Zanim zaczniemy uczyć się grać na gitarze, musimy dowiedzieć się, w jaki sposób jest zbudowana. Bez tego trudno jest wydobywać odpowiednie dźwięki z instrumentu, a także dbać o niego czy dokonywać drobnych napraw, jeśli pojawi się taka potrzeba. Zapoznanie się z konstrukcją gitary jest również niezbędne w sytuacji, gdy postanowimy samodzielnie ją zbudować. O tym, jak zrobić własny instrument, dowiesz się z tego artykułu.

 

Budowa gitary

Wyróżniamy kilka rodzajów gitar, przede wszystkim: Akustyczne, klasyczne, elektryczne, elektroakustyczne i basowe. Co prawda każda z nich wygląda nieco inaczej, ale ich konstrukcja jest podobna. Podstawowe elementy gitary to:

♦ Pudło rezonansowe – standardowo pojawia się w instrumentach klasycznych i akustycznych, w elektrycznych jest nim pełna deska. Sprawia ono, że głośno słyszymy dźwięki grane na instrumencie. Gdyby nie pudło rezonansowe, konieczne byłoby przykładanie ucha do strun, żeby dobrze słyszeć brzmienie gitary.

♦ Mostek – mocuje się na nim struny, jest jego kilka rodzajów, m.in.: Stały, klasyczny i tremolo. Element ten przytwierdza się do pudła rezonansowego. Gitara akustyczna ma mostek z dziurami i kołkami, za pomocą których można założyć struny. W instrumencie klasycznym zawiązuje się je w odpowiedni sposób.

♦ Siodełko – inaczej próg zerowy, opierają się na nim puste struny. Element ten odpowiada za wysokość, na jakiej struny znajdują się nad gryfem.

♦ Gryf – znajdują się na nim progi, a często również kropki, które mają ułatwiać zagranie odpowiedniego akordu (przeważnie umieszcza się je na progu trzecim, piątym, siódmym oraz dwunastym). Można powiedzieć, że na gryfie gitary podtrzymywana jest cała jej konstrukcja.

♦ Progi – metalowe sztabki nabite na gryf, liczy się je od strony główki. Najczęściej gitary mają od 19 do 24 progów, zależnie od rodzaju, choć dostępne są również instrumenty bezprogowe (to głównie modele basowe).

♦ Główka – umieszczone są na niej klucze, może mieć różną wielkość i kształt. W przypadku gitary klasycznej główka ma otwory, w nich znajdują się klucze, na które później nakręca się struny. W instrumencie akustycznym element ten jest pełny, nie ma dziurek.

♦ Klucze – inaczej stroiki, używa się ich do zmiany naciągu strun, a więc do strojenia gitary i uzyskiwania prawidłowych dźwięków.

♦ Struny – często uznawane za najważniejsze części do gitary, to z nich możliwe jest wydobywanie dźwięków. Połowa strun jest grubsza, określa się je mianem basowych, pozostałe są cieńsze, to struny wiolinowe.

Niektóre rodzaje instrumentów są wyposażone w dodatkowe elementy. Sprawdzając, jak wygląda budowa gitary klasycznej czy akustycznej, przekonamy się, że w ich przypadku istotną częścią jest też m.in. otwór rezonansowy, czyli stosunkowo duża dziura w pudle. Brak tego elementu spowodowałby, że grane na instrumencie dźwięki nie byłyby nagłośnione, nad nim znajdują się struny. Niekiedy przy otworze znajduje się tzw. łezka, która pełni funkcję ozdobną, a dodatkowo zabezpiecza pudło przed zniszczeniem w wyniku uderzania kostką do gry. Mają ją przede wszystkim gitary klasyczne oraz akustyczne.

 

Ile strun ma gitara?

Standardowo gitara jest wyposażona w sześć strun: Po trzy basowe i wiolinowe. Liczy się je od dołu, zaczynając od najcieńszej żyłki i kończąc na najgrubszej. Są instrumenty, które mają nieco więcej strun, siedem, osiem lub nawet dwanaście. Ich materiałem wykonania jest metal lub nylon, zależnie od rodzaju instrumentu. Nazwy strun w gitarze, zaczynając od dołu, to:

♦ E1,

♦ B2 lub H2,

♦ G3,

♦ D4,

♦ A5,

♦ E6.

Czasami zestaw strun zapisuje się w inny sposób, możemy spotkać oznaczenie ‘eBGDAE’. Zastosowanie małej i wielkich liter pozwala na odróżnienie żyłki najcieńszej od tej najgrubszej. Zapoznanie się z nazwami strun jest istotne, gdyż to ułatwia czytanie tabulatury i wyszukiwanie odpowiednich dźwięków na gryfie. Przydaje się to również podczas wymiany żyłek i samodzielnego budowania instrumentu.

Budowa gitary akustycznej, klasycznej czy elektrycznej – co wybrać?

To od nas zależy, jaki instrument zbudujemy: Akustyczny, klasyczny czy może jednak elektryczny. Warto dobrze przemyśleć tę kwestię, gdyż to pozwoli na odpowiednie zaplanowanie pracy. Gitara akustyczna ma metalowe struny, a tym samym bardziej donośne brzmienie i nadaje się do takich gatunków muzycznych jak: Folk, country czy indie, dobrze sprawdza się również podczas śpiewania przy ognisku. Model akustyczny lepiej pasuje do spokojniejszych piosenek, a elektryczny do muzyki rockowej, metalowej, jazzowej i bluesowej. Przed budową powinniśmy więc uwzględnić, jakie brzmienie najbardziej nas interesuje, aby później nie okazało się, że gotowy instrument nie do końca jest dopasowany do naszych preferencji.

Gitary akustyczne są często polecane osobom początkującym, jednak równie dobrze w ich przypadku może sprawdzić się model klasyczny. Z instrumentu elektrycznego czy elektroakustycznego z pewnością będą zadowoleni bardziej doświadczeni muzycy, którym marzy się oryginalna gitara. Z kolei basowe modele wybierają gitarzyści planujący grać w zespole.

 

Jak zbudować gitarę – sposób pierwszy

Wielu osobom wydaje się, że budowa gitary basowej czy innej jest bardzo skomplikowana. Nie zawsze musi tak być, bo jest na to kilka sposobów. Najłatwiejsze jest odkupienie starego instrumentu i odnowienie go zgodnie z własnymi preferencjami. Nie jest to tak trudne, jak budowanie gitary od początku do końca. Decydując się na takie rozwiązanie, możemy dobrze przyjrzeć się instrumentowi, poznać wszystkie elementy jego konstrukcji i to, jak są ze sobą połączone. Jeśli nie jest on bardzo uszkodzony, wystarczy zdemontować wszystkie części, dokonać drobnych napraw, pomalować pudło rezonansowe, a później wszystko ponownie złożyć. Przy okazji możemy wymienić poszczególne elementy na nowe, np. mostek do gitary. Znalezienie części nie powinno być dużym problemem, można zamówić je przez Internet. W razie potrzeby na pewno uzyskamy też pomoc bardziej doświadczonych gitarzystów, trzeba tylko znaleźć odpowiednie forum tematyczne. Odrestaurowany instrument będzie wyglądał jak nowy.

Jak zbudować gitarę – sposób drugi

Jeśli nie chcemy odnawiać starej gitary, ale wolimy też uniknąć samodzielnego przygotowywania wszystkich elementów krok po kroku, możemy zdecydować się na zestaw ‘zrób to sam’. Znajdują się w nim wszystkie niezbędne elementy konstrukcji, naszym zadaniem jest połączenie ich ze sobą i wykończenie. To ciekawe rozwiązanie, jeśli marzy nam się budowa gitary elektrycznej. Jednak trzeba mieć na uwadze, że nie zawsze wszystkie części konstrukcji są najlepszej jakości, dotyczy to w szczególności elektroniki. Jeśli brzmienie instrumentu nie będzie takie, jak początkowo oczekiwaliśmy, konieczna stanie się wymiana podzespołów na inne, a to może być kosztowne. Z tego względu niektóre osoby decydują się na zestaw, w którym są jedynie podstawowe elementy, w tym gryf i progi do gitary (jest tańszy), a elektronikę dobierają samodzielnie.

 

Jak zbudować gitarę – sposób trzeci

Instrument można też zbudować samodzielnie od początku do końca, choć jest to najbardziej czasochłonny sposób. Niezbędne jest zaopatrzenie się w narzędzia, a jest ich stosunkowo dużo: Wyrzynarka, frezarka, szlifierka, wiertarka z odpowiednimi wiertłami, ściski stolarskie, pilniki oraz drobne przyrządy. Trzeba przygotować również szablon pokazujący, jak gitara ma wyglądać. Co prawda część prac możemy powierzyć fachowcowi, ale trzeba liczyć się z tym, że będzie to spory wydatek. Kolejny koszt to zakup właściwego drewna, osprzętu i elektroniki, jeśli ma to być instrument elektryczny.

Nieco łatwiejsze jest zbudowanie gitary dla małych dzieci, które wykazują duże zainteresowanie muzyką. Instrument można przygotować z kartonu, poza nim potrzebne nam będą: Gazety lub pergamin, gumki recepturki, śruby lub gwoździe, klej na bazie mąki i wody, farby oraz pędzel. Z kartonu wycinamy pudło rezonansowe i gryf do gitary, sklejamy ze sobą poszczególne części i odstawiamy do wyschnięcia. Następnie obklejamy instrument gazetami lub pergaminem (najlepiej nałożyć kilka warstw), później na główce mocujemy śruby, a do nich gumki recepturki. Nie musimy zastanawiać się, jaka jest kolejność strun w gitarze, ponieważ będzie to tylko zabawka, a nie prawdziwy instrument. Drugi koniec gumek przywiązujemy do kartonowego mostka ze śrubkami i malujemy gitarę na wybrany kolor. Kiedy wyschnie, jest już gotowa do gry.

Czy samodzielna budowa gitary to dobry pomysł?

Zbudowanie gitary nierzadko jest skomplikowaną pracą, która zajmuje dużo czasu i wymaga cierpliwości, ale po zobaczeniu ostatecznego efektu można poczuć satysfakcję. Oczywiście nie jest to rozwiązanie dla każdego muzyka, jednak miłośnicy majsterkowania mogą uznać to za ciekawe wyzwanie. Poza tym jeśli nie chcemy, nie musimy budować instrumentu od początku do końca, już samo złożenie zestawu zrób to sam czy odrestaurowanie zniszczonego modelu może zapewnić dużo radości. Dużym ułatwieniem jest to, że możemy bez trudu znaleźć nowy gryf do gitary elektrycznej czy innej, a także otrzymać porady, jak dobrać odpowiednie elementy. Jeżeli obawiamy się, że nie poradzimy sobie z budową instrumentu, możemy zacząć od bardzo prostych prac, przykładowo wymienić siodełko. Gitara nie powinna się zniszczyć, jeśli wszystko zrobimy prawidłowo, a po zmianie wybranych części gra może okazać się bardziej komfortowa, choćby ze względu na obniżenie strun (wówczas dociskanie ich do progów będzie mniej męczące). Osoby, które dopiero zaczynają swoją przygodę z muzyką, zwykle nie decydują się na samodzielną budowę instrumentu, gdyż jest to dla nich zbyt skomplikowane. Kupując gitarę w sklepie, warto poprosić o poradę kogoś bardziej doświadczonego i sprawdzić, które modele cieszą się największą popularnością. To pozwoli na znalezienie solidnego i ładnie brzmiącego instrumentu.

 

 

 

Gitary elektryczne Ibanez – Ranking

 

Ibanez RG350 DXZ WH

 

Poszukującym dobrej jakościowo gitary elektrycznej polecamy Ibanez RG350 DXZ WH. Jest to model stworzony z myślą o profesjonalnych muzykach, jak i początkujących graczach. Produkt cieszy się dużą popularnością wśród konsumentów. Menzura produktu to 64,8 cm, z kolei promień modelu – 15,75”. Instrument ma 24 progi, a rozmiar „zerowego” progu wynosi 4,3 cm.

Pudło zostało wykonane z mahoniu, bo drewno to zapewnia dobrą akustykę dźwięków. Dzięki temu instrument sprawdzi się zarówno w mocniejszych, jak i spokojniejszych utworach. Całość obudowy ma wysoki połysk, przez co lepiej się prezentuje. Szyjkę gitary wykonano z klonu, bo jest to wytrzymały gatunek drewna. W tym modelu przetworniki zostały skonfigurowane w ustawieniu H-S-S, czyli ma on 2 elementy quantum humbucker i jeden quantum single-coil.

Z zakupu instrumentu zadowolonych jest wielu muzyków. Gitara ma ładny design i dzięki białej obudowie i specjalnie wyprofilowanemu korpusowi wyróżnia się na tle innych instrumentów. Jednak tym, co zostało szczególnie docenione przez użytkowników jest czyste brzmienie sprzętu.

 

 

 

 

Ibanez GRX70QA TRB

 

Model GRX70QA TRB to ładnie wyglądająca gitara elektryczna Ibanez w dobrej cenie. Od pierwszej chwili naszą uwagę przykuwa elegancki design produktu. Korpus instrumentu jest intensywnie czerwony. Ciekawy efekt wizualny zapewnia wysoki połysk modelu. Kształt gitary to Superstar, dlatego na pewno sprzęt spodoba się wielu muzykom.

Korpus, szyjka i top zostały zrobione z klonu. Jest to bardzo wytrzymały gatunek drewna odporny na zarysowania i wgniecenia. Materiał gwarantuje też dobrą akustykę, co pozytywnie wpływa na grane dźwięki. Konfiguracja przetworników w tym produkcie to H-S-H, czyli 2 Infinity R Humbucker i jeden Infinity RS Single-Coil. Menzura gitary to 64,8 cm, a promień wynosi 15,75”. W instrumencie znajdują się 22 progi, a rozmiar „zerowego” to 4,2 cm.

Opinie konsumentów o prezentowanym instrumencie są bardzo pochlebne. Z modelu zadowoleni są profesjonalni muzycy grający w zespołach, jak i początkujący twórcy, bo sprzęt sprawdzi się podczas nauki gry. Gitarę wykonano z wytrzymałego drewna, więc obudowa jest odporna na wiele typów uszkodzeń.

 

 

 

 

Ibanez RG2550Z-MYM

 

Polecamy zapoznanie się z modelem Ibanez RG2550Z-MYM, czyli elegancką gitarą elektryczną dla profesjonalnych muzyków. Dużym atutem produktu jest jego elegancki design. Korpus wykonany z drzewa lipy pokryty jest niebiesko-metalicznym kolorem o dużym połysku. Kształt instrumentu to Superstar, więc grając na nim poczujesz się, jak prawdziwa gwiazda rocka.

Szyjkę wykonano z mieszaniny drewna orzechowego i klonu, co gwarantuje dużą trwałość. W konsekwencji gitara jest odporna na zarysowania. Lipowe pudło jest z kolei gwarantem dobrej akustyki i czystego dźwięku. Instrument wykonano tak, by sprawdził się zarówno w szybkich metalowych utworach, jak i spokojnych rockowych balladach. Konfiguracja przetworników w tym sprzęcie to H-S-H, czyli ma 1 DiMarzio Air Norton, 1 DiMarzio True Single-Coil i 1 DiMarzio The Tone Zone.

Przed zakupem produktu polecamy przeczytać jego recenzje. Niemal wszyscy konsumenci są zadowoleni z zakupu gitary. Instrument pozwala wydobyć czysty dźwięk bez zniekształceń, dlatego zyskał uznanie profesjonalnych muzyków.

 

 

 

 

Jaką gitarę elektryczną Ibanez wybrać?

 

Dobry muzyk potrzebuje mocnej gitary, bo nadaje ona utworowi niepowtarzalne brzmienie. Jeśli planujesz karierę muzyka lub po prostu lubisz naukę gry, warto zainwestować w dobrej jakości produkt. Przed udaniem się do sklepu polecamy Ci przeczytanie naszego poradnika – znajdziesz w nim wiele przydatnych informacji.

Postanowiliśmy skupić się na instrumentach jednego z najlepszych producentów na rynku – Ibanez. Marka znana jest z tworzenia wysokiej jakości gitar basowych, klasycznych, akustycznych i elektrycznych. Do wykonania instrumentów używa się tylko sprawdzonych materiałów o dużej wytrzymałości.

Najlepsza gitara elektryczna Ibanez w 2024 roku jest nie tylko solidna, ale też dopasowana do danego stylu muzycznego. We wnętrzu takiego instrumentu znajduje się magnes sztabkowy w kształcie walca, który otoczono specjalnym, cienkim drutem. W momencie dotknięcia struny wytwarza się pole magnetyczne, przechodzi to do wzmacniacza, co skutkuje wytworzeniem dźwięku. Modele, które znajdziesz w sklepie, różnią się układem przetworników. Pierwszym typem są produkty S-S-S (trzy pojedyncze przyssawki) dedykowane do spokojnych gatunków. Dźwięk generowany przez urządzenie jest znacznie cieplejszy. Z kolei zwolennikom cięższych brzmień polecamy podwójne przetworniki (np. humbuckery). Gitara brzmi wtedy jasno i mocno, dlatego korzysta z niej wielu muzyków rockowych i metalowych. Model H-H (dwa humbuckery) sprawdzi się przy bardzo ciężkiej muzyce.

Bardzo ważny jest użyty materiał. Najlepsze gitary elektryczne Ibanez są wykonane z wytrzymałego drewna, które poprawia brzmienie instrumentu. Wielu producentów używa do wykonania swoich sprzętów olchy, gdyż gwarantuje równomierne rozłożenie tonów. Z kolei klon zapewnia wyraźne i jasne brzmienie. Mahoń i agatis są bardzo uniwersalne, dlatego warto zainwestować w takie modele, gdy poszukujemy pierwszego instrumentu.

Każdy muzyk musi samodzielnie wybrać kształtu korpusu. Dokonując zakupu upewnij się, że wystające elementy nie przeszkadzają Ci w czasie gry. W sklepach znajdziesz też produkty, które swoim wyglądem przypominają wyścigówki. Z nich najczęściej korzystają zawodowi muzycy. W tym poradniku chcemy Ci polecić płaskie gitary, gdyż są najbardziej uniwersalne.

 

Gitary elektryczne Fender – Ranking

 

Fender Squier Bullet Stratocaster Tremolo RW

 

Fender Squier Bullet Stratocaster Tremolo RW to gitara elektryczna Fender w dobrej cenie, która przeznaczona jest dla początkujących muzyków.

Korpus tego modelu ma 42 mm grubości i jest wykonany z drewna lipowego, które wykończono lakierem poliuretanowym. Gryf gitary jest klonowy i ma palisandrową podstrunnicę o promieniu 9,5 cala. Gitara ma 21 progów medium jumbo oraz 3 przetworniki single coil. Mostek typu tremolo został przykręcony do korpusu przy pomocy sześciu śrub.

Instrument dostępny jest w sześciu różnych odcieniach (Daphne Blue, Black, Brown Sunburst, Fiesta Red, Pink i Arctic White), dlatego każdy z pewnością znajdzie coś dla siebie. Osprzęt gitary jest chromowany, a płyta maskująca ma kolor biały. Sprzęt wyposażony jest w pięciopozycyjny przełącznik.

Osoby, które zakupiły gitarę Fender Squier Bullet Stratocaster Tremolo RW twierdzą, że jest ona w stanie sprostać potrzebom początkujących użytkowników. Konsumenci cenią ten model za łatwość użytkowania.

 

 

 

 

Fender Modern Player Telecaster Plus

 

Fender Modern Player Telecaster Plus to gitara elektryczna typu Telecaster, która charakteryzuje się eleganckim kształtem z jednym wycięciem. Instrument idealnie nadaje się do stylów, takich jak country i pop, ale może być także używany w przypadku cięższych brzmień.

Korpus sprzętu wykonany jest z litego drewna sosnowego, natomiast jego szyjka powstała z klonu. Całość pokryta została lakierem poliuretanowym. Gitara wyposażona jest w 22 progi oraz przetwornik typu humbucker, który generuje silny i mocny dźwięk. Mostek tego modelu jest stały, dzięki czemu dobrze sprawdzi się w przypadku początkujących graczy.

Gitara ma 5-pozycyjny przełącznik. Jej menzura ma długość 64,8 cm. Instrument zyskuje duże uznanie wśród konsumentów, którzy cenią go za elegancki design i solidne wykonanie. Jest to gitara, która może posłużyć gitarzyście przez wiele lat.

 

 

 

 

Fender American Special Stratocaster MN

 

Fender American Special Stratocaster MN to elegancka gitara typu Stratocaster, która zachwyca swoim klasycznym wyglądem w stylu lat 70.

Model ten wyposażony został w 3 przetworniki typu single-coil, które zainstalowano w olchowym korpusie. Gryf gitary jest klonowy i ma palisandrową podstrunnicę o promieniu 9,5 cala. Urządzenie ma 6 strun, jednostronny mostek typu tremolo oraz 22 progi, które razem wpływają na najwyższą jakość dźwięku.

Instrument świetnie się sprawdza w różnych stylach muzycznych i może być z powodzeniem używany zarówno przez początkujących, jak i bardziej doświadczonych gitarzystów. Przystawki Custom Shop Texas Special zapewniają piękne tony, które zachwycą każdego.

Gitara Fender American Special Stratocaster MN jest chętnie wybierana przez konsumentów, którzy doceniają jej ładny design, a także solidne wykonanie z dbałością o najmniejsze szczegóły.

 

 

 

 

Jaką gitarę elektryczną Fender wybrać?

 

Gitara elektryczna to kultowy instrument muzyczny, który kojarzony jest zwłaszcza z muzyką rockową. W ciągu 70 lat powstało wiele rodzajów tego typu sprzętów, a różne kształty, rozmiary oraz rodzaje niezbędnej elektroniki czy osprzętu nie pomogą początkującemu gitarzyście szybko wybrać odpowiedniego urządzenia dla siebie. Ze względu na wiele możliwości przygotowaliśmy ten artykuł, który pomoże Ci wybrać idealny model.

Fender to amerykańskie przedsiębiorstwo produkujące akcesoria i instrumenty muzyczne, w tym przede wszystkim gitary elektryczne, basowe i akustyczne, a także wzmacniacze czy struny. Firmę uważa się za pierwszego producenta gitary elektrycznej, którą wyprodukowano w 1947 roku. Fender do dziś oferuje swoim klientom wysokiej jakości instrumenty w przystępnych cenach.

Źródłem dźwięku instrumentu jest przetwornik, który składa się z magnesu i cewki. Produkuje on pole elektromagnetyczne, które reaguje na drgania strun. Wytworzony sygnał elektryczny trafia do wzmacniacza i wydobywa się dźwięk. Przetworniki można podzielić na dwie grupy – wersje pojedyncze (tzw. single) oraz podwójne (tzw. humbuckery). Modele typu single wytwarzają brzęczący dźwięk z udziałem wysokich częstotliwości i zazwyczaj używane są w popie, country lub rock’n’rollu. Przetworniki typu humbucker generują silny sygnał i dobrze znoszą zniekształcenia, dlatego bardzo dobrze sprawdzają się w cięższych gatunkach muzycznych, takich jak rock czy metal.

Istotny jest również mostek gitary, który może być stały lub ruchomy (tzw. tremolo). Pierwszy typ jest trwale przymocowany do korpusu. Nie wymaga on regulacji, dzięki czemu najlepiej sprawdzi się w przypadku osób początkujących. Ruchome mostki tremolo umożliwiają dostosowanie brzmienia do własnych potrzeb, gdyż przy ich użyciu możemy zmienić wysokość tonów, czyli obniżyć lub podwyższyć dźwięk. Wymaga to jednak większej wprawy i doświadczenia.

Najlepsza gitara elektryczna Fender w 2024 roku przede wszystkim powinna podobać się jej użytkownikowi. Może mieć ona różny kształt korpusu, a wybór zależy od indywidualnych preferencji. Najbardziej popularny i uniwersalny jest Stratocaster, który nadaje się do każdego stylu muzycznego. W sprzedaży spotkać możemy także takie oznaczenia korpusów, jak Les Paul, Telecaster, Super Strat, SG, Hard i Heavy czy V.

Kupując gitarę elektryczną musimy pamiętać, że potrzebujemy również dodatkowych akcesoriów. Najlepsze gitary elektryczne Fender sprzedawane są w zestawie ze wzmacniaczem oraz sprzętem nagłośnieniowym. Bardzo ważne jest również wyposażenie, które zazwyczaj stanowi pokrowiec, stojak, pasek czy kostka.

 

Czy zastanawiało Cię kiedyś, z czego składa się muzyka? Pewnie większość odpowiedziałaby, że z dźwięków. Jednak nie jest to do końca prawdą, więc taka odpowiedź będzie błędna. Zatem wiedząc już, że muzyka to nie jedynie zbiór różnych dźwięków, warto pójść o krok dalej i przeczytać poniższy tekst, w którym przedstawimy wiele terminów muzycznych.

Elementy dzieła muzycznego

Dzieło muzyczne składa się z kilku elementów, takich jak na przykład tempo, dynamika oraz rytm, które spójnie ze sobą współgrają. Wszystkich części składowych jest osiem. Każdy poszczególny składnik to tak naprawdę osobna kategoria, a dopiero na jej podstawie możemy opisać muzykę. Ponadto każdy jest odpowiedzialny za inną jej właściwość. Dlatego jeśli postanowimy zmienić cokolwiek w jednej kategorii, trzeba się z tym liczyć, że zmieni się cały utwór. Zatem części składowe, które porządkują dzieło muzyczne to:

– Melodyka – wyznacza następstwo dźwięków, które mają różną wysokości i inny czas trwania,

– Dynamika – to składowa, która reguluje natężenie dźwięku,

– Rytmika – jest odpowiedzialna za porządkowanie materiału dźwiękowego w czasie,

– Artykulacja – to czynnik określający sposób wydobywania dźwięku,

– Agogika – inaczej tempo – określa szybkość utworu,

– Kolorystyka – jest elementem określającym barwę dźwięku,

– Harmonika – odpowiada za porządkowanie współbrzmienia dźwięków w danym utworze.

 

Tempo muzyczne – definicja

Tempo, jak wcześniej już wspomniano, jest jednym z elementów w utworze muzycznym. Określa, jak szybko ma być dzieło wykonane. Już w pierwszej połowie XVII w. zaczęto w zapisie nutowym podawać szybkość wykonania utworu. Oczywiście początkowo było to tylko sporadyczne, jednak z czasem zyskało na popularności. Takie oznaczenie miało postać włoskiej nazwy tempa zlokalizowanej nad partyturą lub pięciolinią. Należy dodać, że obecnie nazwie często towarzyszą dodatkowe określenia, które opisują sposób wykonania utworu. Ponadto ustalenie tempa podawane jest najczęściej na początku utworów albo ich części są zwykle używane w charakterze tytułów, chyba że kompozytor nazwał dzieło inaczej. 

Historia określania tempa w muzyce

Pierwsze próby określania tempa, które miały miejsce już XV i XVI wieku, szły w 3 kierunkach:

– Oznaczanie tempa przy wykorzystaniu czynności wykonywanych przez człowieka albo jego organizmu – w szczególności za pomocą pulsu wypoczętego i zdrowego człowieka, kroczenia, a nawet uderzania motyką,

– Oznaczanie tempa przez wykorzystanie do tego urządzeń mechanicznych, takich jak między innymi wahadło czy zegar z sekundnikiem,

– Można też było oznaczyć czas trwania danego utworu w minutach i sekundach – z czego wynikało właśnie tempo.

Z początkiem XVII w. w zapisie nutowym zaczęto podawać szybkość, w której wykonano utwór pod postacią włoskiej nazwy, zapisując tempo w muzyce nad pięciolinią lub partyturą. Jednak taka metoda definiowała agogikę jedynie w sposób przybliżony. Z kolei w różnych szkołach i okresach historycznych danym określeniom nadawano także inne znaczenia.

Od w drugiej połowie XVIII wieku nazwie tempa zaczynają towarzyszyć również dodatkowe określenia, które opisywały sposób wykonania utworu (na przykład adagio cantabile – powoli oraz śpiewnie). Ponadto coraz częściej określenia tempa podawane są również w językach narodowych.

Z kolei proste i precyzyjne określenie tempa było możliwe od momentu, gdy wynaleziono metronom. Dodatkowo od tego czasu oprócz określeń słownych, można było nazwać je w sposób bezwzględny, czyli poprzez podanie liczby uderzeń na minutę z jednoczesnym określeniem jednostki rytmicznej, która odpowiadała uderzeniom metronomu. Za domyślną jednostkę uznaje się ćwierćnutę, jednak można też wybrać inną, oczywiście jeśli będzie ona bardziej naturalna dla danego dzieła muzycznego (np. półnutę czy ósemkę)

 

Co to jest tempo w muzyce?

Tak naprawdę jest to szybkość, z jaką grane jest dzieło muzyczne. Rozpiętość agogiki jest stosunkowo duża, gdyż czasem tempo w muzyce jest bardzo wolne, a innym razem naprawdę szybkie. Jest to element zaplanowany przez kompozytora w konkretnym dziele muzycznym. Dodatkowo interesując się muzyką, powstawaniem utworu i zabawą z tempem, warto wspomnieć o urządzeniu, które nazywa się multiefekt gitarowy. Jest to sprzęt, dzięki któremu zwykły utwór będzie bogatszy o dodatkowe dźwięki i nada temu zupełnie nowe brzmienie.

Jakie wyróżniamy rodzaje tempa w muzyce?

Tempo muzyczne możemy podzielić na 3 główne kategorie: Szybkie, wolne i umiarkowane. W trakcie trwania utworu oczywiście może się ono zmieniać. Ponadto ma również wpływ na brzmienie muzyki oraz sposób jej odczuwania przez potencjalnego słuchacza. Zatem ten sam utwór muzyczny będzie zupełnie inaczej brzmiał, kiedy zagramy go szybko, a inaczej kiedy wolno.

 

Najczęściej stosowane tempa oraz ich włoskie nazwy

Wolne tempa w muzyce, czyli: 

– Largo – oznaczające szeroko i bardzo powoli,

– Lento – czyli powoli, wolno,

– Grave – to w przetłumaczeniu – poważnie, ciężko, wolno,

– Adagio – znaczy wolno, powoli,

Umiarkowane tempo w muzyce wyróżnia:

– Andante – w przetłumaczeniu oznacza z wolna lub w tempie spokojnego kroku,

– Allegretto – czyli żywo (jednak nieco wolniej niż allegro),

– Moderato – znaczące nic innego, jak umiarkowane,

Szybkie tempo w muzyce:

– Vivo – czyli żywo,

– Allegro – w tłumaczeniu oznacza prędko, ruchliwie lub wesoło,

– Vivace – znaczy prędko, z ożywieniem,

– Presto – oznaczające szybką agogikę,

– Presto vivacissimo – oznacza bardzo żywo,

– Prestissimo – czyli maksymalnie szybko. 

W niektórych częściach dzieła muzycznego tempo może się stopniowo zmieniać na przykład z umiarkowanego w najszybsze tempo w muzyce. Takie zmiany oznaczane są przy pomocy włoskich słów, takich jak accelerando, które oznacza coraz szybciej i ritardando, co oznacza coraz wolniej. Zmiany można także oznaczyć specjalnymi znakami, dokładniej chodzi o znak fermata, który to oznacza, że dana nuta powinna trwać dłużej, niż na to wskazywałaby jej notacja.

Ponadto tempa można modyfikować uzupełniającymi określeniami, które według reguł języka włoskiego umieszczamy po lub przed ich nazwą. Odnoszą się one do określenia ruchu, nastroju, a nawet charakteru utworu. Przykłady to:

– ad libitum – czyli według upodobania, swobodnie,

– agitato – gwałtownie, burzliwie,

– appassionato – oznacza namiętnie, z pasją,

– appena – znaczy prawie, w ogóle, prawie nic,

– cantabile – śpiewająco i śpiewnie,

– deciso – czyli zdecydowanie, stanowczo,

– dolce – słodko,

– energico – oznacza energicznie,

– in modo – w stylu,

– lacrimoso – czyli smutno, żałobnie,

– leggiero – dosłownie lekko,

– malinconico – oczywiście oznacza melancholijnie,

– marciale – czyli marszowo, w tempie marsza,

– moderato – umiarkowanie,

– non molto – nie bardzo, dla przykładu allegro non molto – oznacza nie bardzo ruchliwie,

– scherzando – zabawnie. 

Co oznacza rubato?

Rubato oznacza chwiejność tempa, która wynika z dowolnego skracania i wydłużania dźwięków w czasie wykonywania danego utworu muzycznego. Jest ono grane w taki sposób, aby na przestrzeni całej fazy albo taktu granego rubato zgadzał się z tym oryginalnym.

Do tego celu służy właśnie cała paleta przeróżnych określeń. Naprowadzają one wykonawcę na to, aby właściwie interpretować utwór. Zazwyczaj chwilowe zmiany tempa zakończone są określeniem – „a tempo”. Oznacza ono powrót do początkowej agogiki. Wyróżniamy:

– animato – ruchliwiej,

– accelerando – przyspieszając,

– allargando – rozwlekając,

– meno mosso – czyli mniej ruchliwie,

– doppio movimento – oznacza dwa razy szybciej, 

– poco un poco mosso – przetłumaczone na trochę ruchliwiej,

– morendo – zamierając, 

– rallentando – zwalniając,

– piú mosso – bardziej ruchliwie,

– tenuto – oznacza wytrzymując,

– stringendo – coraz gwałtowniej

 

Czas trwania tempa

Zwykle dzieło muzyczne ma stałe i charakterystyczne tempo przez długość jego trwania. Agogika określa, jak szybko utwór ma być wykonany. Niegdyś nikt nie zadawał pytań, jakie są tempa w muzyce, gdyż przez wiele lat określano je przede wszystkim za pomocą kilku słów, np. moderato – umiarkowanie, allegro – wesoło, czy allegretto – ruchliwie. Jednak było to stosunkowo nieprecyzyjne. W muzyce często dochodzi do łączenia kilku utworów w jeden, aby melodia mogła przechodzić jedna w drugą, tempo musiało być jednakowe albo chociaż podobne. Dlatego też wprowadzono nową wielkość, która miała charakteryzować agogikę – Beats Per Minute (BMP). Dla wyjaśnienia BMP równe 120 oznacza 120 uderzeń przez minutę.

Jakie jest przeciętne tempo piosenek?

Tempo ma zazwyczaj od 105 do 153, a średnio 120 uderzeń na minutę. Żywe tempo w muzyce odnosi się do utworów typowo tanecznych, mających najczęściej BMP równe 120 – 135 uderzeń na minutę. Piosenki tak zwane do słuchania na przykład podczas długich wieczorów w domu mają 120 uderzeń, co klasyfikuje je jako tempo umiarkowane.

Warto też wspomnieć o optymalnym czasie trwania utworu. Z jednej strony nie powinien być za długi, gdyż stanie się monotonny, a w zbyt krótkim trudno będzie zrealizować wszystkie elementy strukturalne, o których pisaliśmy na początku tekstu. Zatem najlepsza długość to ta z przedziału 3:00-4:00, a najlepiej 3:20-3:40. Zatem wiedząc, jaką długość oraz tempo powinien mieć utwór, można wyliczyć liczbę taktów, z jakich ma być on zbudowany.

 

Co to jest metronom i do czego służy?

Metronom jest urządzeniem, które określa czy utwór muzyczny jest w bardzo wolnym tempie, czy może charakteryzuje go raczej szybkie tempo. W każdym razie oznacza szybkość utworu. Używa się go w czasie ćwiczeń muzycznych i komponowania. Zbudowano go z mechanizmu zegarowego, który napędzano sprężyną i wystającym do góry wahadłem, które jest jednocześnie skalą, gdzie przesuwa się ciężarek, kiedy umieścimy go przy zadanej wartości tempa. Skala ta jest wycechowana od 40 do 208 wychyleń wahadła przez minutę, a odpowiada to stosowanej współcześnie mierze. Niektóre wersje mają dzwonek, akcentujący co drugie, trzecie, a nawet, co czwarte uderzenie. 

 

 

 

Muzyka rockowa, pomimo że powstała w połowie XX wieku, to nadal potrafi wzruszyć do łez. Ma spore grono odbiorców, którzy o jej utworach potrafią opowiadać godzinami, w dużym stopniu przyczyniła się również do powstania subkultury młodzieżowej. Jaka jest historia muzyki rockowej i jak popularne utwory wpływają na kształtowanie się dzisiejszego społeczeństwa?

Choć dla jednych stanowi cięższy typ muzyki, to rock nadal jest popularny wśród słuchaczy, którzy na koncerty swoich ulubionych zespołów przyjeżdżają tłumami. Uważa się, że fani muzyki rockowej odznaczają się wielką wrażliwością na piękno i kulturę, w jednej minucie możemy płakać wraz z nimi, aby zaraz móc wspólnie się śmiać i cieszyć chwilą. Co takiego ma w sobie styl rockowy, którego niekiedy wytatuowany fan zamiast motocyklowych rajdów z kolegami woli spędzić czas z rodziną?    

 

Historia muzyki rockowej

Połowę XX wieku uważa się za początek rocka. Powstał on w Stanach Zjednoczonych. Obecnie za najpopularniejszy rodzaj muzyki rozrywkowej uważany jest właśnie rock. Definicja wskazuje przede wszystkim na rodzaj wokalno-instrumentalny, a jako gatunek stanowi on połączenie amerykańskich elementów folkloru muzycznego z muzyką bluesową graną na instrumentach, takich jak na przykład gitara elektryczna. 

Za początek muzyki rockowej uważa się powstanie w 1955 roku piosenki „(We’re Gonna) Rock Around The Clock” stworzonej przez B. Haleya z grupą The Comets i tak też rozpoczęła się moda rock’n’roll. Lata 50. to nowa epoka w historii muzyki.

Muzyka rockowa lat 60. to przede wszystkim doskonale nam znany Elvis Presley. Artysta w swoich utworach łączył dynamiczny blues z dźwiękami country i westernu. Znacząco zapisał się on na kartach muzyki i jednocześnie zyskał miano króla  — nowego jak na tamte czasy gatunku, jakim był rock and roll. Historia informuje nas, że poprzednikiem muzycznym rocka był nurt rockabilly, który łączył ze sobą pochodzącą z lat 20. niesforną hillybilly z elementami country i bluesa. Z kolei najpopularniejszym zespołem rockowym na arenie międzynarodowej do dziś jest grupa The Beatles, która przełamała wszelkie możliwe stereotypy, w tym przede wszystkim brzmieniowe, harmoniczne i melodyjne. Swoje piętno odcisnęła nie tylko w rock and rollu, ale na całej na muzyce rozrywkowej.  

W przypadku muzyki rockowej możemy również mówić, że była pewną siłą społeczno-kulturową wyrażającą bunt młodego pokolenia względem osób dorosłych. Lata 70., muzyka rockowa i ówczesna popkultura były przełomowe, ponieważ nowy gatunek zaczął pojawiać się również w stylach i formach muzyki poważnej i koncertowej. Podczas publicznych wystąpień rockowym artystom zaczęły towarzyszyć orkiestry symfoniczne, grupy baletowe, a także chóry. Obecnie koncerty ubarwiają ciekawe formy laserów, efekty świetlne oraz tzw. ciężki dym. 

Muzyka rock przeszła olbrzymią rewolucję. Miało to miejsce w momencie pojawienia się tak zwanego pub rocka, czyli gatunku tworzonego na żywo w dyskotekach przez muzyka miksującego nagrania lub w studiu muzycznym. Nurt muzyki rockowej, czyli pub rock, nawiązywał do tradycji ludowej i charakteryzował się prostą formą grania.

Muzyka rockowa lat 90. to pojawienie się kolejnego gatunku, który utrzymuje się oczywiście do dzisiaj, czyli hip-hopu. Swoje rytmy przeniósł on do muzyki tanecznej, gdzie łączył ze sobą elementy rapu, disco, funk i soul, tworząc jednocześnie odrębną kulturę wśród młodych osób. Stąd też pojawił się popularny taniec break dance oraz teledyski muzyczne, w których licznie pojawiały się deskorolki i elementy graffiti. W późniejszym czasie hip-hop zaczął wykorzystywać elementy jazzu i tak powstał hip-hop jazz. Inne popularne odmiany rocka to między innymi hard rock, folk rock, rock gotycki, pop rock czy też country rock.

 

Polska muzyka rockowa

Na polską muzykę rockową znacząco wpłynęła sytuacja w kraju, z tego też względu gatunek ten pojawił się w nieco specyficznych warunkach, a jego początki przypadają na koniec lat 50. XX wieku. Lata 60. to pojawienie się na polskiej scenie muzycznej solisty Czesława Niemena, który wydał album „Dziwny jest ten świat”, z czołową piosenką o tym samym tytule. Był to protest artysty na sytuację, jaka miała miejsce w tamtym czasie w Polsce. Utwór szybko zyskał miano hitu, a artysta jako pierwszy otrzymał za album nagrodę Złotej Płyty. 

Polska dobra muzyka rockowa była grana także przez pojawiające się w tamtym okresie zespoły muzyczne. Za pierwszy uważa się Rhythm and Blues, który później zmienił nazwę na Czerwono-Czarni. Grupa przez pewien czas rywalizowała o względy publiczności z innym bandem o podobnej nazwie – Niebiesko-Czarni. Później w coraz w większym tempie rozwijała się muzyka rockowa. Zespoły tworzyły się bardzo szybko, co było oczywiście zrozumiałe, ponieważ rock rozgościł się także i na arenie międzynarodowej. W Polsce powstali Skaldowie, swoją twórczość zapoczątkowały również Czerwone Gitary. 

Polska najlepsza muzyka rockowa swoje piętno odcisnęła przede wszystkim w latach 80. Był to jednocześnie okres uznawany za jeden z najbardziej dopracowanych w dziejach krajowej muzyki. Oczywiście przede wszystkim należy wspomnieć o politycznym i społecznym zaangażowaniu wszystkich artystów, których twórczość przypadła na lata 80. Piosenki rockowe były wówczas reakcją na wprowadzenie stanu wojennego i jego niekorzystnych skutków na cały kraj. 

Rozkwitała polska muzyka rockowa, lata 80. były pewnego rodzaju boomem w dziejach coraz bardziej popularnego gatunku. Uważa się, że przyczynił się do tego w znacznym stopniu występ grupy Maanam z piosenką „Boskie Buenos”. Twórcom sprzyjało przede wszystkim poluzowanie cenzury i co niektórych może zdziwić — powstanie „Solidarności”. Polska była gotowa do zmian, a młode pokolenie pragnęło, aby ich głos miał szerokie znaczenie. Polska muzyka rockowa lat 80. była otuchą dla złej sytuacji ekonomicznej kraju, w ten sposób artyści chcieli dać ukojenie swoim słuchaczom. Uważa się, że okres ten stanowił przełomowy moment dla polskiego rocka i był jedyną szansą na jego rozwój oraz zyskanie sobie grona słuchaczy. Muzyka od zawsze była pewnego rodzaju terapią, jednak nikt nie przypuszczał, że lata 80. wpłyną tak znacząco na rocka, że będzie on górował nad popularną rozrywką. Polskie piosenki rockowe były nie tylko wyrażaniem swoich emocji, ale stały się przede wszystkim punktem wyjścia do buntu młodego pokolenia i próbą odnalezienia nowej, lepszej rzeczywistości. 

Panująca w ówczesnych czasach władza dała pewnego rodzaju przyzwolenie na spory rozwój gatunku muzycznego. Był w tym duży podstęp, ponieważ nie chciano, aby ludzie wychodzili na ulicę i protestowali, dlatego też organizowano liczne koncerty, które zbierały rzeszę młodej publiczności. Rytmiczny rock wraz z ogłoszeniem 13 grudnia stanu wojennego wszedł na nowe tory. Wprowadzone zasady znacznie skomplikowały zawodowe życie artystów, chociaż tak samo jak dotychczas, starali się oni dużo, a może i jeszcze więcej koncertować. Trudna sytuacja polityczna kraju skłoniła twórców do pisania odważnych tekstów, których głównym tematem była przede wszystkim ciężka sytuacja kraju. Wokalistki rockowe, jak na przykład Olga Jackowska (Kora), ale również i mężczyźni (np. Grzegorz Ciechowski — solista Republiki) opierali swoją ideologię na pewnej strategii, jaką była metafora przekazu. Kora stworzyła m.in. utwór pt. „Nocny patrol”, w którym dokładnie opisała obowiązki tamtejszych stróżów prawa. 

Muzyka rockowa w Polsce w latach 80. wytworzyła również całkiem inną strategię niż tę dotyczącą sytuacji politycznej kraju. Otóż artyści zdecydowali się na sporą ekspresję i bezpośrednie wyrażanie swoich uczuć oraz emocji. Przykładem tego jest piosenka Kobranocki „Kocham Cię jak Irlandię”, gdzie artysta opowiada o odrzuconym przez kobietę uczuciu.   

Nowy rodzaj muzyczny trwał do lat 90., a w drugiej połowie przestał się intensywnie rozwijać. Przyczyną była duża komercjalizacja rynku muzycznego. Rock wówczas przejął trend wytwórni fonograficznych. Zespoły, jakie powstały w tym czasie, jak np. O.N.A, Myslovitz, czy też T. Love nie wytworzyły nowego schematu muzycznego, a jedynie  powielały te zachodnie, zaczerpnięte z muzyki rozrywkowej o pochodzeniu rockowym.  

Polski rock – klasyka wśród wykonawców

♦ Lady Pank – grupa rockowa powstała w 1981 roku we Wrocławiu. Jej założycielami są Jan Borysewicz i Andrzej Mogielnicki. Lady Pank uważany jest za jeden z najważniejszych zespołów w historii polskiego rocka. Artyści wydali 20 płyt i rekordową liczbę przebojów. Największą popularność zyskali w 1983 roku, kiedy odbyli ponad 360 koncertów, na których zjednali sobie rzeszę fanów. Swoimi piosenkami, takimi jak „Kryzysowa narzeczona”, „Mniej niż zero”, czy też „Zostawcie Titanica”, zapisali się w historii polskiego rocka.

♦ Perfect – polski zespół rockowy powstały w 1980 roku, jednak swoją największą popularność zdobył trzy lata później. Uważa się, iż bez Perfectu, którego współzałożycielem był Zbigniew Hołdys, polski rock nie byłby spełnionym gatunkiem muzycznym. Wokalista Grzegorz Markowski do dziś cieszy się ogromną popularnością, którą zawdzięcza następującym piosenkom: „Autobiografia”, „Nie płacz Ewka” oraz „Chcemy być sobą”.

♦ Budka Suflera – zespół w 1974 roku w Lublinie założył Krzysztof Cugowski oraz zmarły już Romuald Lipko. Początkowo grupa przyjęła nazwę Prompter’s Box, gdzie w późniejszym okresie uległa spolszczeniu i tak też zespół zaczął koncertować jako Budka Suflera. Krzysztof Cugowski, wykonując piosenki swoim charakterystycznym głosem, zjednał sobie setki słuchaczy. Po utwory zespołu takie jak: „Twoje radio”, „Jolka Jolka”, „Za ostatni grosz”, czy również „Piąty bieg”, fani nadal chętnie sięgają. 

♦ Maanam – zespół powstał w Krakowie w 1975 roku. Jego wokalistka Olga Jackowska, znana fanom jako Kora, zawładnęła polskim rockiem szczególnie w latach 80., kiedy to zaczęła jednać sobie słuchaczy utworami o tematyce społeczno-politycznej. I choć artystka odeszła już kilka lat temu, to jej twórczość i utwory nadal pozostają z fanami i są jak najbardziej aktualne. Takie hity jak „Kocham Cię kochanie moje”, „Nie poganiaj mnie, bo tracę oddech” oraz „Boskie Buenos” zapisały się na kartach polskiej muzyki.

♦ Kobranocka – polski zespół rockowy, który powstał w Toruniu w 1985 roku. Swoją popularność zyskał w latach 80., kiedy to grupa za pomocą swoich tekstów zaczęła wyrażać osobiste przeżycia i ogromną ekspresję. Najpopularniejszy utwór, „Kocham Cię jak Irlandię”, do dziś wywołuje w słuchaczach spore emocje, pomimo że tekst nie należy do skomplikowanych. Utwór premierę miał w 1989 roku na antenie Polskiego Radia. Wielkim sukcesem zarówno piosenki, jak i całego zespołu, było utrzymanie się przez 4 tygodnie  na pierwszym miejscu muzycznej listy przebojów.

Najpopularniejsze zagraniczne gwiazdy rocka

♦ Coldplay – zespół rockowy, który powstał w Londynie. Grupa ma na swoim koncie sprzedaż 50 milionów płyt, liczne koncerty w Stanach Zjednoczonych oraz ważne nagrody w branży muzycznej. Niektórzy uważają, że zespół jest następcą grupy U2. Swoje początki, które przypadają na rok 1996, muzycy zawdzięczają w głównej mierze wokaliście oraz gitarzyście zespołu, którzy zaczęli pisać teksty piosenek. Od tamtej pory grupa przyjaciół, która spotkała się w college’u, zasłynęła w branży muzycznej. W 1998 roku zespół rozpoczął swoje próby. Już pierwsze kawałki uwidoczniły, że Coldplay ma szansę na ogromną karierę. Ciągłe koncerty przyciągające coraz to większe grono fanów, pozytywne recenzje utworów oraz obcowanie ze stacjami radiowymi sprawiły, że popularność grupy rozrastała się coraz bardziej. Do największych utworów Coldplay zaliczamy: „Trouble”, Don’t Panic”, czy też „In My Place”.

♦ Queen – brytyjski zespół rockowy, który w 1970 roku powstał w Londynie. Grupa uważana jest za jedną z wybitniejszych w historii rocka. Jej członek – Freedie Mercury, nigdy nie pozwolił mówić o sobie jako o liderze, ponieważ uważał, że wszyscy przedstawiciele wkładają ogrom pracy i wysiłku w istnienie zespołu. Wyjątkowość brzmień nie pozwala na przypisanie grupy Queen do jednego, konkretnego stylu rocka. Zespół zyskał popularność za sprawą takich utworów jak: „Bohemian Rhapsody”, „I Want To Break Free”, „We Are The Champions” czy też „Don’t Stop Me Now”.

♦ Nickelback – rockowy zespół założony w 1995 roku w Kanadzie. Dużą popularność zyskał przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych. Swoją nazwę grupa zawdzięcza jednemu z jej członków. Chad Kroeger pracował wówczas w barze szybkiej obsługi, gdzie często do swoich klientów mawiał „Here’s your nickel back”, czyli oto pańska reszta, którą stanowiła pięciocentówka. Do popularniejszych utworów grupy należą: „Lullaby”, „Never Gona Be Alone” oraz „Trying Not to Love You”.

♦ Kings of Leon – zespół w 1999 roku założyło trzech braci wraz ze swoim kuzynem. Jego nazwa dotyczy bezpośrednio ojca i dziadka rodzeństwa. Największą popularność grupa zyskała w Europie, a 5 lipca 2009 roku i 6 lipca 2013 roku Kings of Leon wystąpili w Polsce na Open’er Festival. Przychylność publiczności zdobyli takimi utworami jak: „Sex on Fire”, „King of The Rodeo”, czy też „Use Somebody”.

♦ Guns N’ Roses – amerykańska grupa powstała w 1985 r., wyróżniająca się mocnym stylem, jakim jest hard rock. Zespół jest znany publiczności przede wszystkim z charakterystycznego brzmienia gitar i głosu Axla Rose. Oprócz mocnych utworów Guns N’ Roses ma na swoim koncie także kilka poruszających ballad rockowych. Do najpopularniejszych piosenek grupy należą: „Don’t Cry”, „November Rain” oraz „It’s So Easy”.