Moda na gramofony powróciła już jakiś czas temu. Niektórym osobom taki sprzęt kojarzy się z przestarzałym, zakurzonym odtwarzaczem. Jednak, jeżeli sprawdzisz nasze propozycje, to zobaczysz, że to nieprawda i obecnie dostępne gramofony są unowocześnione. Jednym z najciekawszych sprzętów jest Technics SL-1210 GREG-K. Prezentowany gramofon jest bardzo dobrze wykonany. Ramię jest bardzo czułe, do tego stopnia, że wyłapuje wszystkie dźwięki zapisane na płycie. Samo urządzenie jest wyposażone w nowoczesny silnik, który nie generuje dużych drgań i dlatego nic nie przeszkadza muzyce swobodnie wybrzmiewać z gramofonu. Nie każdemu taki model może się spodobać. Jeżeli jesteś jedną z takich osób, to może zainteresuje Cię inny model, a jest nim Technics SL-1200GAE GOLD LE. Gramofon wygląda bardzo ciekawie i generuje wysokiej jakości dźwięki, które ponadto są bardzo ciepłe w brzmieniu.

 

 

Tabela porównawcza

 

 

 

Gramofony Technics – ranking

 

 

Technics SL-1210 GREG-K

 

Urządzenie o nazwie Technics SL-1210 GREG-K jest gramofonem wyposażonym w napęd bezpośredni. Stanowi on połączenie tradycyjnej technologii analogowej z niezwykle zaawansowaną technologią cyfrową. Prezentowany produkt zapewnia bardzo bogate brzmienie, które z pewnością zachwyci wszystkich miłośników muzyki zapisanej na płytach winylowych.

Ramię gramofonu Technics SL-1210 GREG-K śledzi obroty umieszczonej na talerzu płyty oraz zapewnia bardzo precyzyjny odczyt. Swoim kształtem przypomina ono literę „S”, a do jego stworzenia wykorzystano aluminiową rurkę. Takie rozwiązanie sprawia, że ramię jest bardzo czułe, a do tego wytrzymałe. Sztywny korpus powyższego urządzenia i silikonowa guma gwarantują z kolei dobrą izolację od drgań, a także dobre tłumienie wibracji.

Jak twierdzą konsumenci, prezentowany przez nas sprzęt to gramofon Technics w dobrej cenie, który może sprostać nawet najbardziej wygórowanym oczekiwaniom. Produkt prezentuje się wyjątkowo nowocześnie, a do tego pozwala uzyskać doskonałej jakości dźwięk. Ponadto jego obsługa nie jest zbyt skomplikowana i wszyscy powinni sobie z tym poradzić.

Technics SL-1210 GREG-K to gramofon wzorowany na jednych z najstarszych modeli. Sprzęt jest wyposażony w bezrdzeniowy silnik. Model pojawił się na rynku w 2016 roku. Jest to dobry gramofon Technics do 6500 zł.

 

Zalety

Silnik: Silnik jest zaprojektowany w taki sposób, że generuje on bardzo precyzyjne oraz równomierne obroty. Dlatego podczas odtwarzania muzyki nie usłyszymy żadnych zakłóceń ani zniekształconego dźwięku, dzięki czemu możemy cieszyć się dobrą jakością muzyki.

Ramię: Ramię urządzenia odczuwa nawet najmniejsze drgania. W rezultacie możemy wychwycić najmniejsze zmiany akustyczne w danej piosence.

Wykonanie: Test gramofonów Technics wykazuje, że ten model został bardzo dobrze wykonany. Jego korpus ma kilka warstw i dlatego też jest sztywny. Znajduje się w nim również specjalna guma silikonowa, która tłumi drgania. Sprzęt można bez problemu zamontować na stojaku.

Jakość dźwięku: Ze względu na solidną konstrukcję opisywanego urządzenia, generowany dźwięk jest bardzo dobrej jakości.

Złącza: Producent zadbał o to, aby złącza były jak najlepszej jakości. Gramofon można podłączać do innych urządzeń bez potrzeby zakupu dodatkowych kabli.

 

Wady

Gabaryty: Gramofon jest dość duży. Jego wymiary to 45 cm x 17 cm x 37 cm. Waży on prawie 12 kg, więc przenoszenie nie jest łatwą czynnością.

 

 

 

 

Technics SL-1200GAE GOLD LE

 

Gramofon Technics SL-1200GAE GOLD LE to nowa wersja kultowego już urządzenia słynnej, japońskiej marki. To model analogowy wyposażony w napęd bezpośredni, który jest dedykowany w szczególności DJ-om oraz prezenterom radiowym. Opisywany produkt został wyposażony w innowacyjny rdzeń silnika napędu pozbawiony żelaza. To pozwoliło wyeliminować wibracje i zachować wysoki moment obrotowy.

Model SL-1200GAE GOLD LE wyróżnia niezwykle solidna, odporna na uszkodzenia konstrukcja wykonana ze stali. To sprawia, że opisywany produkt może posłużyć bardzo długo, nawet przy częstej eksploatacji. Wykorzystane do jego produkcji nowoczesne technologie i rozwiązania pozwoliły uzyskać ciepły, dobrze oddający wszystkie szczegóły dźwięk.

Jak wynika z opinii konsumentów, jedną z największych zalet prezentowanego gramofonu jest doskonała jakość wykonania, jak również funkcjonalność. Sprzęt jest idealny zarówno do użytku domowego, jak również bardziej profesjonalnego (np. w stacji radiowej lub klubie muzycznym).

Technics SL-1200GAE GOLD LE to gramofon, z pomocą którego można odtwarzać zarówno stare, jak i nowe płyty. Powstał on w 2016 roku. Wymiary sprzętu wynoszą 46 cm x 10 cm x 35 cm.

 

Zalety

Barwa i jakość dźwięku: Dźwięk generowany przez urządzenie jest bardzo ciepły i miły dla ucha. Dodatkowo dźwięk jest dobrej jakości, więc możemy cieszyć się czystą melodią, bez żadnych szumów.

Ramię: Konstrukcja ramienia pozwala na bardzo dokładne rozpoznawanie wszystkich dźwięków. Ani na chwilę nie odrywa się ono od płyty.

Wykonanie: Gramofon odznacza się bardzo dobrym wykonaniem. Ma on mosiężne wykończenie, dzięki czemu bardzo ładnie wygląda i nie trzeba się martwić, że zostanie on porysowany.

 

Wady

Nóżki: Jedynym słabym elementem gramofonu są nóżki. Po pewnym czasie kolor może odpryskiwać, a one same przestaną wyglądać estetycznie.

 

 

 

 

Technics SL-1200 GEG-S

 

Pod nazwą Technics SL-1200 GEG-S skrywa się gramofon manualny z napędem bezpośrednim. Został on wyposażony w bezrdzeniowy silnik pozbawiony żelaza, dzięki czemu udało się wyeliminować często spotykany problem z nieregularnością obrotów. Prezentowane urządzenie ma trzywarstwową konstrukcję z płytą wykonaną z mosiądzu i aluminium. Takie rozwiązanie zapewnia tłumienie wibracji i zwiększa wytrzymałość sprzętu.

Powyższy gramofon gwarantuje wysokiej jakości dźwięk bez żadnych zakłóceń. Wszystko za sprawą zastosowania specjalnych podzespołów i nowoczesnych technologii, które eliminują powstawanie nadmiernych wibracji oraz hałasów w czasie obrotu płyty. Zaletą jest również wykorzystanie wysokiej jakości złączy umożliwiających łatwe podłączenie oraz odłączenie kabli w razie potrzeby.

Z krążących w sieci opinii można wywnioskować, że najlepsze gramofony Technics cechuje precyzyjna regulacja balansu oraz ramię o wysokiej czułości. Model Technics SL-1200 GEG-S spełnia oba te wymagania. W jego przypadku regulacja balansu została wykonana przy użyciu specjalistycznego sprzętu regulacyjnego. Poza tym w ramieniu produktu zastosowano lekki magnes, który świetnie tłumi hałasy i doskonale wyczuwa ruch początkowy. To umożliwia precyzyjny odczyt płyty winylowej umieszczonej na talerzu.

Technics SL-1200 GEG-S to gramofon, który pobiera około 14 W. Jego wymiary wynoszą 45 cm x 17 cm x 37 cm. Sprzęt ma napęd bezpośredni. Gramofon ma kolor srebrny.

 

Zalety

Wykonanie: Według opinii jest to jeden z najlepiej wykonanych gramofonów. Jego korpus, a także miejsce odtwarzania płyt nie jest podatne na uszkodzenia. Dokładnie tak samo, jak nóżki oraz ramię.

Jakość dźwięku: Wiele osób zachwala jakość dźwięku, jaki wydobywa się z płyt podłączonych do urządzenia. Dźwięk jest czysty oraz ciepły, po prostu miły dla ucha.

Silnik rotacyjny: Producent postarał się o to, aby silnik sprzętu emitował równomierne drgania. Właśnie dzięki nim muzyka jest odtwarzana bez problemu.

 

Wady

Transport: Jeżeli chcesz często zmieniać pozycję gramofonu, to nie będzie to zbyt łatwe. Sprzęt waży prawie 20 kg i jest stosunkowo duży, więc zmiana miejsca może być uciążliwa.

 

 

 

 

Jaki gramofon Technics wybrać?

 

Gramofony to urządzenia z przeszłości, które dziś wracają do łask. Właśnie dlatego najpopularniejsi muzycy wydają swoje nowe albumy nie tylko na płytach CD, ale także na tych winylowych. Każdy, kto chciałby cofnąć się w czasie i powspominać młode lata, powinien pomyśleć o zakupie tego typu sprzętu. W poniższym poradniku podpowiadamy, jakim cechom tych specyficznych produktów należy się przyjrzeć. Przygotowaliśmy też krótkie zestawienie 3 ciekawych gramofonów Technics.

 

 

Technics to japońska marka należąca do Panasonic Corporation, czyli jednego z największych producentów elektroniki użytkowej. Stała się ona popularna głównie dzięki produkowanym gramofonom wyposażonym w napęd bezpośredni. Obecnie w jej ofercie znajdziemy bardziej nowoczesne urządzenia tego typu, które zapewniają wysoką jakość dźwięku i możliwość przywołania miłych wspomnień związanych ze słuchaniem muzyki na płytach winylowych.

Dostępne w sklepach gramofony możemy podzielić na modele manualne i automatyczne. Produkty należące do pierwszej grupy mają prostą konstrukcję i nie są wyposażone w żadne systemy wspomagające ich pracę. Chcąc posłuchać muzyki, musimy samodzielnie ustawić, a następnie opuścić igłę. Z kolei urządzenia automatyczne robią niemal wszystko za nas. My musimy jedynie umieścić płytę w przeznaczonym do tego miejscu i nacisnąć przycisk. Zwykle gramofony automatyczne są znacznie tańsze niż manualne. Niemniej miłośnicy muzyki przekonują, że samodzielna obsługa urządzenia nie jest zbyt trudna, ani niekomfortowa.

Robiąc zakupy musimy przyjrzeć się kilku istotnym kwestiom. Pierwszą z nich jest rodzaj napędu. Napęd bezpośredni szybko rozpędza talerz, umożliwia także zmianę prędkości, co docenią w szczególności osoby pracujące jako DJ-e. Do użytku domowego dobrze może sprawdzić się też sprzęt z napędem paskowym. W jego przypadku talerz porusza się za sprawą pasków. Jest on lepiej odizolowany od silnika, więc podczas słuchania muzyki nie pojawia się charakterystyczny szum.

Najlepszy gramofon Technics w 2024 roku dla osób, które nie miały nigdy do czynienia z takim sprzętem będzie produkt, który w komplecie posiada wkładkę. To właśnie ten element odczytuje sygnał zapisany w rowkach płyty winylowej. Wkładka składa się z cewki, magnesu i igły. Wybierając model z wkładką nie musimy zakładać jej samodzielnie, co na początku jest stosunkowo trudnym zadaniem. Osoby potrafiące samodzielnie dobrać wkładkę mogą bez przeszkód kupić urządzenie nie posiadające tego elementu w zestawie.

 

Kiedy mówimy o aparacie mowy, pierwsze słowa, jakie z nim kojarzymy to usta, krtań i płuca. Jednak ten mechanizm jest nieco bardziej rozbudowany, gdyż tak naprawdę obejmuje całe ciało. Jest to związane z tym, że poszczególne części ciała w różny sposób biorą udział w wydawaniu głosu, a także najważniejszej składowej tego procesu, jakim jest oddychanie. Istotne jest, aby w ciele nie było żadnych napięć, gdyż one utrudniają mówienie. Ważna jest też prawidłowa postawa w czasie, gdy coś mówimy, ponieważ brak równowagi powoduje, że znacznie trudniej jest efektywnie wydobyć głos.

Ponadto należy podkreślić, że głos ludzki jest w takiej samej kondycji, w jakiej w danym czasie jest nasze ciało. Zatem jeśli się nie wysypiamy, nie dbamy o nawodnienie organizmu i źle się odżywiamy, to zaraz będzie to zauważalne w wydobywanym przez nas głosie. Będzie mniej dźwięczny, suchy, a czasem nawet może się załamywać. Ponadto mowa jest wówczas często albo za cicha, albo za głośna lub może towarzyszyć nam zadyszka. Takich problemów nie da się zniwelować, działając jedynie doraźnie. Poprawa głosu wymaga od danej osoby długofalowych zmian w dotychczasowym stylu życia, co często nie jest łatwe. 

Oczywiście możemy pracować nad jakością głosu (aby na przykład głos kobiecy nie był piskliwy) poprzez systematyczne wykonywanie treningów. Takie ćwiczenia mogą trwać po kilka minut dziennie, więc nie zabiorą za dużo cennego czasu. Podczas codziennego treningu wyrabia się prawidłowe nawyki, które tak naprawdę potem będziemy wykonywać podświadomie.

Jak powstaje głos?

W głosie ludzkim dźwięki powstają przez złożone działanie wielu narządów:

♦ Tchawicy z krtanią oraz wiązadeł głosowych, które się w niej znajdują, 

♦ płuc z przeponą, czyli aparatu oddechowego,

♦ nasady, a dokładniej znajdującej się nad krtanią jamy gardłowej oraz nosowej (komory rezonansowe), jak również języka, zębów i warg.

Więzadła głosowe mają zdolność zbliżania się, a potem rozsuwania, dlatego możliwe jest regulowanie głośni – inaczej strojenie. Źródło dźwięku głosu ludzkiego to drgający słup powietrza, który wprowadzany jest w drganie w czasie przechodzenia przez więzadła. Dodatkowo zmieniający się układ, a także napięcie więzadeł sprawia, że głos ma odpowiednią dynamikę i wysokość.

Różnice w budowie fałd głosowych są powodem różnego brzmienia głosu u poszczególnych osób, również w obrębie tej samej płci.

Według typologii ogólnej – rodzaje głosu dzielimy na:

♦ Żeńskie – soprany, mezzosoprany, alty,

♦ męskie – tenory, barytony, basy,

♦ dziecięce lub chłopięce – soprany, alty,

 

Barwa głosu

Barwą głosu jest zespół cech, na który składają się walory wrodzone – genetycznie uwarunkowane, akustyczne oraz anatomiczne. Zaraz obok takich czynników, jak wysokość, natężenie i czas trwania, barwa jest podstawowym parametrem naszego głosu. Można dodać, że ma ona dwa istotne zakresy znaczeniowe:

♦ Jako naturalna cecha wrodzona i charakterystyczna dla danej osoby. Jest zależna bezpośrednio od budowy oraz funkcjonowania układów, takich jak oddechowy, fonacyjny i artykulacyjny. Taka barwa głosu jest odbierana subiektywnie przez przeciętnego słuchacza, jako miła lub niemiła dla ucha, czy też ładna – brzydka, a nawet osobliwa lub nijaka Samą barwę można określić, jako: Jasna, ciemna, ciepła, zimna, metaliczna, aksamitna, miękka, twarda, a nawet szorstka. Zatem określeń jest stosunkowo dużo. Warto również zaznaczyć, że przez mikrofon studyjny nasz głos również będzie miał inne brzmienie. 

♦ jako środek ekspresji w mowie, który uwarunkowany jest poruszanym tematem i emocjonalnym stosunkiem mówcy do niego. W związku z tym to samo słowo albo zdanie można wypowiadać z innym zabarwieniem, to znaczy: Z miłością, łagodnie, ostro lub zimno. 

Barwę głosu można modyfikować, jednak jest to trochę ograniczone przez warunki anatomiczne mówcy. Ponadto efektywność pracy nad głosem i jego barwą jest uzależniona od wrażliwości słuchowej osoby mówiącej. Ponadto barwę głosu powinno się świadomie wykorzystywać przez mówiącego w przekazach językowych. Taka informacja dotyczy głównie aktora, wokalisty, recytatora, gdyż właśnie dla  tych osób i związanych z nimi zawodów realizacja mówionego tekstu jest podstawowym narzędziem wykonywanej przez nich profesji.

Głos ludzki

Definiując głos ludzki, trzeba napisać, że są to wibracje wytwarzane przez struny głosowe człowieka. Fałdy głosowe w połączeniu z takimi narządami, jak usta, zęby i język mają możliwość wytworzyć szerokie spektrum dźwięków. Ponadto możemy całkowicie zmienić znaczenie wypowiedzi, dzięki manipulacji tonu albo akcentowania pojedynczych części swojej wypowiedzi. Barwa, jak i skala głosu są właściwością osobniczą, zatem mogą się nieco różnić w poszczególnych przypadkach. 

 

Skala głosu ludzkiego

Skala głosu ludzkiego jest zakresem dźwięków, które wytwarza głos. Różni się ona w zależności od wieku człowieka (dzieci, młodzież i dorośli), płci oraz rodzaju głosu, jakim dana osoba dysponuje. Przeciętna skala dorosłego człowieka to 1,5 oktawy. Należy zaznaczyć, że u osób śpiewających rozszerza się ona od 2 do nawet 3 oktaw. Poniżej przedstawiamy, jakie wyróżniamy rodzaje głosów w muzyce:

♦ Skala altu – g (czasem f) – g2,

♦ skala mezzosopranu – a – g2 (liryczny), g – c3 (dramatyczny),

♦ skala sopranu – c1 – c3, niekiedy e3 (koloratura nawet do g3),

♦ skala basu – E – d1 (bas profondo od C),

♦ skala barytonu – G/A – g1,

♦ skala tenoru – c – c2 (czasem d2),

♦ skala kontraltu – c – c2

 

Rodzaje głosów

Tak naprawdę istnieje kilka klasyfikacji, które opisują rodzaje głosu. Jednak wszystkie te podziały mają umowny charakter. Skala głosu to jedno z kryteriów, które stosujemy w muzyce, aby wyodrębnić jego rodzaje. Oprócz tego, do rozróżniania głosu bierzemy pod uwagę barwę, a także usytuowanie dźwięków przejściowych. Pomocniczo w określeniu głosu stosuje się też metodę anatomiczną, która przy pomocy badania laryngoskopowego bada rozmiary naszych strun głosowych.

Jak wiadomo, każdy z nas rodzi się z innym głosem. Należy zauważyć, że jeden jest niższy a drugi wyższy, jeden cięższy, a inny lżejszy czy nawet jeden jaśniejszy, a drugi ciemniejszy. Dlatego biorąc pod uwagę czynniki, takie jak ciężar głosu, jego barwę i rozpiętość skali, dokonano systematyki głosów ludzkich. Najbardziej popularny podział rozróżnia głosy żeńskie i męskie. 

W kategorii głosu wyróżniamy 3 rodzaje głosów żeńskich:

♦ Alt – to głos o ciemnej barwie, jest również często nazywany kontraltem. Nazwa ta pochodzi od wprowadzonego do polifonicznych utworów głosu contratenor altus albo krótko altus, czyli bardzo wysoki głos męski – wysoki kontratenor. Ponadto alt to najniższy głos kobiecy, jednak jest wyższy od męskiego. Zazwyczaj obejmuje on skalę od g (e) do c2.  Jego odmiany to alt dramatyczny, komediowy i niski.

♦ Mezosopran  – to głos średni. Zatem nie jest to ani wysoki, ani też niski.  Należy zauważyć, że są w muzyce takie głosy, których skala nie jest w stanie sięgnąć w dół do najniższych dźwięków, mowa tutaj o wymienionym wcześniej głosie zwanym alt, niektóre z nich nie sięgają także w górę do najwyższych dźwięków sopranu. Obejmuje skalę od a1 (g) do g2 (a2). Do odmian mezzosopranu należy głos: Koloraturowy, dramatyczny i liryczny.

♦ Sopran – jest to wysoki głos żeński, a także typowy dla dzieci oraz kastratów. Zazwyczaj obejmuje on skalę od c1 do a2, jednak może sięgać nawet do c3, czy h3. Ze względu na elementy techniki wokalnej oraz barwę wyróżniamy jego 3 rodzaje głosów:   Sopran dramatyczny (jest głosem kobiecym o dużej sile brzmienia oraz wyrazu, ciemnej barwie i dużej nośności. Jest to połączenie mezzosopranu i altu, jednak różni się od sopranu lirycznego, a także koloraturowego), sopran liryczny (ma jasną barwę z jednoczesną dużą siłą. Dodatkowo ma cechy liryczne), sopran konturowy (najwyższy głos kobiecy, który charakteryzuje się dużą ruchliwością, miękkością i lekkością. Ponadto znajduje się w dużej skali oraz sporej biegłości, co oznacza, że może precyzyjnie i szybko wykonać pasaże oraz ozdobniki). 

Głos sopran, ma jeszcze inne odmiany: Młodzieńczo-dramatyczny, komediowy, dramatyczny, charakterystyczny i ultra dramatyczny.

Głosy męskie również mają podział. Zatem poniżej przedstawiamy rodzaje głosów męskich:

♦ Bas – to głos, który jest  najniższy pośród męskiego podziału muzycznego. Partia basu zapisywana jest w kluczu basowym. Jego zakres może wahać się od dużej oktawy mi-fa do oktawy fis. Należy podkreślić, że wyróżniamy kilka odmian basu: Śpiewny – cantante, komiczny – buffo, głęboki – profondo, poważny, a także ciężki bas komediowy. Podobnie, jak w przypadku głosów żeńskich, tak również w podziale męskim wyróżniamy pośredni głos baryton.

Basy różnią się barwą oraz wysokością, może to być niski głos lub wysoki. Jako głos, bas jest niezwykle ekspresyjny, jednak nie ma wielu osób posługujących się tą barwą.

♦ Baryton – ma rozległą skalę oraz jaśniejszą barwę w stosunku do głosu basowego. Ten mieszczący się w środkowym zakresie skali głos męski również ma swój podział (baryton liryczny, kawalerski, bohaterski, charakterystyczny i komediowy). Jest to średni głos męski, mieszczący się od A do praktycznie pierwszej połowy oktawy głosu. Rodzaj barytonowy można określić takimi synonimami, jak: Bogaty, mocny, aksamitny, a także bardziej lub mniej ruchliwy. Ponadto może być również zbliżony barwą do tenoru – taki przypadek nazywa się tenor barytonem. 

♦ Tenor to głos męski, wysoki. Jego zakres obejmuje od początku tonację molową do początku drugiej oktawy. Podobnie jak w sopranach czy odpowiednikach żeńskich sopranów, tenory również są podzielone na głosy dramatyczne i liryczne, a oprócz tego jeszcze bohaterskie, komediowe i charakterystyczne.

♦ Kontratenor to bardzo rzadki, a zarazem najwyższy głos męski.  Sięga on od początku małej oktawy do często nawet końca sekundy. Ciekawostką jest, że sztuka takiego śpiewu odrodziła się w połowie XX wieku. Zazwyczaj śpiewacy kontratenorowi wykonują partie, które napisano dla wykastrowanych śpiewaków w epoce baroku. Obecnie można powiedzieć, że kontratenor zyskuje na popularności.

 

Głosy dziecięce

Naturalna wysokość głosu to wynik budowy naszego aparatu głosowego. Im fałdy głosowe są krótsze, a krtań mniejsza, tym wyższy głos. Dlatego też u dzieci jest on wysoki, ponieważ ich krtań jest jeszcze bardzo mała. Zatem analogicznie u dorosłego człowieka jest niski, z uwagi na to, że ma właśnie większą krtań, więc i fałdy głosu są dłuższe. W etapie dorastania ten narząd u dziewcząt powiększa się w normalnym spokojnym tempie, z kolei u chłopców, krtań, bo o niej mowa, zaczyna rosnąć znacznie szybciej pomiędzy 11 a 15 rokiem życia. Jej poszczególne części zaczynają szybko się rozrastać – w związku z tym pojawia się problem z głosem, czyli tak zwana faza mutacji. Po jej upływie u dziewcząt głos obniża się o mniej więcej kwartę, a u chłopców zwykle o oktawę. 

Głos kastratów 

Głos kastratów (popularny głównie w okresie od XVI do XVIII wieku) był to odrębny głos męski, który obecnie ma znaczenie jedynie historyczne. Rozwijał się on u ówczesnego mężczyzny na skutek wykonanej kastracji w okresie dojrzewania. Pozbawienie w sposób chirurgiczny narządów płciowych, powodowało brak męskich hormonów, a to z kolei przyczyniało się do zatrzymania wzrostu oraz rozwoju krtani. Trzeba zaznaczyć, że przy normalnym rozwoju męskiego organizmu, takie mutacje głosu nie miały miejsca. Efektem po kastracji była dziecięca krtań w ciele dojrzałego mężczyzny.  Zatem mógł on zachować barwę oraz skalę głosu oczywiście chłopięcego o poszerzonym rejestrze piersiowym, który sięgał nawet do d2. Głos kastrata odpowiednio wyszkolony miał duże możliwości wyrazu, a także mógł wykonać nawet najtrudniejsze pasaże – był to taki wysoki głos chłopięcy. Znanym kastratem był Farinelli, którego skala głosu przekraczała 3,5 oktawy. Dzisiaj partie kastratów wykonują soprany dramatyczne albo alty.

 

Dyszkant

Jest to rodzaj głosu, który nie ma określonej skali. Praktycznie jest równy sopranowi, jednakże od osób, które śpiewają dyszkantem, wymaga się mniejszej rozpiętości. Dyszkant nacechowany jest w górnym rejestrze jasną, niezwykle czystą i  klarowną barwą. Zasadniczo dyszkant to w pewnym sensie głos uboższy od sopranu. Ponadto odznacza się większą prostotą, a nawet wręcz surowością, mniejszą głębią,  oraz jest pozbawiony vibrato. 

 

Problemy z głosem

Prawidłowy głos jest wyposażony w swoje cechy charakterystyczne, czyli jest dźwięczny, czysty i miękki. Ponadto pozbawiony jest zabarwienia nosowego i towarzyszących szumów, nie ma zbędnego napięcia oraz jest adekwatny do płci i wieku.

Niezależnie od tego, jakie typy głosu posiadamy, to nierzadko zdarza się, że odmawia nam on posłuszeństwa. Jest to o tyle problematyczne, że dla niektórych osób głos jest narzędziem pracy, więc takie sytuacje u nich nie mogą mieć miejsca. 

Przyczyn problemów z głosem jest wiele. Część z nich powstaje w wyniku uszkodzenia któregoś elementu aparatu mowy. Zazwyczaj jednak źródło problemu to niepoprawna emisja głosu. Za duża i intensywna eksploatacja głosu może być przyczyną przemęczenia narządów mowy. Ponadto wysiłkowe używanie głosu może spowodować wystąpienie guzków śpiewaczych. Oczywiście nie należy ich bagatelizować, ponieważ brak jakiegokolwiek leczenia może skutkować bezgłosem albo innymi poważnymi chorobami. Leczeniem wszelkich chorób i schorzeń związanych z głosem zajmuje się foniatra, a terapią – specjalista od  emisji głosu. 

 

 

 

Pojęcie barwy dźwięku jest ściśle związane z głosem ludzkim, który jest wytwarzany przez struny głosowe. Może mieć określoną częstotliwość i jest uważany za najdoskonalszy instrument dęty. Zagłębiając się w temat barwy głosu, można jednak dowiedzieć się wiele więcej ciekawych faktów, o których niektórzy nie wiedzą. Na początek warto wyjaśnić znaczenie poszczególnych pojęć związanych z głosem ludzkim oraz barwą dźwięku. 

Co to jest głos ludzki? 

Głos ludzki od zawsze ciekawił badaczy, którzy chcieli wiedzieć wszystko o tym niezwykłym aparacie. Według definicji są to wibracje generowane przez struny głosowe człowieka, czyli dźwięki mające określoną częstotliwość. Fałdy głosowe, które współpracują z ustami, językiem, a także z zębami umożliwiają wytworzenie szerokiego spektrum dźwięku słyszanego przez odbiorcę. Osoba mówiąca jest w stanie manipulować tonem głosu, a także akcentować na pojedyncze części wypowiedzi dając do zrozumienia czy dana wypowiedź jest np. pytaniem lub stwierdzeniem. Oprócz tego głos ludzki w bardzo prosty sposób zdradza uczucia osoby, która się wypowiada, co pozwala określić, czy jest smutna, wesoła, podekscytowana, przygnębiona czy zdenerwowana. Po tonie głosu można także poznać, czy mówiącemu na czymś zależy, czy nie oraz jakie jest nastawienie nadawcy. 

Jak już wcześniej wspomniano, głos powstaje za pomocą fałd głosowych. Więzadła głosowe znajdujące się powyżej tchawicy różnią się długością w zależności od płci. U kobiet ich długość wynosi od 12 do 17 mm, a u mężczyzn od 17 do 25 mm. Więzadła są chronione przez nagłośnię, która zamyka się w momencie przełykania pokarmu. Każdy przynajmniej raz w życiu przez przypadek zadławił się pożywieniem, co skutkowało chwilowym duszeniem. Więzadła znajdujące się w krtani są przytwierdzone bezpośrednio do strony rdzenia kręgowego. Nie są one połączone, a w momencie wytwarzania dźwięku szpara głośni zwęża się, umożliwiając powstanie drgania, które objawia się wytworzeniem dźwięku. Warto wiedzieć, że wysokość głosu jest zależna od tego, jak bardzo napięte są fałdy głosowe. Głośność mowy jest uzależniona od szybkości, z jaką powietrze przepływa. 

Głos ludzki to bardzo złożony instrument, który można modyfikować za pomocą napięcia fałd głosowych oraz ilości przepływającego powietrza. Oprócz tego o jego zmianie decyduje także ułożenie języka, kształt klatki piersiowej, a także szyi. Przez prawidłowe ustawienie aparatu głosowego można zwiększyć siłę głosu, zmienić jego barwę czy poszerzyć skalę. Wiele osób nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że głos ludzki mimo tego, że jest uważany za instrument dęty, również może się zepsuć. Istnieje wiele powodów tego, że ktoś nagle traci możliwość wypowiadania słów. Bardzo często winna jest temu niepoprawna emisja głosu, przemęczenie narządów mowy, a także choroby i wady z tym związane. Co ciekawe, każdy człowiek zupełnie inaczej słyszy swój głos, niż brzmi on w rzeczywistości. Wystarczy wykonać próbkę nagrania z użyciem wysokiej jakości sprzętu, takiego jak mikrofon studyjny, aby się o tym przekonać i wyraźnie usłyszeć głos. 

 

Co to jest barwa głosu?

Barwa głosu ludzkiego zwana także barwą dźwięku lub tembrem jest cechą pozwalającą na odróżnianie instrumentów oraz głosów. Jest bezpośrednio uzależniona od wielu czynników, takich jak rodzaj, ilość oraz natężenie tonów, co wiąże się ze spektrum harmonicznym. Warto wiedzieć, że barwa danego instrumentu może się dowolnie zmieniać w zależności od: Sposobu wytwarzania dźwięku, siły, z jaką zostaje wzbudzony, jego częstotliwości, a także zmiany w czasie. Barwa głosu jest elementem, którym można sterować, modyfikować oraz edukować, jednak otrzymany efekt jest ściśle uzależniony od tego, jakie są warunki anatomiczne mówcy. To, w jaki sposób ktoś pracuje nad barwą, jest uzależnione także od wrażliwości słuchowej konkretnej jednostki. Ważne jest to, aby świadomie korzystać z możliwości wyrażania oraz wiedzieć, czym jest funkcja impresywna, oraz ekspresywna. 

Barwa dźwięku głosu ludzkiego ma także dwa zakresy znaczeniowe, co oznacza, że: 

♦ Jest cechą całkowicie naturalną i charakterystyczną dla konkretnej osoby. Zależną od budowy oraz prawidłowego funkcjonowania układu oddechowego, artykulującego oraz fonacyjnego. Może być odbierana przez słuchacza jako niemiła lub miła, brzydka lub ładna, a także nijaka lub osobliwa. Oprócz tego może być określana jako ciemna, jasna, aksamitna, metaliczna, zimna, ciepła, szorstka, twarda lub miękka. 

♦ Można ją wykorzystać jako środek ekspresji w mowie, jest związana z emocjonalnym stosunkiem osoby mówiącej oraz uwarunkowana tym, jaki temat został poruszony. W zależności od słowa lub całego zdania takie samo określenie może mieć wiele zabarwień. Emocje kierują tym, czy wypowiedziana treść będzie odebrana łagodnie, zimno, ostro czy w pozytywnym kontekście. 

Od czego zależy barwa głosu?

Wiedząc już, czym jest barwa głosu, warto poszerzyć wiedzę o informacje związane z tym, od czego jest zależna. Kluczowym i jednym z pierwszych elementów wpływających na to jest krtań, czyli organ mający bardzo szeroką skalę częstotliwości. W przypadku mężczyzn w okresie dojrzewania dochodzi do powiększenia, co jest związane ze zmianą głosu, u kobiet nie występuje takie zjawisko. W procesie fonacji to właśnie mięśnie wewnątrzkrtaniowe mają kluczowe znaczenie i bezpośredni wpływ na napięcie więzadeł głosowych zwanych także strunami głosowymi. Wpływają one na otwarcie głośni, co ma wpływ na brzmienie głosu. Jak wiadomo, krtań to jeden z bardziej ruchliwych narządów, a ruchy mają wpływ na zmianę pojemności rezonatorów. Nawet niewielki ruch krtani może wpłynąć na jakość dźwięku, jaki wydobywa się z gardła. Wysokość lub barwa głosu są uzależnione od częstotliwości bodźców nerwowych, które docierają z ośrodkowego układu nerwowego. Wibracje zwane także drganiem fałd głosowych są wytwarzane pod ciśnieniem stłoczonym tuż pod głośnią powietrza, które w kolejnym etapie rozchodzą się we wszystkich możliwych kierunkach i docierają do jamy podgłośniowej, tchawicy, następnie do klatki piersiowej, a także do jamy ustnej i nosowej. Wytworzony słup powietrza w rytmiczny sposób rozrzedza się oraz zagęszcza, a częstotliwość drgań jest uzależniona od ich masy, co oznacza, że większa masa wpływa na wytworzenie niskiego głosu. Z tego względu słyszalna jest różnica między głosem kobiety a głosem mężczyzny. Warto wiedzieć, że bardzo duży wpływ na barwę głosu mają rezonatory biorące udział w całym procesie rezonansu, który polega na wzmocnieniu dźwięku przez przestrzeń rezonacyjną. 

 

Barwa głosu – rodzaje

Przeglądając różnego typu klasyfikacje, można zaobserwować, że jest ich wiele i każdy opisuje rodzaj głosu inaczej. Bardzo często podziały mają jedynie charakter umowny, a skala głosu jest stosowana jako jedno z kryteriów, które pozwala na wyodrębnienie konkretnych rodzajów. W większości przypadków stosuje się metodę anatomiczną pozwalającą na bardziej precyzyjne określenie. Jakie wyróżnia się głosy żeńskie, męskie oraz dziecięce? 

Głosy żeńskie

      • Alt/kontralt: Najniższy głos kobiecy, który jest typowy także dla dzieci oraz kastratów. Obejmuje skalę od g (e) do c2. Ma ciemną barwę, a jego odmiany to alt niski, alt komediowy, a także alt dramatyczny. 

      • Mezzosopran: W klasyfikacji znajduje się między sopranem i altem. Częściowo obejmuje oba oraz skalę od aI (g) do g2 (a2). Tak samo, jak alt jest głosem o ciemnej barwie. Jego odmiana to mezzosopran dramatyczny. 

      • Sopran: Uważany za najwyższy głos kobiecy, który może być typowy zarówno dla dzieci, jak i dla kastratów. Obejmuje skalę od cI do a2, jednak w skrajnych przypadkach może sięgać do c3 lub h3. Jest to głos kobiecy o dużej sile brzmienia, nośności oraz wyrazu. Ma ciemną barwę, która jest wyższa od mezzosopranu i altu oraz niższa od sopranu lirycznego. Wyróżnia się jasną barwą, a także dużą siłą. Ma cechy liryczne, a inne odmiany to m.in. sopran charakterystyczny, sopran komediowy, sopran ultradramatyczny, a także sopran młodzieńczo-dramatyczny. 

 

Głosy męskie

      • Bas: Uznawany za najniższy głos męski, który zwykle obejmuje skalę, zaczynając od F (c) do eI. Ma bardzo ciemną barwę, a co najważniejsze charakteryzuje się dużą nośnością. Wśród odmian można wyróżnić: Bas-baryton mający skalę zbliżoną do barytonu, bas śpiewany, bas głęboki, bas komiczny, bas poważny, a także ciężki bas komediowy. 

      • Baryton: W klasyfikacji mieści się w środkowym zakresie skali i obejmuje ją od A (G) do gI (aI). Ma wiele możliwości wyrazowych oraz bardzo ciemną barwę. Odmiany barytonu to: Baryton charakterystyczny, baryton komediowy, baryton kawalerski, baryton bohaterski, a także baryton liryczny. 

      • Tenor: Według klasyfikacji jest najwyższym głosem męskim, który osiąga się rejestrem piersiowym. Na skali obejmuje zakres od c (h) do c2. Można wyróżnić następujące odmiany, takie jak: Tenor charakterystyczny, tenor komediowy, tenor liryczny, tenor bohaterski. 

      • Głosy dziecięce: Cechą charakterystyczną dla głosu dziecięcego jest jego zmiana w okresie dojrzewania, która jest słyszalna. W zależności od wieku oraz tempa rozwoju występują głosy niskie (chłopięcy oraz dziewczęcy alt) oraz głosy wysokie (soprany chłopięce i dziewczęce) 

      • Kastraci: Odrębny rodzaj głosu męskiego, który był popularny szczególnie w okresie od XVI do XVIII wieku. Ten rodzaj głosu rozwijał się jedynie u mężczyzn, u których wykonano zabieg kastracji jeszcze przed okresem dojrzewania. Brak hormonów płciowych miał bezpośredni wpływ na zaburzenie w rozwoju krtani, co skutkowało zaburzeniem mutacji.