Słynni kompozytorzy muzyki poważnej grający na fortepianie

Umiejętność gry na fortepianie daje wiele możliwości. Opanowanie nut oraz dobra synchronizacja obu dłoni pozwalają grać także na innych instrumentach klawiszowych. Jak się okazuje, większość słynnych kompozytorów była jednocześnie pianistami. Które nazwiska już na zawsze zapisały się wśród autorów muzyki poważnej komponowanej na fortepianie? 

Georges Bizet

Alexandre César Léopold Bizet, znany jako Georges Bizet, urodził się 25 października 1838 roku w Paryżu we Francji. Pochodził on z rodziny o muzycznych korzeniach. Jego matka była pianistką, ojciec kompozytorem i nauczycielem śpiewu. Od początku życia rodzice byli dla muzyka wzorem do naśladowania oraz stali się jego pierwszymi nauczycielami. Pierwsze lekcje brał w wieku 4 lat. Dopiero gdy ukończył 10. rok życia, dostał się do paryskiego konserwatorium. W czasie studiów gry na organach i fortepianie jego nauczycielami byli Charles Gounod oraz Fromental Hàlevy. Pierwsze dzieło kompozytorskie mężczyzny, „Symfonia C-dur” powstało w 1855 roku, a dwa lata później otrzymał nagrodę z rąk Jakuba Offenbacha za jednoaktową operetkę „Le Docteur Miracle”. Po przyznaniu prestiżowej nagrody Grand Prix de Rome otrzymał szansę na wyjazd na stypendium do Włoch. W Rzymie kompozytor zaczął tworzyć dzieła, takie jak utwór religijny „Te Deum”, operę buffa „Don Procopoio” oraz odę „Vasco da Gama”. Po śmierci matki w 1860 roku Georges Bizet przyjechał do rodzinnego Paryża. Wówczas powrócił do tworzenia nowych aranżacji na fortepian, wzorując się na dziełach innych kompozytorów. W 1867 roku napisał kompozycję operową „Piękne dziewczę z Perth”. Najsłynniejsze dzieło kompozytora powstało w 1873 roku, była to inspirowana folklorem hiszpańskim opera “Carmen”. Dwa lata po premierze kompozytor zmarł z powodu ataku serca. 

Bedřich Smetana

Bedřich Smetana to jeden z najwybitniejszych kompozytorów pochodzących z Czech. Mężczyzna urodził się na terenie Cesarstwa Austrii 2 marca 1824 roku. Jego twórczość jest kojarzona ze specyficzną muzyką wywodzącą się z Czech. W dzieciństwie Bedřich Smetana uczył się gry na skrzypcach i fortepianie. Dopiero w wieku 16 lat rodzice zdecydowali, że młody chłopak pojedzie do Czech i tam podejmie pierwsze studia muzyczne. W Pradze Bedřich udzielał lekcji jako nauczyciel muzyki, a następnie otworzył własną szkołę muzyczną. W 1874 roku stracił słuch w wyniku zapalenia kości, jednak wciąż komponował. Do najsłynniejszych dzieł kompozytora powstałych w czasie, gdy nie słyszał, należą: cykl „Moja Ojczyzna” (1872-79), kwartety smyczkowe „Z mojego życia” (1876) oraz inne utwory skomponowane na fortepian, polki, a także tańce czeskie. Inne znane melodie to „Dwie wdowy”, „Libusza” czy „Czarcia ściana”. W 1883 roku kompozytor trafił do szpitala z problemami psychicznymi, a rok później zmarł w Pradze. 

Pierre Boulez

Pierre Boulez urodził się 26 marca 1925 roku w Montbrison we Francji. Od najmłodszych lat brał lekcje gry na fortepianie, jednak początkowo wiązał swoją przyszłość z matematyką. Dopiero w 1942 roku po przeprowadzce do Paryża poświęcił się muzyce. W trakcie nauki mężczyzna uczęszczał na różne zajęcia, w tym na analizę muzyczną prowadzoną przez O. Messiaena. Wykorzystał wówczas swoje umiejętności matematyczne, tworząc nowe koncepcje struktury i inne formy muzyczne. Przykładem jego twórczości są „Młot bez mistrza” oraz „Structures I”. W latach 1955 – 1957 skomponował dzieło pt. „III Sonata fortepianowa”. W późniejszym okresie tj. latach 70. XX wieku stworzył wiele znanych utworów, takich jak: musical „Ainsi parla Zarathoustra”, utwór orkiestralny „Rituel: In Memoriam Bruno Maderna”, koncert skrzypcowy „Messagesquisse” czy miniatury fortepianowe „Douze Notations”. 

Karol Szymanowski

Karol Szymanowski przyszedł na świat w niewielkiej wsi Tymoszówka na Ukrainie, 3 października 1882 roku. W wieku 7 lat pod kierunkiem ojca rozpoczął naukę gry na fortepianie. Dopiero w późniejszych latach życia został zapisany do szkoły muzycznej w Elizawetgradzie. Wówczas jego nauczyciel Gustaw Neuhaus odkrył jego zdolności kompozytorskie. W latach 1901 – 1905 kompozytor studiował w Warszawie. Wybrał profile: harmonia u Marka Zawirskiego oraz kontrapunkt i kompozycja u prof. Zygmunta Noskowskiego. Jego pierwsze symfonie to m.in. “Sonata fortepianowa nr 1 c-moll op. 8”, “Wariacje b-moll op. 3”, “Fantazja op. 14” czy “Uwertura koncertowa E-dur op. 12”. W czasie tworzenia pierwszych symfonii mężczyzna zapoznał się także ze Stefanem Żeromskim, Grzegorzem Fitelbergiem, Arturem Rubinsteinem oraz Witkacym. W 1912 roku Karol Szymanowski przeprowadził się do Wiednia. Po odbyciu wielu podróży do Francji zainteresował się muzyką Claude’a Debussy`ego. Dzięki temu powstały pierwsze utwory takie jak “Dwanaście etiud op. 33 na fortepian”, “Kwartet smyczkowy nr 1 op. 37”, “Nokturn i Tarantela op. 28” oraz “Koncert skrzypcowy nr 1 op. 35”.