Pianino to wyjątkowy instrument, dlatego nie ma nic dziwnego w tym, że wiele osób marzy, aby nauczyć się na nim grać. To wymaga wyboru odpowiedniego modelu, a nie zawsze jest to proste. Zakup pianina może ułatwić Ci przygotowane przez nas zestawienie najbardziej popularnych producentów. Sprawdź, które instrumenty którego z nich są godne uwagi.

Yamaha

Jeżeli zapytamy muzyków, jakie jest najlepsze pianino, prawdopodobnie większość z nich odpowie, że to instrument Yamaha. To bardzo znana marka muzyczna, która została założona w 1887 roku, a początkowo nosiła nazwę Nippon Gakki Company Ltd. Firma wyprodukowała pierwsze pianino w Japonii, a w 1904 roku oferowane przez nią instrumenty (także organy) nagrodzono Honorową Nagroda Główną na Targach Światowych zorganizowanych w Saint Louis w Stanach Zjednoczonych. To Yamaha wprowadziła na rynek pierwszy syntezator wyposażony w system MIDI, pozwalający na przekazywanie informacji między elektronicznymi instrumentami muzycznymi. W 1955 roku, kiedy Japonia przeżywała duży rozwój ekonomiczny, marka pojawiła się na rynku motoryzacyjnym jako Yamaha Motor Company. Obecnie jej działalność obejmuje też prowadzenie szkół muzycznych oraz innych ośrodków związanych z muzyką.

Kawai

Kawai to kolejny producent pianin wywodzący się z Japonii. Firma została założona z inicjatywy Koichi Kawai, który w 1927 roku stworzył Laboratorium Badawcze Instrumentów Muzycznych Kawai. Rok później na rynku pojawił się pierwszy instrument marki, był to fortepian. Z czasem w ofercie zaczęły pojawiać się inne produkty, takie jak harmonijki oraz organy piszczałkowe. Obecnie muzycy mają do wyboru wiele różnych pianin Kawai, w tym modele cyfrowe, a także specjalne statywy, słuchawki itp. Instrumenty wyróżniają się bardzo dobrą jakością wykonania, eleganckim designem oraz wykorzystaniem najbardziej nowoczesnych technologii.

Samick

Założona w 1958 roku marka Samick (wtedy Samick Pianos) początkowo specjalizowała się w produkcji pianin, a później także gitar akustycznych i elektrycznych. To koreańskie przedsiębiorstwo, które cieszy się dużym uznaniem muzyków na całym świecie. Od 1999 roku marka skupia się na produkcji pianin, a gitary elektryczne są sprzedawane pod nazwą Greg Bennett Guitars. Współpracuje ona z niemieckimi firmami, m.in. Bechstein i Seiler. Oferta Samick obejmuje różnorodne pianina, także przystosowane do potrzeb dzieci, które są dostępne w ciekawych wersjach kolorystycznych.

Petrof

Petrof to czeska firma produkująca fortepiany i pianina, jest bardzo popularna w całej Europie. Powstała ona w 1865 roku, a obecnie eksportuje instrumenty do 65 krajów na całym świecie. Założycielem marki był Anton Petrof, który w 1857 roku przeprowadził się do Wiednia i rozpoczął naukę w dziedzinie strojenia, naprawy oraz konstrukcji fortepianów. To on w 1864 roku zbudował pierwszy tego typu instrument koncertowy, a rok później zmienił stary warsztat ojca w swoją pracownię. Ciekawe jest to, że firma Petrof jest jedną z najstarszych w tej branży, a do tego należy do wąskiej grupy producentów oferujących fortepiany i pianina tworzone tradycyjną, ręczną metodą w systemie mistrzowskim. Instrumenty przypadły do gustu wielu znanym muzykom, do nich zalicza się Paul McCartney, David Helfgott i Regina Spector. Należy też wspomnieć o tym, że marce przyznano certyfikat Europejskiej Doskonałości.

Casio

Markę Casio założono w 1946 roku, jej siedziba mieści się w Japonii. To międzynarodowa firma prowadząca działalność w branży elektronicznej, która zajmuje się produkcją nie tylko instrumentów muzycznych, ale i zegarków, kas fiskalnych, kalkulatorów, projektorów, drukarek, słowników elektronicznych oraz palmtopów. Pierwszy instrument Casio pojawił się na rynku w 1980 roku, był to keyboard Casiotone 201. Dziś do wyboru mamy również m.in. pianina cyfrowe i hybrydowe, wyposażone w nowoczesne technologie.

Steinway & Sons

Amerykańsko-niemieckie przedsiębiorstwo Steinway & Sons, założone w 1853 roku w Nowym Jorku, specjalizuje się w ręcznej produkcji fortepianów i pianin. Od 1995 roku wchodzi ono w skład grupy Steinway Musical Instruments, która oferuje również instrumenty perkusyjne, dęte i smyczkowe. Założycielem firmy był niemiecki emigrant Henry Engelhard Steinway, który swój pierwszy fortepian zbudował jeszcze przed wyjazdem do Stanów Zjednoczonych. Z czasem mężczyzna udoskonalał tworzone przez siebie instrumenty razem z synami, w ten sposób firma opatentowała aż 114 innowacyjnych rozwiązań. Marka zdobyła bardzo dużą popularność m.in. dzięki wystawie w Paryżu w 1876 roku, kiedy to jeden z jej fortepianów zdobył medal Grand Gold Medal of Honor (za technikę wykonania oraz niepowtarzalną stylistykę). Instrumenty Steinway & Sons szybko zdobyły uznanie najlepszych pianistów na świecie.

Feurich

Feurich to niemiecka firma produkująca pianina, a także fortepiany (jest jedną z najstarszych na świecie). Jej fabryka mieściła się w mieście, które podczas II wojny światowej zostało całkowicie zniszczone. W czasach istnienia żelaznej kurtyny jej założyciel postanowił przenieść się do Niemiec Zachodnich i w ten sposób powstała nowa siedziba firmy. Od tamtej pory oferuje ona bardzo ekskluzywne instrumenty, których jakość utrzymuje się na najwyższym poziomie. Zdobyły one nawet prestiżową, francuską nagrodę Diapason D’or.

Jest wiele stosunkowo łatwych utworów, których może nauczyć się początkujący pianista. Co ciekawe, nie są to tylko melodie skomponowane przez znanych na całym świecie wirtuozów, ale i np. muzyka popularna. Szukasz nieskomplikowanych piosenek do zagrania na pianinie? W takim razie zajrzyj do artykułu, który przygotowaliśmy.

Dla Elizy – Ludwig van Beethoven

Dla Elizy to jedna z najbardziej znanych muzycznych miniatur fortepianowych, jaką skomponował Ludwig van Beethoven, niemiecki pianista i ostatni z tzw. klasyków wiedeńskich. Kompozycja została opublikowana w 1865 roku, a za tytuł odpowiada jej odkrywca, Ludwig Nohl. Ciekawe jest to, że do tej pory nie udało się odkryć, kim była tytułowa Eliza. Pojawiają się teorie, że oryginalny tytuł brzmiał: Für Therese, a utwór został skomponowany dla córki jednego z wiedeńskich lekarzy i jednocześnie znajomej Beethovena, Therese Malfatti. Pianista oświadczył się jej, jednak kobieta go odrzuciła, a sześć lat później wyszła za mąż za szlachcica. Pojawiają się również przypuszczenia, że Elizą może być słynna Nieśmiertelna Ukochana, do której kompozytor napisał list (List do Nieśmiertelnej Ukochanej), ale jej tożsamości nigdy nie udało się ustalić. Dla Elizy to melodia o budowie ABACA, utrzymana w metrum 3/8. Popularny motyw melodyczny można z łatwością zagrać prawą ręką.

Let It Be – The Beatles

Rockowa ballada brytyjskiego zespołu The Beatles, Let It Be, to utwór, który może zagrać każdy początkujący pianista. Paul McCartney zaczął pisać tę piosenkę w 1968 roku, kiedy jego grupa nagrywała Biały Album, jednak ukończył ją dopiero na przełomie 1969 i 1970 roku. Utwór znalazł się na płycie o tym samym tytule (był to ostatni studyjny album The Beatles). Ballada jest ostatnim singlem zespołu, który został wydany przed jego oficjalnym rozpadem. Początkowo fani interpretowali, że jest to utwór skierowany do Maryi, gdyż już w pierwszej zwrotce pojawiają się słowa: When I find myself in times of trouble

Mother Mary comes to me. Jednak w jednym z wywiadów Paul McCartney zdradził, że mówił o swojej matce, która zmarła na raka, gdy miał 14 lat. Kiedyś kobieta przyśniła się muzykowi i dodawała mu otuchy, mówiąc, że wszystko będzie dobrze. Ballada Let It Be jest napisana w tonacji D-dur, a główne akordy to: C-G-Am-F, C-G-F-C.

Waltzing Matilda – Banjo Paterson

Australijska piosenka Waltzing Matilda była już wiele razy proponowana na hymn narodowy Australii. Autorem słów jest Banjo Paterson, tzw. poeta buszu i dziennikarz (napisał je w 1895 roku). Bohaterem utworu jest włóczęga. Zatrzymał się on przy małym stawie, żeby przygotować herbatę w cieniu eukaliptusa. W międzyczasie do wodopoju podeszła owca, a mężczyzna ją porywa i ukrywa. Później w okolicach stawu pojawiają się trzej policjanci na koniach razem z właścicielem zwierzęcia, a kiedy odkrywają, kto stoi za kradzieżą, włóczęga wskakuje do wody i tonie. Każdy, kto później pojawi się w tym miejscu, może usłyszeć ducha mężczyzny śpiewającego refren, który jest zaproszeniem do wspólnego wędrowania. Utwór nie jest łatwy do zrozumienia nawet dla osób biegle posługujących się językiem angielskim. Wynika to z tego, że pojawiają się w nim specyficzne, australijskie zwroty. Waltzing Matilda to melodia, która dla Australijczyków jest bardzo ważna, ponieważ wyraża ich zamiłowanie do wolności oraz włóczęgi. Opiera się ona na akordach: C-G-Am-F, D-A-Bm-G. Utwór można grać w pojedynkę lub w parze, może to być bardzo dobre ćwiczenie na zwiększenie sprawności dłoni.

El Cóndor Pasa – Daniel Alomía Robles

El Cóndor Pasa to peruwiańska ballada, którą w 1913 roku skomponował muzykolog Daniel Alomía Robles. Tytuł jest tłumaczony jako Przelot kondora lub Przelatujący kondor. Utwór jest też zarzuelą (to rodzaj musicalu). Jej akcja toczy się w kopalni Cerro de Pasco, mówi o konflikcie między Indianami i ich europejskimi panami, tzw. sajones. Właściciel tego miejsca zostaje zabity, ale wkrótce zastępuje go inny mężczyzna, który jest równie stanowczy i żądny władzy. Tytułowy kondor symbolizuje wolność. Oryginalne słowa ballady zostały napisane w języku Imperium Inków, keczua, który nawet obecnie jest używany przez rdzennych mieszkańców Peru. W pieśni autor wzywa kondora, aby pomógł mu wrócić do królestwa Machu Picchu. Uważa się, że El Cóndor Pasa to najbardziej znana pieśń peruwiańska, do czego przyczynił się m.in. cover nagrany przez rockowy duet Simon i Garfunkel w 1970 roku. Żeby zagrać tę melodię na pianinie, wystarczy opanować dwa akordy, G i Em. Jest to bardzo dobry utwór do ćwiczeń dla osób początkujących, można szybko się go nauczyć.

Jeśli szukasz nowego hobby, zastanów się nad nauką gry na instrumencie. To nie tylko poprawia koncentrację, pamięć i koordynację, ale też pozwala się odstresować i wyrazić siebie. Możesz kupić tanio pianino i zacząć ćwiczenia. Jeśli uzbroisz się w cierpliwość, na pewno wkrótce zagrasz bezbłędnie wszystkie zaproponowane przez nas utwory.

Coroczne konkursy, odbywające się w najważniejszych salach koncertowych na świecie, wyłaniają najlepszych pianistów spośród kilkudziesięciu kandydatów. Jednak wybitni pianiści to nie tylko współcześni artyści, ale także dawni twórcy, którzy ukształtowali muzykę klasyczną. W tym artykule przedstawiamy listę najlepszych pianistów w historii.

Ludwig van Beethoven

Jeden z najważniejszych wirtuozów fortepianu, Ludwig van Beethoven to prekursor romantyzmu w muzyce klasycznej. Urodził się w 1770 roku w Bonn i mając 4 lata zaczął przejawiać zdolności muzyczne. Beethoven zagrał swój pierwszy koncert w wieku siedmiu lat, a rodzina, widząc jego talent, starała się zdobyć dla niego najlepszy fortepian do ćwiczeń. Niemiecki pianista zapisał się w historii jako jedna z najwybitniejszych postaci w muzyce klasycznej i romantycznej. To on wyznaczył nowe kierunki rozwoju dziedziny sztuki, którą uprawiał. Beethoven był również wybitnym kompozytorem, w swoich utworach potrafił oddać nie tylko uczucia, ale przede wszystkim najważniejsze wartości, takie jak wolność, godność i szczęście. Jego kompozycje poruszały i na długo zapadały w pamięci publiczności. Pianista należał do tak zwanych klasyków wiedeńskich, grupy trzech wybitnych kompozytorów, w skład której wchodzą też Mozart i Haydn.

Ferenc Liszt

Ferenc Liszt to węgierski pianista, który stał się symbolem epoki romantyzmu w muzyce. Oprócz komponowania utworów zajmował się także filozofią, polityką i pisarstwem. Jako dziecko był niezwykle słaby i chorowity, jednak nie powstrzymało go to od ćwiczenia gry na fortepianie. Jako 9-latek zagrał swój pierwszy publiczny koncert, na którym obecny był Fryderyk Chopin. Talent Liszta zachwycił węgierskich arystokratów, którzy umożliwili mu wyjazd do Wiednia. Młody pianista zyskiwał coraz większą popularność i zapoznawał się z najważniejszymi osobistościami świata muzyki. W ciągu swojej długiej kariery Liszt stworzył poemat symfoniczny, nowy gatunek, który przedstawiał konkretną treść. Zwykle nie miał on określonej budowy, oparty był jedynie na wymogach fabuły, na której bazował. Podczas gry na fortepianie, węgierski muzyk lubił eksperymentować z techniką, w efekcie czego obalił znane dotychczas struktury tonalne.

Artur Rubinstein

Polski pianista żydowskiego pochodzenia, Artur Rubinstein to jeden z najwybitniejszych muzyków XX wieku. Urodził się w 1887 roku i przez 80 lat swojej kariery zagrał ponad 6000 koncertów na fortepianie. Rubinstein odtwarzał i interpretował przede wszystkim muzykę takich klasyków, jak Fryderyk Chopin, Franz Schubert, czy Johannes Brahms. Jego pierwsze wystąpienia publiczne miały miejsce, gdy miał on 7 lat. Pianista zagrał w Beethoven Saal w Berlinie w 1900 roku i był to przełomowy moment w jego karierze. Od tamtego czasu występował w wielu znanych salach koncertowych w Europie i Stanach Zjednoczonych. W czasie wojny mieszkał w USA, ale dotkliwie odczuł skutki niemieckich zbrodni, w wyniku których stracił niemal całą rodzinę. W proteście przeciwko dramatycznym wydarzeniom lat 40. nigdy nie wystąpił w ówczesnych RFN i NRD.

Siergiej Rachmaninow

Urodzony w 1873 roku Siergiej Rachmaninow to wybitny rosyjski pianista i kompozytor. Zdobył wykształcenie muzyczne w prestiżowych konserwatoriach w Petersburgu i Moskwie, gdzie poznał kompozytora Piotra Czajkowskiego. Stał się on dla Rachmaninowa mentorem i nauczycielem. Po śmierci Czajkowskiego rosyjski pianista napisał utwory ku jego pamięci i już do końca życia tworzył muzykę inspirowaną twórczością swojego mentora. Rachmaninow na początku swojej kariery doznawał wielu niepowodzeń, co odbijało się na jego zdrowiu psychicznym. Dopiero po 1900 roku pianista zaczął zdobywać coraz większą popularność, a jego utwory zyskały uznanie krytyków.

Leif Ove Andsnes

Leif Ove Andsnes to norweski pianista, który uważany jest za jednego z najwybitniejszych współczesnych muzyków klasycznych. Pobierał nauki w Konserwatorium w Bergen i jako 17-latek zadebiutował na scenie. W swojej karierze zdobył on wiele nagród, między innymi Gramophone Hall of Fame w 2013 roku. Andsnes otrzymał również honorowe doktoraty na prestiżowych uczelniach w Nowym Jorku i rodzinnym Bergen. Norweski pianista współpracuje obecnie ze znanymi orkiestrami światowych filharmonii. Za jego największe osiągnięcie krytycy uważają projekt zatytułowany „The Beethoven Journey”. Było to tournée, które trwało cztery sezony i objęło 27 krajów. Andsnes zagrał wtedy łącznie 230 koncertów, podczas których odtworzył najbardziej znane utworu Ludwiga van Beethovena. Pianista nagrywa również wiele płyt, w ciągu całej swojej kariery wydał ich ponad 30. Obecnie koncertuje i udziela lekcji gry na fortepianie.

Claudio Arrau

Chilijski pianista Claudio Arrau uznawany był za „cudowne dziecko”. W wieku 10 lat podjął naukę w Konserwatorium Sterna w Berlinie. Arrau ukończył je w 1918 roku i natychmiast rozpoczął koncertowanie w Europie. Jego kariera zaczęła się dynamicznie rozwijać i już po dwóch latach wrócił do rodzinnej Ameryki, gdzie zagrał koncerty w Chile i Argentynie. W historii muzyki Arrau zapisał się jako genialny interpretator utworów romantycznych, który wyróżniał się doskonałą techniką gry i płynnością przechodzenia w poszczególne frazy.

Umiejętność gry na fortepianie daje wiele możliwości. Opanowanie nut oraz dobra synchronizacja obu dłoni pozwalają grać także na innych instrumentach klawiszowych. Jak się okazuje, większość słynnych kompozytorów była jednocześnie pianistami. Które nazwiska już na zawsze zapisały się wśród autorów muzyki poważnej komponowanej na fortepianie? 

Georges Bizet

Alexandre César Léopold Bizet, znany jako Georges Bizet, urodził się 25 października 1838 roku w Paryżu we Francji. Pochodził on z rodziny o muzycznych korzeniach. Jego matka była pianistką, ojciec kompozytorem i nauczycielem śpiewu. Od początku życia rodzice byli dla muzyka wzorem do naśladowania oraz stali się jego pierwszymi nauczycielami. Pierwsze lekcje brał w wieku 4 lat. Dopiero gdy ukończył 10. rok życia, dostał się do paryskiego konserwatorium. W czasie studiów gry na organach i fortepianie jego nauczycielami byli Charles Gounod oraz Fromental Hàlevy. Pierwsze dzieło kompozytorskie mężczyzny, „Symfonia C-dur” powstało w 1855 roku, a dwa lata później otrzymał nagrodę z rąk Jakuba Offenbacha za jednoaktową operetkę „Le Docteur Miracle”. Po przyznaniu prestiżowej nagrody Grand Prix de Rome otrzymał szansę na wyjazd na stypendium do Włoch. W Rzymie kompozytor zaczął tworzyć dzieła, takie jak utwór religijny „Te Deum”, operę buffa „Don Procopoio” oraz odę „Vasco da Gama”. Po śmierci matki w 1860 roku Georges Bizet przyjechał do rodzinnego Paryża. Wówczas powrócił do tworzenia nowych aranżacji na fortepian, wzorując się na dziełach innych kompozytorów. W 1867 roku napisał kompozycję operową „Piękne dziewczę z Perth”. Najsłynniejsze dzieło kompozytora powstało w 1873 roku, była to inspirowana folklorem hiszpańskim opera “Carmen”. Dwa lata po premierze kompozytor zmarł z powodu ataku serca. 

Bedřich Smetana

Bedřich Smetana to jeden z najwybitniejszych kompozytorów pochodzących z Czech. Mężczyzna urodził się na terenie Cesarstwa Austrii 2 marca 1824 roku. Jego twórczość jest kojarzona ze specyficzną muzyką wywodzącą się z Czech. W dzieciństwie Bedřich Smetana uczył się gry na skrzypcach i fortepianie. Dopiero w wieku 16 lat rodzice zdecydowali, że młody chłopak pojedzie do Czech i tam podejmie pierwsze studia muzyczne. W Pradze Bedřich udzielał lekcji jako nauczyciel muzyki, a następnie otworzył własną szkołę muzyczną. W 1874 roku stracił słuch w wyniku zapalenia kości, jednak wciąż komponował. Do najsłynniejszych dzieł kompozytora powstałych w czasie, gdy nie słyszał, należą: cykl „Moja Ojczyzna” (1872-79), kwartety smyczkowe „Z mojego życia” (1876) oraz inne utwory skomponowane na fortepian, polki, a także tańce czeskie. Inne znane melodie to „Dwie wdowy”, „Libusza” czy „Czarcia ściana”. W 1883 roku kompozytor trafił do szpitala z problemami psychicznymi, a rok później zmarł w Pradze. 

Pierre Boulez

Pierre Boulez urodził się 26 marca 1925 roku w Montbrison we Francji. Od najmłodszych lat brał lekcje gry na fortepianie, jednak początkowo wiązał swoją przyszłość z matematyką. Dopiero w 1942 roku po przeprowadzce do Paryża poświęcił się muzyce. W trakcie nauki mężczyzna uczęszczał na różne zajęcia, w tym na analizę muzyczną prowadzoną przez O. Messiaena. Wykorzystał wówczas swoje umiejętności matematyczne, tworząc nowe koncepcje struktury i inne formy muzyczne. Przykładem jego twórczości są „Młot bez mistrza” oraz „Structures I”. W latach 1955 – 1957 skomponował dzieło pt. „III Sonata fortepianowa”. W późniejszym okresie tj. latach 70. XX wieku stworzył wiele znanych utworów, takich jak: musical „Ainsi parla Zarathoustra”, utwór orkiestralny „Rituel: In Memoriam Bruno Maderna”, koncert skrzypcowy „Messagesquisse” czy miniatury fortepianowe „Douze Notations”. 

Karol Szymanowski

Karol Szymanowski przyszedł na świat w niewielkiej wsi Tymoszówka na Ukrainie, 3 października 1882 roku. W wieku 7 lat pod kierunkiem ojca rozpoczął naukę gry na fortepianie. Dopiero w późniejszych latach życia został zapisany do szkoły muzycznej w Elizawetgradzie. Wówczas jego nauczyciel Gustaw Neuhaus odkrył jego zdolności kompozytorskie. W latach 1901 – 1905 kompozytor studiował w Warszawie. Wybrał profile: harmonia u Marka Zawirskiego oraz kontrapunkt i kompozycja u prof. Zygmunta Noskowskiego. Jego pierwsze symfonie to m.in. “Sonata fortepianowa nr 1 c-moll op. 8”, “Wariacje b-moll op. 3”, “Fantazja op. 14” czy “Uwertura koncertowa E-dur op. 12”. W czasie tworzenia pierwszych symfonii mężczyzna zapoznał się także ze Stefanem Żeromskim, Grzegorzem Fitelbergiem, Arturem Rubinsteinem oraz Witkacym. W 1912 roku Karol Szymanowski przeprowadził się do Wiednia. Po odbyciu wielu podróży do Francji zainteresował się muzyką Claude’a Debussy`ego. Dzięki temu powstały pierwsze utwory takie jak “Dwanaście etiud op. 33 na fortepian”, “Kwartet smyczkowy nr 1 op. 37”, “Nokturn i Tarantela op. 28” oraz “Koncert skrzypcowy nr 1 op. 35”.

Nauka gry na jakimkolwiek instrumencie wymaga wielu poświęceń. Aby dobrze opanować sztukę wydobywania dźwięków, trzeba wielu godzin ćwiczeń. Dobrego muzyka z pewnością cechuje sumienność, bo bez niej trudno osiągnąć zadowalające efekty. Na których instrumentach jest najtrudniej nauczyć się grać? Oto jakiego dokonaliśmy wyboru.

Akordeon

Akordeony bez wątpienia można zaliczyć do instrumentów, na których gra wymaga dużego poświęcenia. Wydobywanie dźwięków jest o tyle trudne, że trzeba jednocześnie skupić się na wprawianiu w ruch miecha, a dodatkowo na pracy palców. Miech to element służący do tłoczenia powietrza, potrzeba użycia sporej siły, aby go rozciągnąć. Po jednej stronie akordeonu znajdują się specjalne guziki ułożone w rzędy i szeregi do wydobywania basów, a po drugiej zazwyczaj klawiatura typu fortepianowego do wygrywania melodii. Naukę gry na akordeonie warto rozpocząć od opanowania umiejętności poprawnego trzymania instrumentu. Później warto ćwiczyć miechowanie i przechodzenie palców między poszczególnymi klawiszami i guzikami. Dopiero z czasem powinniśmy przejść do odczytania nut i poznawania różnych technik gry.

Obój

Kolejnym trudnym do nauki instrumentem jest obój, co wynika przede wszystkim z tego, że nie jest łatwo znaleźć dobrego nauczyciela udzielającego lekcje prywatne. Ponadto w Internecie jest stosunkowo mało darmowych materiałów, z których można uczyć się samodzielnie, jeśli porównamy obój z bardziej znanymi instrumentami np. gitarą. Potrzeba więc sporo samozaparcia, aby nauczyć się grać. Muzycy wskazują, że to inne instrumenty w zespole stroją się do oboju, żeby dobrze z nim współbrzmieć. To stanowi dowód na to, jak dużą rolę on odgrywa. Tym samym nawet drobna pomyłka w trakcie koncertu może zakończyć się niepowodzeniem całego zespołu. 

Skrzypce

Myśląc o trudnych do gry instrumentach, wielu muzyków bez zastanowienia podaje skrzypce. Są to jedne z najmniejszych instrumentów smyczkowych, po angielsku nazywane violin lub fiddle. Skrzypce sprawiają trudność zarówno początkującym, jak i bardziej zaawansowanym muzykom, ponieważ nie jest łatwo utrzymać je w idealnej pozycji przez cały czas grania danego utworu. Ponadto nie są one wyposażone w progi, które dają poczucie większej kontroli nad instrumentem. Aby dobrze grać na skrzypcach, trzeba przez cały czas zachowywać najlepszą precyzję, bo inaczej dźwięki nie będą mieć odpowiedniego brzmienia. To wymaga także ponadprzeciętnego skupienia. Podczas gry nasze myśli muszą być w pełni skoncentrowane na tym, co chcemy wydobyć z instrumentu. W innym wypadku istnieje spore ryzyko niepowodzenia. Historia pokazuje, że wielu utalentowanych skrzypków swoją przygodę z grą zaczęło już we wczesnym dzieciństwie. Osiągnięcie wysokiego poziomu gry na instrumencie wymaga tak naprawdę wielu lat ciągłych ćwiczeń, co dla niektórych osób może nie być zachęcające.

Pianino

Chyba nie ma osoby, która, chociażby raz, nie słyszałaby brzmienia pianina. To popularny instrument, na którym grać chce się nauczyć wiele osób, nie tylko dzieci, ale też dorośli. Aby jednak zostać wybitnym pianistą i częścią orkiestry, trzeba poświęcić wiele lat na praktykę i doskonalenie umiejętności. Im wcześniej zaczniemy naukę, tym większa szansa na to, że zakończy się ona powodzeniem. Gra na pianie wymaga bardzo dobrej zręczności, trzeba systematycznie ćwiczyć palce, aby zachować odpowiednią dynamikę gry. Zaletą pianina jest to, że tak naprawdę można nauczyć się na nim grać nawet bez pobierania lekcji od nauczyciela. W dzisiejszych czasach jest niemal nieograniczony dostęp do darmowych materiałów, z których wiele można się nauczyć. Mowa tutaj o różnego rodzaju książkach, artykułach, a także filmikach instruktażowych nagrywanych przez osoby o sporym doświadczeniu muzycznym. Niemniej jednak często omawiane treści są podane w języku angielskim, więc nie każdy jest w stanie swobodnie je przyswoić.

Waltornia

Waltornia, z języka angielskiego znana jako French horn, to instrument, którego historia rozpoczyna się wraz z pojawieniem się rogów zwierzęcych (bawolich, baranich). To właśnie one z czasem były udoskonalane i stały się pierwowzorem omawianego sprzętu muzycznego. Waltornia to instrument zaliczany do grupy dętych blaszanych, podobnie jak puzon czy trąbka. Skala dźwiękowa rogu mieści się w przedziale od B1 do f2. Ten instrument jest zazwyczaj wykonany z mosiądzu. Przyjmuje się, że waltornia jest jednym z najtrudniejszych do nauki instrumentów i to głównie dlatego, że gra się na niej wysokie dźwięki w porównaniu z innymi modelami. Co więcej, stosunkowo łatwo jest zgubić jakąś nutę, choćby poprzez nieprawidłowe ustawienie ust na ustniku. Waltornia ma długą rurę, więc potrzeba dużo powietrza, aby wydobyć z niej konkretny dźwięk. Nauka dęcia zajmuje dużo czasu i wymaga dobrego przygotowania fizycznego. Należy też pamiętać, że róg jest stosunkowo dużym instrumentem, więc wygodne uchwycenie go w dłoniach również nie jest proste (ręce mogą szybko się męczyć, szczególnie na początku).