pouczające, czy też przedstawia bohatera próbującego się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Filmy o tancerzach, choć najczęściej stanowią miłosne relacje pomiędzy partnerami, to jednak możemy w nich również zauważyć trudne sytuacje, z jakimi przyszło się zmierzyć bohaterom. Główna postać „Step up: Taniec zmysłów” marzy o lepszym życiu, z dala od ubogiego przedmieścia. Jednak bezmyślność Tylera powoduje, że chłopak musi odbyć pracę społeczną jako woźny w jednej ze szkół. Kiedy Nora, trenerka baletowa, stoi u progu kariery i musi przygotować się do decydującego występu, zostaje bez partnera. I tak zaczyna się historia dwojga nastoletnich osób pochodzących z różnych światów. Czy młodzi pokonają przeciwności losu i ocalą swoje uczucie? 

♦ „Wytańczyć marzenia” — filmy taneczne często ukazują rywalizację pomiędzy dwoma stylami. W przypadku „Wytańczyć marzenia” mamy do czynienia z nauczycielem estetycznego i lekkiego baletu, pracującego z grupą trudnej młodzieży, której pasją jest hip-hop. Historia bohaterów rozpoczyna się w momencie, kiedy do ich szkoły trafia Pierre Dulaine – były tancerz baletu. W rolę wcielił się Antonio Banderas, który początkowo miał wielkie opory przed przyjęciem mało męskiego zadania. Jak zjednoczyć sobie grupę młodych osób, których przeszłość stanowią narkotyki, a teraźniejszość hip-hop? Oczywiście przez taniec i muzykę, które, jak wiadomo, łączą pokolenia. 

♦ „Burleska” — młoda, a jednocześnie świetnie zapowiadająca się wokalistka marzy o pracy w pewnym klubie. Pewnego dnia otrzymuje swoją życiową szansę i zaczyna przygodę w Burlesque Lounge — podupadającym teatrze wystawiającym rewie. Chociaż zaczyna od kelnerowania, to jednak nie poddaje się i walczy o swoje marzenia. W główną rolę wcieliła się Christina Aguilera, razem z nią wystąpiły wielkie gwiazdy sceny muzycznej — Cher, Stanley Tucci, Kristen Bell oraz Alan Cumming. „Burleskę” nominowano do Złotego Globu w kategorii najlepszy film komediowy lub musical. 

♦ „Gorączka sobotniej nocy” — brawurowe filmy o tańcu, jak „Gorączka sobotniej nocy”, wyznaczyły nowe trendy nie tylko w muzyce, ale również w modzie lat 70. Głównym bohaterem jest Tony Manero (John Travolta), który na co dzień pracuje jako sprzedawca farb. Jego rozrywką są cotygodniowe wyjścia do dyskoteki. Zawsze ubiera charakterystyczną koszulę z długim kołnierzem oraz obcisłe spodnie. Pewnego dnia poznaje Stephanie — swoją taneczną partnerkę, z którą zamierza wziąć udział w konkursie. Młoda kobieta przedstawia Tony’emu historię Manhattanu, miejsca pełnego luksusu, tańca i gwiazd — życia, o jakim zawsze marzył mężczyzna. Jak potoczy się historia obojga bohaterów? Czy Tony spełni swoje marzenia? Mimo że film pochodzi z 1977 roku, to nadal jest wart obejrzenia.

Czasem po zobaczeniu w kinie, czy też w domowym zaciszu filmu związanego z muzyką budzi się w nas chęć do tańca. Zanim jednak zdecydujemy się na jeden z dostępnych w okolicy kursów, początkowo warto sprawdzić swoje możliwości w domu. Jeżeli czujemy się pewnie, a nasze ruchy są lekkie i zwiewne, nie ma co się powstrzymywać i warto spróbować czegoś nowego. Oczywiście taniec nie byłby możliwy bez muzyki, dźwięków i instrumentów. To one przede wszystkim wywołują w nas chęć wstania z krzesła i zakołysania biodrami. Instrumentami, które zachęcają wszystkich do tańca na imprezach, jest przede wszystkim gitara, ale i keyboard dla początkujących. Może się wydać to zaskakujące, ale sprzęt ten często jest wykorzystywany w tańcach orientalnych, gdzie występują różne rytmy i takty. 

Jak widać, taniec może mieć różne oblicza i powiązania, dlatego też może być wspaniałą przygodą, lekką aktywnością fizyczną i ciekawą alternatywą dla wieczornego siedzenia przed ekranem telefonu.